ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Το χρονικό της επίθεσης
Την Κυριακή 21/1, γύρω στις 13.30 το μεσημέρι και λίγο πριν το εθνικιστικό συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, φασιστικές ομάδες που συμμετείχαν σ’ αυτό ξεκίνησαν μια σειρά επιθέσεων σε κατειλημμένους χώρους. Αφού πρώτα επιτέθηκαν στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο “Σχολείο” και απωθήθηκαν με επιτυχία, στη συνέχεια προσέγγισαν την κατάληψή μας, προκαλώντας ζημιές στην πρόσοψη και τον φράκτη.Οι επιθέσεις αυτές προήλθαν από τη συγκέντρωση του κύκλου Ιδεάπολις και διαφόρων άλλων φασιστικών γκρουπούσκουλων (ΑΜΕ, Ιερός Λόχος, C18). Οι ζημιές αποκαταστάθηκαν άμεσα από μέλη της συλλογικότητάς μας, τα οποία στη συνέχεια επέλεξαν να στηρίξουν την αντιεθνικιστική συγκέντρωση στην Καμάρα. Αφού προσπάθησαν ανεπιτυχώς να προσεγγίσουν τον κόσμο που ήταν μαζεμένος εκεί, γύρω στις δυο ώρες αργότερα, η ίδια ομάδα φασιστών μαζί με φασίστες χουλιγκάνους του ΠΑΟΚ, αλλά και αντίστοιχους Σέρβους επιτέθηκε στην κατάληψή μας με μολότοφ και φωτοβολίδες, προκαλώντας τον εμπρησμό της. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κόσμος στο κτίριο, καθώς βρισκόταν στην συγκέντρωση της Καμάρας. Καθόλη τη διάρκεια της επίθεσης έξω από την κατάληψη βρίσκονταν τόσο ασφαλίτες όσο και κλούβα των ΜΑΤ σταθμευμένη παραδίπλα, οι οποίοι και κάλυπταν την επίθεση χωρίς να παρέμβουν. Η αντίδραση της γειτονιάς πρέπει να αναφερθεί, καθώς κόσμος βγήκε στα μπαλκόνια φωνάζοντας προς τους φασίστες, οι οποίοι απάντησαν σε βρισιές και ρίψη φωτοβολίδων. Όταν οι φασίστες προσπάθησαν να προσεγγίσουν ξανά το Σχολείο, η αστυνομία κράτησε την ίδια στάση, καλύπτοντας τους φασίστες και αποκλείοντας τους συντρόφους μέσα στο κτίριο.
Για τα γεγονότα στις 21/1
Μπροστά σ’ όλα αυτά που έγιναν δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Όλοι ξέρουμε ότι οι συγκεκριμένες ομάδες κατευθύνονταν προς το συλλαλητήριο του Λευκού Πύργου και αργότερα γυρνούσαν από εκεί. Η συγκέντρωση του Λευκού Πύργου λειτούργησε ως «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» για τον ελληνικό φασισμό, ο οποίος για άλλη μια φορά ξεπλύθηκε μέσα από βοθρολύματα. Νέες πολιτικές καριέρες χτίστηκαν εκείνη την μέρα, ενώ πολλοί «ξεφτίλες πολιτικοί» βρίσκονταν εκεί ανάμεσα στο πλήθος, σουλατσάροντας ανενόχλητοι. Οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής περιφέρονταν ανάμεσα στους «αγανακτισμένους» συμπολίτες μας, μαζί με τα νέα τάγματα εφόδου τα οποία και επιδόθηκαν σε μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων με την αστυνομία να τους χτυπάει φιλικά στην πλάτη. Οι διάφοροι άλλοι όροφοι της δεξιάς πολυκατοικίας ήταν εκεί (ΝΔ, ΑΝΕΛ), μια ξεπουλημένη εθνικιστική αριστερά (ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας), φορείς της πάντα εμφορούμενης με χριστιανική αγάπη εκκλησίας μας, επίδοξοι ηγέτες κομμάτων για να δημιουργηθεί επιτέλους ο σοβαρός ακροδεξιός φορέας που τόσο έχει ανάγκη αυτός ο τόπος και που μπλοκαρίστηκαν τα σχέδιά του με τη δολοφονία Φύσσα. Ο υφέρπων φασισμός της ελληνικής κοινωνίας απέκτησε κοινωνική νομιμοποίηση και είναι στο χέρι του αντιφασιστικού κινήματος να αντιστρέψει την κατάσταση.
Κι όλα αυτά στη Θεσσαλονίκη. Στην πάλαι ποτέ πολυπολιτισμική πρωτεύουσα των Βαλκανίων, την πόλη της προσφυγιάς, του διωγμού και της εξόντωσης των Εβραίων και των άλλων πληθυσμών της, των δολοφονημένων εργατών του ’36, των παρακρατικών εγκληματιών με τα τρίκυκλα, της μεγάλης φτωχομάνας. Σε όλα τα εγκλήματα του φασισμού και του εθνικισμού που συνέβησαν σ’ αυτή την πόλη ήρθε να προστεθεί και ο εμπρησμός ενός ιστορικού κτιρίου με πάνω από έναν αιώνα ζωής. Δυστυχώς, όμως, όποιος δεν θυμάται την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Ας αναλογιστεί ο καθένας τη στάση του απέναντι στον φασισμό. Η αδράνεια και η απάθεια, μαζί με ένα κλίμα αποπολιτικοποίησης που κυριαρχεί θρέφουν καθημερινά τον φασισμό, ενώ όλος αυτός ο εθνικιστικός παροξυσμός λειτούργησε ως εκπυρσοκροτητής για την έκρηξή του εκείνη την μέρα. Ας σκεφτεί ο καθένας από ποιους άντλησαν δύναμη οι φασίστες, για ποιους δούλεψαν, με τις πλάτες ποιων έκαναν ό,τι έκαναν. Εμείς θα είμαστε πάντα εκεί μαζί με τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας για να δίνουμε την καθημερινή μάχη ενάντια στο φασισμό, υψώνοντας αναχώματα στην επέκτασή του μέχρι την ολοκληρωτική εξάλειψή του.
Για τους οπαδούς
Ανάμεσα στους φασίστες που επιτέθηκαν στην συγκέντρωση της Καμάρας και σ’ αυτούς που έκαναν τη δεύτερη επίθεση στην κατάληψή μας βρίσκονταν και οπαδοί του ΠΑΟΚ, κάτι που φαίνεται από τα διακριτικά που φέρουν, καθώς και από τα συνθήματα που έγραψαν στον τοίχο της κατάληψης. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η προσπάθεια από τον Μπουτάρη να εμφανιστεί ο εμπρησμός ως μια διένεξη μεταξύ αντιμαχόμενων οπαδών του ΠΑΟΚ είναι χυδαία και ουσιαστικά προσπαθεί να υποβαθμίσει το γεγονός, αφού η στοχοποίηση του χώρου μας έγινε ξεκάθαρα λόγω του πολιτικού του χαρακτήρα και δεν ήταν μια σύγκρουση μεταξύ χουλιγκάνων. Η ανακοίνωση που βγήκε αργότερα από συνδέσμους οπαδών του ΠΑΟΚ βρήκε πάτημα στα λόγια του Μπουτάρη για να κρύψει τους φασίστες μέσα στον οπαδικό κόσμο, όμως αφενός δεν λέει καν ποιος την υπέγραψε, αφετέρου ήδη διάφοροι σύνδεσμοι έχουν διαφοροποιήσει τη θέση τους. Καλούμε τους αντιφασίστες οπαδούς του ΠΑΟΚ, καθώς και κάθε ομάδας να πάρουν θέση για το γεγονός και να απομονώσουν τους φασίστες από τα γήπεδα και από παντού. Γιατί ο αντιφασισμός δεν είναι για εμάς ένα πανί ή lifestyle, αλλά πολιτική απόφαση και ιστορική ευθύνη.
Για την αντισυγκέντρωση της Καμάρας
«Σπίτι του όποιος μένει, όταν αρχίζει ο αγώνας
κι αφήνει άλλους για την υπόθεσή του να παλέψουν,
πρέπει να ξέρει (για να ’ναι προετοιμασμένος) ότι
όποιος δεν επήρε μέρος στον αγώνα
την ήττα αναγκαστικά θα μοιραστεί στο τέλος.
Και κάτι άλλο: ουδέποτε εν τέλει
αποφεύγει τον αγώνα
όποιος θέλει τον αγώνα ν’ αποφύγει –
καθώς
για του εχθρού του την υπόθεση θα ’χει παλέψει
όποιος για τη δική του δεν επάλεψε υπόθεση.» (Μπ. Μπρεχτ)
Μέσα σ΄όλη αυτή την έκρυθμη κατάσταση η συλλογικότητά μας επέλεξε να βρίσκεται στο δρόμο ενάντια στο φασισμό και να σηκώσει το βάρος της ευθύνης της πολιτικής αυτής απόφασης. Το τίμημα που πληρώσαμε είναι βαρύ και πέφτει πρώτα σε εμάς τους ίδιους και τις ίδιες. Ένα κτίριο που στέγασε τις ιδέες μας, τους προβληματισμούς και τα όνειρά μας για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, χωρίς εξουσία και εκμετάλλευση, καταστράφηκε ολοσχερώς. Ένα κτίριο που με δικά μας έξοδα από το υστέρημά μας συντηρούσαμε με κόπο και που απελευθερώσαμε από το προηγούμενο καθεστώς εγκατάλειψης και ρημάγματος στο οποίο βρισκόταν. Αυτά, όμως, που πιστεύουμε και αυτά για τα οποία αγωνιζόμαστε δεν είναι απλά κτίρια και γι’ αυτό ούτε θα παραιτηθούμε ούτε και θα εγκαταλείψουμε τη μάχη αυτές τις κρίσιμες στιγμές, αλλά θα παραμείνουμε με τη συνείδησή μας ατσαλωμένη και το πείσμα μας χαλύβδινο. Η υπόθεση της libertatia δεν αφορά φυσικά μόνο εμάς, αλλά είναι υπόθεση όλου του αντιφασιστικού κινήματος, το οποίο και θα δώσει τις πρέπουσες απαντήσεις στους εχθρούς της ελευθερίας.
Υπερασπιζόμαστε την πολιτική απόφαση να γίνει αντιεθνικιστική συγκέντρωση στην Καμάρα την ίδια μέρα του εθνικιστικού συλλαλητηρίου, καθώς πιστεύουμε ότι ο φασισμός πρέπει να πολεμιέται και να τσακίζεται στο δρόμο από οργανωμένα κινήματα και να μην είναι μια διένεξη χουλιγκανίστικου τύπου μεταξύ «ακραίων» ομάδων. Η απόφαση των αναρχικών να δράσουν, να πάρουν θέση και να μην λουφάξουν όλες αυτές τις μέρες με μια μαζική μικροφωνική, μια μηχανοκίνητη πορεία στο κέντρο της πόλης και εντέλει της συγκέντρωσης της Καμάρας δείχνει το ποιοι ανέλαβαν ιστορικές αποφάσεις και σήκωσαν το βάρος των ευθυνών τους. Η αριστερά δυστυχώς ήταν απούσα από το ιστορικό αυτό ραντεβού, διαλέγοντας να μην αντιπαρατεθεί σε κάτι τόσο μαζικό ώστε να μην τσαλακωθεί το κοινωνικό της προφίλ. Αλλά η πιο σημαντική και δύσκολη απόφαση που πήραμε είναι να μην αποδυναμώσουμε την διεθνιστική συγκέντρωση που καλούνταν από συγκεκριμένες ομάδες του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου όταν η κατάληψή μας δέχτηκε την επίθεση, απόφαση που ήταν δυσβάσταχτη για εμάς δεδομένου του τελικού αποτελέσματος, αλλά πολιτικά σωστή και υπεύθυνη προς τους υπόλοιπους συντρόφους που βρίσκονταν εκεί. Για όσους αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος που αποκατέστησε τις ζημιές δεν έμεινε ή γιατί δεν υπήρχε περιφρούρηση καλό θα ήταν να αναλογιστούν την αξία της ανθρώπινης ζωής και τι θα σήμαιναν τέτοιου είδους απώλειες. Επίσης, καλό θα ήταν να αναδειχθεί το γεγονός ότι η παρουσία μιας δυναμικής αντισυγκέντρωσης δεν έδωσε χώρο στους νεοναζί σε μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης, αποτρέποντας ενδεχόμενο κύμα επιθέσεων στις καταλήψεις που βρίσκονται εκεί, αλλά και ενδεχόμενα πογκρόμ εναντίον οποιουδήποτε διαφορετικού (μετανάστες, μέλη της lgbtq κοινότητας, άτομα με εναλλακτικό ντύσιμο κτλ). Αυτό που έγινε στη libertatia θα μπορούσε να γίνει και αλλού.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι ώρα για εκ των υστέρων προσβλητικές προς εμάς κριτικές και κανιβαλίστικες συμπεριφορές στο εσωτερικό του αντιφασιστικού κινήματος, αλλά ώρα για συσπείρωση και μαζικές απαντήσεις απέναντι στο φασισμό που πάει να σηκώσει κεφάλι και να νομιμοποιηθεί ξανά κοινωνικά. Κάτι τέτοιες στιγμές οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι ιστορικές και το κίνημα πρέπει να παραμείνει στο δρόμο απέναντι στο φασιστικό συφερτό.
Για την πορεία στις 22/1 και τις 5 συλλήψεις
Την επομένη της επίθεσης καλέστηκε πορεία έξω από το χώρο της κατάληψης, η οποία πλαισιώθηκε από περίπου 2.500 κόσμο του αναρχικού χώρου και της αριστεράς. Πρόθεσή μας ήταν να κινηθεί στις γειτονιές της ανατολικής Θεσσαλονίκης και να καταλήξει στο Σχολείο. Οι μπάτσοι δεν άφησαν την πορεία να κινηθεί, μπλοκάροντάς την τόσο στην Δελφών όσο και στην Κωνσταντινουπόλεως, και οδηγώντας την μέσα σε στενούς δρόμους. Για ασήμαντη μάλιστα αφορμή επιτέθηκαν στην πορεία, συλλαμβάνοντας 5 άτομα, ανάμεσά τους και σύντροφο της συλλογικότητάς μας.
Η απόφαση της αστυνομίας να καταστείλει την πορεία και η μετέπειτα κράτηση των συντρόφων και της συντρόφισσας για 4 μέρες μας δείχνει και την στάση του κράτους απέναντί μας. Ενώ την μια μέρα χτυπάνε φιλικά στην πλάτη φασίστες που καίνε καταλήψεις, την επόμενη επιτίθονται σε μαζικές πορείες και συλλαμβάνουν αγωνιστές, τους οποίους κατηγορούν για εμπρησμό σε λάστιχο κλούβας, λίγες ώρες αφότου παρακολουθούσαν ένα ολόκληρο κτίριο να καίγεται. Το γεγονός ότι η κατηγορία του εμπρησμού μετατράπηκε από πλημέλλημα σε κακούργημα από τον εισαγγελέα δείχνει και την πολιτική απόφαση του κράτους για καταστολή του αντιφασιστικού κινήματος. Κι αυτό γιατί ο εμπρησμός μετατρέπεται σε κακούργημα όταν υπάρχει κίνδυνος για ανθρώπινες ζωές. Το σε ποια περίπτωση υπήρχε αυτός ο κίνδυνος είναι νομίζουμε προφανές σε όλους.
Τι έπεται
Το ζήτημα αυτή τη στιγμή έγκειται στο πώς θα συνεχίσουμε τώρα. Βούληση της συλλογικότητάς μας είναι να διατηρηθεί ο χώρος υπό κατάληψη, να κατασκευαστεί εκ νέου αν είναι δυνατόν και να ξαναγίνει λειτουργικός. Το δηλώνουμε ξεκάθαρα σε επίδοξους οικοπεδοφάγους, κρατικούς λειτουργούς, φασίστες και κάθε είδους λαμόγια: Η LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ! Δεν θα κάνουμε το χατίρι σε κανέναν να εγκαταλείψουμε το κτίριο, αλλά θα συνεχίσουμε την πορεία μας στο δρόμο του ανυποχώρητου αντιφασιστικού αγώνα. Ευχαριστούμε όσους και όσες έδειξαν ήδη την έμπρακτη αλληλεγγύη τους, συντρόφους και συντρόφισσες από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και από το εξωτερικό. Η στάση σας αυτή μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε, καθώς σε τέτοιες στιγμές δοκιμάζεται η αληθινή συντροφικότητα και αναδεικνύεται η αλληλεγγύη όχι ως μια απλή υποχρέωση, αλλά ως επαναστατικό καθήκον. Θέλουμε ο κόσμος που ήδη κινητοποιήθηκε να παραμείνει σε εγρήγορση για το ζήτημα και θα ενημερώσουμε σύντομα με λεπτομέρειες για τα πλάνα μας και τα επόμενα βήματα που σχεδιάζουμε.
Εξίσου σημαντική αυτή την στιγμή είναι και η αντίδραση του αντιφασιστικού κινήματος που πρέπει να απαντήσει στη συγκυρία με ενότητα και δυναμική στο δρόμο και δημόσια. Να μην αφήσουμε χώρο στο δημόσιο πεδίο για τους φασίστες και τους εθνικιστές, να αναδείξουμε απεναντίας τον διεθνισμό, την ταξική-αντιφασιστική αλληλεγγύη και την συσπείρωση των λαών απέναντι στον κοινό εχθρό, δηλαδή το κράτος, το κεφάλαιο και τις ομάδες κρούσης τους, τους φασίστες.
ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΦΥΤΕΨΑΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ
ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΟΛΩΝ, Η LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
libertatia
συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό
29.01.2018
μικροφωνικές:
Τρίτη 30/1 18.00 έξω από την κατάληψη
Πέμπτη 1/2 17.00 στην Καμάρα
