8 ΜΑΡΤΗ – ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Πίσω από τους βολικούς για την κυριαρχία µύθους, που διαστρεβλώνουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης παρουσιάζοντάς την ως αίτηµα “ισότητας” στη διαχείριση της εξουσίας, κρύβεται η ιστορία αιματηρών, μαχητικών αγώνων και εξεγέρσεων γυναικών από τα κάτω. Οι ρίζες της 8ης Μάρτη, ως ημέρας μνήμης των γυναικείων αγώνων και αντιστάσεων, βρίσκονται στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες μεταναστριών εργατριών που ξέσπασαν στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Αγώνες ριζοσπαστικοί και μαχητικοί, που ξεσπούσαν μέσα από τους κόλπους του πιο άγρια εκµεταλλευόµενου κοµµατιού της κοινωνίας. Αγώνες που δείχνουν τον δρόμο στο σήμερα, σε μια περίοδο όπου η όξυνση της πατριαρχικής βίας προς τις γυναίκες, ιδιαίτερα των πληβειακών στρωμάτων, πάνω στα σώματα τους και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής τους ζωής, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας: των θανάτων λόγω της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, της θεσμικής αδιαφορίας για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και της συνεχούς επίθεσης απέναντι στους φτωχούς, τους αποκλεισμένους, τους αδύναμους.
Αυτοί που γαλουχούν και οπλίζουν τους δολοφόνους, τους βιαστές, τους κακοποιητές και εκμεταλλευτές μας και έπειτα σπεύδουν να τους καλύψουν και να τους δικαιολογήσουν είναι ένα ολόκληρο σύστημα που έχει όνομα και λέγεται κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία: από τις δεκάδες γυναικοκτονίες, που καταγράφονται σε σχεδόν καθημερινή βάση, με πλέον πρόσφατη τον ξυλοδαρμό 79 χρονης γυναίκας μέχρι θανάτου από τον σύζυγό της στα Ιωάννινα και τις απόπειρες γυναικοκτονίας, όπως η απαγωγή γυναίκας στην Ξάνθη, την οποία ο δράστης κράτησε δεμένη επί 20 ώρες και αποπειράθηκε να πνίξει καθώς και η περίπτωση της 20χρονης Μαριάννας από τον πρώην σύζυγό της ο οποίος αφού την ξυλοκόπησε και προσπάθησε να την πνίξει, έβαλε φωτιά στο διαμέρισμα προκειμένου να την κάψει· από τους βιασμούς – με πλέον πρόσφατο το παράδειγμα της Γεωργίας που ανέδειξε τη συστηματική εγκληματική δράση ενός κυκλώματος, στο οποίο εμπλέκονται μεγαλοαφεντικά, παράσιτα-γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών και μαφίες – και τους παιδοβιασμούς, την υπόθεση του άλλοτε εκλεκτού της ΝΔ, Δ. Λιγνάδη, την περίπτωση του παιδεραστή καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Α. Δράκου και τον βιασμό ανήλικης από ιερέα στην Αθήνα μέχρι τα κυκλώματα trafficking και παιδικής πορνογραφίας, και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στα σχολεία και τις σχολές. Πρόκειται για μια σειρά εγκλημάτων που συγκαλύπτονται και ξεπλένονται από τους κρατικούς θεσμούς, την αστυνομία, το δικαστικό σύστημα και τα ΜΜΕ.
Είναι το ίδιο σύστημα που δαιμονοποιεί τη φτώχεια, εντείνει το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, και μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωση όσων θέτει στο περιθώριο και τους προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, των φτωχών, των απόκληρων, των αποκλεισμένων και εκμεταλλευόμενων. Εκείνο που υιοθετεί τις παράνομες επαναπροωθήσεις και τον εγκλεισμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως επίσημη κρατική πολιτική απέναντι στις προσφύγες, τις μετανάστριες ακόμα και σε εγκύους και ανήλικα παιδιά, στο πλαίσιο της οποίας οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έχουν την ασυλία να τις καταδιώκουν, να τις απαγάγουν, να τις βιάζουν, να τις βασανίζουν, να τους αποσπούν ακόμα και τα ελάχιστα υπάρχοντά τους και έπειτα τις εγκαταλείπουν να πνιγούν στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Εκείνο που ευθύνεται για τη δολοφονία του 18χρονου ρομά Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα από αστυνομικές δυνάμεις μέσα σε έναν καταιγισμό από 38 σφαίρες. Εκείνο που νομιμοποιεί τη στοχοποίηση, και τις διακρίσεις εις βάρος των ΛΟΑΚΤΙ ατόμων. Δεν ξεχνάμε τη συμμετοχή των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο λιντσάρισμα και τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh!, τον ρόλο των ΜΜΕ στην σκύλευση της ζωής και της ταυτότητας του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή, και των δικαστικών στην απελευθέρωση των φασιστών δολοφόνων του. Εκείνο που μέσα από την εφαρμογή του δόγματος μηδενικής ανοχής, επιστρατεύει τη στυγνή καταστολή και τις διώξεις, απέναντι στις διαδηλώσεις, στις αγωνιζόμενες και τους αγωνιζόμενους, σε όσους αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Είναι οι ίδιοι οι κρατικοί θεσμοί που εντείνουν την περαιτέρω φτωχοποίηση των γυναικών των πληβειακών στρωμάτων, που τις αποκλείουν από τα αγαθά της παιδείας, της υγείας, της στέγασης, που περικόπτουν τις ελάχιστες κοινωνικές παροχές για την αξιοπρεπή τους διαβίωση. Εκείνοι που ψηφίζουν νόμους που ενισχύουν την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία, που ωθούν εργαζόμενες στην ανεργία και σε μισθούς πείνας. Εκείνοι που συστηματικά προωθούν και καλλιεργούν τον ακροδεξιό συντηρητισμό, προωθώντας μεταξύ άλλων καμπάνιες που υπονομεύουν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους.
Απέναντι στο υποκριτικό ενδιαφέρον των θεσμών για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και των διακρίσεων, στέκονται οι χιλιάδες γυναίκες που σπάνε τη σιωπή, που αρνούνται το ρόλο του θύµατος, που στέκονται αλληλέγγυες η µία δίπλα στην άλλη, που χτίζουν µέσα από την ατοµική και συλλογική τους εξέγερση την προοπτική ενός κόσµου πραγµατικής ισότητας και ελευθερίας. Ως αναρχικές και ως γυναίκες, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μέχρι το γκρέμισμα του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Για να οικοδομήσουμε στα συντρίμμια του, τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!
Αθήνα:
Πλ. Κλαυθμώνος
-Απεργιακή Συγκέντρωση και πορεία, 13.00
-Διαδήλωση, 18.00
Θεσσαλονίκη:
– Πορεία, 18.00, Καμάρα
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία/ Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
