ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
Εδώ και 8 χρόνια διεξάγεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας με βασικά επίδικα την αφαίμαξη και τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου προς όφελος μια μικρής κάστας εξουσιαστών και αφεντικών, καθώς και την καθυπόταξη της κοινωνίας μέσα από το χτύπημα στις αντιστάσεις της, τη διάλυση των συλλογικών της αγώνων την επιβολή συνθηκών σκλαβιάς, ανέχειας, εξατομίκευσης και κανιβαλισμού στο κοινωνικό πεδίο.
Σήμερα, η πολιτική διαχείριση Σύριζα-Ανέλ συνεχίζει να βαθαίνει τους όρους εκμετάλλευσης σε ακόμα πιο διευρυμένα τμήματα του πληθυσμού, όντας πλήρως εναρμονισμένη με τις υποδείξεις της αστικής τάξης, των ντόπιων και διεθνών ελίτ και των υπερεθνικών μηχανισμών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Αφού πρώτα καλλιέργησε ψεύτικες ελπίδες περί εξωραϊσμού του συστήματος μέσω της ανάληψης κυβερνητικού ρόλου και συνέβαλε καθοριστικά στην αποδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που είχαν αναπτυχθεί όλο το προηγούμενο διάστημα, υιοθέτησε στη συνέχεια την πάγια κρατική ατζέντα, επιβάλλοντας τον κρατικό-καπιταλιστικό μονόδρομο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης και επιχειρώντας παράλληλα να δώσει παράταση ζωής στο ήδη χρεοκοπημένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα μέσω της διαμόρφωσης συνθηκών κοινωνικής ειρήνης, άμβλυνσης των αντιστάσεων και διαταξικής συνεργασίας.
Για το επόμενο διάστημα μάλιστα, θέτει σε εφαρμογή διαρκώς νέους γύρους λεηλασίας απέναντι στην κοινωνία με όρους ακόμα πιο επαχθείς και σκληρότερους από το παρελθόν. Μετά από την ψήφιση των δύο μνημονίων και άλλων αντικοινωνικών μέτρων, επιτίθεται σήμερα σε κάθε κοινωνικό και εργατικό κεκτημένο, επιχειρώντας να καταργήσει το βασικότερο όπλο στη φαρέτρα των εργαζομένων για να αντιμετωπίσουν την εργοδοτική τρομοκρατία, την απεργία.
Πιο συγκεκριμένα, στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίζεται στη βουλή στις 15 Γενάρη εξαπολύεται -μεταξύ άλλων- νέα επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία αφού τίθενται αυστηροί περιορισμοί για την κήρυξή της. Ενώ μέχρι τώρα προκειμένου ένα πρωτοβάθμιο σωματείο να κηρύξει απεργία, απαιτούνταν η πλειοψηφία από το 1/3 (στην πρώτη Γενική Συνέλευση) μέχρι το 1/5 (στην τρίτη Γενική Συνέλευση) των τακτοποιημένων οικονομικά μελών, τώρα θα απαιτείται η πλειοψηφία από το 50%, καταργώντας στην ουσία έτσι το δικαίωμα κήρυξης απεργίας. Ακόμη, τροποποιούνται οι διατάξεις σχετικά με τα “εργατικά ατυχήματα” την στιγμή που οι δολοφονίες και το τσάκισμα εργατών/τριών αυξάνονται στο βωμό της καπιταλιστικής και κρατικής κερδοφορίας και ανάπτυξης, ώστε να μην καταλογίζεται πλέον στον εργοδότη η ευθύνη αυτών, καταργώντας στην πραγματικότητα οποιαδήποτε νομική κάλυψη των “εργατικών ατυχημάτων”.
Παράλληλα, διευρύνει το οπλοστάσιο των αφεντικών, ενισχύοντας το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα που έχει εγκαθιδρυθεί τα τελευταία χρόνια, ο οποίος βαπτίζεται για άλλη μια φορά «ανάπτυξη» και «εκσυγχρονισμός». Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας (52 Κυριακές το χρόνο δουλειά), τα απελευθερωμένα ωράρια, τις νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, τη μείωση ή την κατάργηση διαφόρων επιδομάτων, τη διατήρηση της δυνατότητας ομαδικών απολύσεων και της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων καθώς και διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις οι οποίες δίνουν το πάνω χέρι στους εργοδότες σε σχέση με τη δυνατότητα απολύσεων αλλά και σε σχέση με την πιθανή διεκδίκηση δεδουλευμένων από την πλευρά των εργαζόμενων.
Την ίδια ώρα, η φορολογική ληστεία συνεχίζεται σε βάρος των φτωχών στρωμάτων, τα σπίτια βγαίνουν στο σφυρί μέσω ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και καταστολής του κινήματος στα ειρηνοδικεία, ενώ τα ξεροκόμματα που μοιράζονται ως επιβράβευση για το διαρκές κοινωνικό ξεζούμισμα, όπως το κοινωνικό μέρισμα, δεν αρκούν για να αποσπάσουν τη συναίνεση της κοινωνίας στην υλοποίηση των βάρβαρων κρατικών πολιτικών. Γι’ αυτό και αυξάνει ολοένα και περισσότερο την καταστολή σε βάρος όσων αντιστέκονται στους σχεδιασμούς της.
Απέναντι στη βίαιη υποτίμηση της ζωής μας, όλοι εμείς οι από κάτω αυτού του κόσμου, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας τις πραγματικές μας ανάγκες, οφείλουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα, σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους, μακριά από οποιαδήποτε κομματική και συνδικαλιστική χειραγώγηση που αναπόφευκτα οδηγεί στην αποδυνάμωση και στον εκφυλισμό του κοινωνικού και ταξικού κινήματος. Με σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς και αγωνιστικά σχήματα των νεολαίων, των μαθητών, των φοιτητών και των εργατών να στήσουμε αναχώματα στην κρατική και καπιταλιστική επίθεση που γιγαντώνεται.
Υπάρχει άλλος δρόμος. Χωρίς κράτος και αφεντικά. Χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Μέσα από την κοινωνική επανάσταση, μέσα από το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Της κοινωνίας του ελευθεριακού κομμουνισμού, των ομόσπονδων επαναστατικών συμβουλίων που θα λειτουργούν “για την Ελευθερία του καθενός και την Ισότητα όλων”.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ – ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ –
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Συγκέντρωση ενάντια στην ψήφιση του πολυνομοσχεδίου –
Δευτέρα 15/1 στις 6 μ.μ. στην πλ. Όλγας
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” / ΑΠΟ
συντρόφισσες και σύντροφοι
