H διεθνιστική αλληλεγγύη να σαρώσει τη φασιστική απειλή στα Βαλκάνια. Aλληλεγγύη στις καταλήψεις – Η Libertatia θα μείνει!

 

Ξεκινώντας από το λεγόμενο «μακεδονικό» ζήτημα, νομίζουμε ότι είναι περιττό να αναφέρουμε ξανά τι έγινε στα δυο συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, ποιες πολιτικές δυνάμεις άντλησαν πολιτική υπεραξία από τον κόσμο που κατέβηκε, πώς ξεπλύθηκε ο φασισμός στον βούρκο της λήθης. Είναι πράγματα που το αντιφασιστικό κίνημα (και η συλλογικότητά μας αντίστοιχα) έχει αναλύσει ενδελεχώς το τελευταίο διάστημα.

 

Σ’ αυτό που θέλουμε να σταθούμε είναι στη σημασία των δημόσιων, ανακοινωμένων αντισυγκεντρώσεων ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, καθώς δείξανε ότι ακόμα και στις χειρότερες μέρες εθνικιστικού παροξυσμού, ο κόσμος του αγώνα θα βρίσκεται στο δρόμο. Λαμβάνοντας υπόψη τον όγκο των συγκεντρώσεων για το μακεδονικό, αλλά χωρίς φόβο, σύντροφοι και συντρόφισσες στάθηκαν στην Καμάρα(21/1) και τα Προπύλαια(4/2) απέναντι στο παραλήρημα εκείνων των ημερών. Αναγνωρίζοντας την ιστορική σημασία τέτοιων γεγονότων, κομμάτι του κινήματος αποφάσισε να μην αφήσει στη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και τον φασισμό να δράσουν ανενόχλητοι στο δημόσιο πεδίο και το κεντρικό πολιτικό σκηνικό και στάθηκε απέναντί τους με τα προτάγματα του διεθνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης. Αποφάσισε να εκφράσει τον κόσμο εκείνο που αντιτάσσεται στον εθνικισμό, τον πόλεμο και το μίσος σε καθετί διαφορετικό. Χωρίς να θέλουμε να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα την υπεράσπιση των καταλήψεων, θεωρούμε πως μένουν σε ένα παθητικό επίπεδο ως προς την κοινωνική απεύθυνση, κάτι το οποίο φυσικά και αναγνωρίζουμε πως δεν έγινε όπως θα έπρεπε στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης. Αυτές οι συγκεντρώσεις πρέπει να μείνουν ως πολιτική και ιστορική παρακαταθήκη για το κίνημα και απαιτείται επιπλέον προσπάθεια ώστε το επόμενο διάστημα να πληθύνουν ποσοτικά και ποιοτικά οι κινήσεις αυτές για να αντιμετωπίσουν στο δρόμο την φασιστική απειλή, να απαντήσουν δημόσια στην εθνικιστική ρητορεία και να αντιπαραταχθούν μαζικά στις φιλοπόλεμες κραυγές μίσους που πληθαίνουν τελευταία στην ευρύτερη περιοχή.

 

Επομένως, ένα από τα δυο βασικά διακυβεύματα αυτή τη στιγμή είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη. Απέναντι στον ολοένα και εντεινόμενο εθνικισμό στην περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου πρέπει να στηθούν τα αναχώματα του διεθνισμού και της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων. Όπως έχουμε τονίσει και σε τοποθέτησή μας σχετικά με το μακεδονικό: «Ο διεθνισμός, λοιπόν, αποτελεί την μόνη εφικτή, ενωτική και ειρηνική λύση. Κι αυτό γιατί δεν επιζητεί την εξόντωση πληθυσμών και ολόκληρων λαών. Αντίθετα, προτάσσει την αλληλεγγύη των προλετάριων και των καταπιεσμένων ενάντια σ’αυτούς που μας εκμεταλλεύονται και καταστρέφουν τις ζωές μας. Κι ας μην γελιόμαστε. Μπορεί το περιεχόμενο να αλλάζει, όμως η μορφή της εκμετάλλευσης είναι ίδια και στις δυο πλευρές των συνόρων, όπως και σε κάθε κράτος. Φτωχοποίηση, υποβάθμιση των ζωών μας, αφαίρεση των δικαιωμάτων μας είναι μόνο μερικές από τις πτυχές της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και κεφάλαιο εναντίον μας. Και η μόνη πραγματική αντίσταση είναι η ταξική-αντικρατική-διεθνιστική.» Και αυτό ακριβώς θα κάνουμε στις 10 του Μάρτη. Δίπλα-δίπλα με συντρόφους και συντρόφισσες από άλλες βαλκανικές -κι όχι μόνο- χώρες θα αναδείξουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται στον παραλογισμό του πολέμου, του μίσους και του εθνικισμού, άνθρωποι που βλέπουν τους πραγματικούς εχθρούς απ’ όλες τις πλευρές των συνόρων, που δεν είναι άλλοι από το κράτος και το κεφάλαιο, μαζί με τις εφεδρείες τους, τους φασίστες και τις παρακρατικές συμμορίες. 

 

Πιστεύουμε ότι πρέπει να δοθούν μαζικές και μαχητικές απαντήσεις απέναντι στην φασιστική απειλή. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δεν είναι μια αντιπαράθεση δυο «άκρων», όπως πάει να παρουσιαστεί από την κυρίαρχη αφήγηση του κράτους και των ιδεολογικών του μηχανισμών για να συγκαλυφθεί ο ιστορικός ρόλος του φασισμού ως εφεδρείας του υπάρχοντος συστήματος. Αντίθετα, είναι κομμάτι του αγώνα των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας ενάντια στους καταπιεστές τους και τις συμμορίες που αυτοί χρησιμοποιούν για να εκφοβίσουν και να καταστείλουν τον κόσμο που αντιστέκεται. Η μάχη αυτή μπορεί να γίνει μόνο με όρους κοινωνικής απεύθυνσης ώστε να πυκνώσουν οι γραμμές του αντιφασιστικού κινήματος, αλλά και μαχητικότητα για να τσακιστούν οι κάθε λογής φασίστες στο δρόμο.

 

Ενάντια τόσο στη λογική μιας στείρας καταγγελίας της φασιστικής βίας όσο και στη λογική της αντιπαράθεσης με τους φασίστες με χουλιγκανίστικους όρους, προτάσσουμε την περαιτέρω οργάνωση των αντιφασιστών και αντιφασιστριών με ταξικά, μαχητικά και αντι-ιεραρχικά χαρακτηριστικά. Δίνοντας λύσεις στα ολοένα και αυξανόμενα προβλήματα των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας, δημιουργούμε τις δικές μας δομές που παλεύουν για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Λειτουργώντας χωρίς εξουσιαστικές και εκμεταλλευτικές σχέσεις, προετοιμάζουμε το αντιφασιστικό κίνημα για να εντείνουμε τους αγώνες μας με μαζικούς όρους, στήνοντας αναχώματα στον φασισμό και τον εθνικισμό και εξαφανίζοντάς τους από το δημόσιο πεδίο (εργασιακοί χώροι, σχολεία, σχολές, γειτονιές, πάρκα, πλατείες, γήπεδα). 

Το πλήγμα του εμπρησμού μιας κατάληψης, δηλαδή μιας δομής αγώνα και αντίστασης είναι μεγάλο. Όμως, η ανάδειξη της αλληλεγγύης σε υλικό, ηθικό και πολιτικό επίπεδο και η δύναμη του κινήματος να ανοικοδομήσει ό,τι γκρεμίστηκε από τις καταστροφικές δυνάμεις του φασισμού σε μία μέρα με όλες τις δυνάμεις του συγκεντρωμένες σε ένα σημείο, ξεπερνάει κάθε εμπόδιο, αναδεικνύοντας και το δεύτερο διακύβευμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Δηλαδή αυτό της αλληλεγγύης στις καταλήψεις και της υπεράσπισης των δομών του αγώνα σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Την στιγμή που το τελευταίο διάστημα εντείνονται οι επιθέσεις σε καταλήψεις, στέκια και ελεύθερους κοινωνικούς χώρους από φασιστικές συμμορίες, το κίνημα πρέπει να απαντήσει υπερασπίζοντάς τα. Ακολουθώντας τα γεγονότα που συνέβησαν τις μέρες των δυο συλλαλητηρίων για το «μακεδονικό», οι τελευταίες επιθέσεις στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, τους οπαδούς της αυτοοργανω-μένης ομάδας της Προοδευτικής Τούμπας, τον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά και την κατάληψη Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι δείχνουν την προσπάθεια να εκφοβιστεί ο κόσμος του αγώνα από τον παρακρατικό εσμό, που πάντα δρα συμπληρωματικά με την κρατική καταστολή. Οι δομές μας, όμως, δεν καλύπτουν απλά στεγαστικές ανάγκες ανθρώπων, αλλά παράλληλα αποτελούν εστίες αντίστασης στο υπάρχον, πεδία δημιουργίας σχέσεων ισότητας, αλληλεγγύης και σεβασμού μεταξύ των καταπιεσμένων και προεικόνισης ενός καλύτερου κόσμου. Γι’ αυτό και θα τις υπερασπιστούμε με κάθε μέσο, αναδεικνύοντας την σημασία και τον ρόλο τους. Θέτοντας το θέμα της υπεράσπισης των καταλήψεων και της κατάληψης Libertatia ως κεντρικό στο δρόμο, προπαγανδίζουμε και αναδεικνύουμε το πρόταγμα των καταλήψεων, τον ρόλο τους στο ευρύτερο κίνημα και την κοινωνία και ξεκαθαρίζουμε σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες ότι θα υπερασπιστούμε τις δομές μας, κάνοντας την κατάληψη κοινωνικό όρο.

Για την πορεία στις 10/3Καλούμε τον κόσμο του κινήματος να στηρίξει την πανβαλκανική διεθνιστική πορεία αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia, με τα προτάγματα της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της υπεράσπισης των καταλήψεων και των δομών του αγώνα. Σε συνέχιση της αντανακλαστικής πορείας για τον εμπρησμό της κατάληψης μας στις 22/3 και των δράσεων αλληλεγγύης σε όλο τον ελλαδικό χώρο και σε άλλες χώρες, καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια στις 10/3 στην Θεσσαλονίκη για να δοθεί μια μαζική απάντηση στον εθνικιστικό παροξυσμό και τις φασιστικές επιθέσεις. Καμία φασιστική επίθεση να μην μείνει αναπάντητη. Η Libertatia θα μείνει!

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
          ΝΑ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ
 
  ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΟΥ ΧΑΙΡΕΤΟΥΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ
      ΣΤΙΣ ΥΨΩΜΕΝΕΣ ΓΡΟΘΙΕΣ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
 
    ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΣΑΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
 
  ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
  ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
 
Libertatia, Συλλογικότητα για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό