[Θεσσαλονίκη] Καλέσματα σε Ταξική Συγκέντρωση

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ – ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ 
ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ & ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ευαγγελίζεται την περιβόητη έξοδο από τα μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο, συνεχίζοντας τη γενικευμένη επίθεση στην εργατική τάξη. Με πρόσχημα, λοιπόν, την επιστροφή στην ομαλότητα γινόμαστε μάρτυρες της πλήρους εξαθλίωσης των από τα κάτω με πιο τρανταχτά παραδείγματα το σπάσιμο των συλλογικών συμβάσεων, την άρση του 8ώρου εργασίας και τη νομιμοποίηση των συμβάσεων εκ περιτροπής, μέχρι τις συνθήκες επισφάλειας που επικρατούν σε όλους τους κλάδους εργασίας, τα εικονικά νούμερα της ανεργίας που ξεπερνούν κατά πολύ το 43% στους νέους και τα ψίχουλα που πετάει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα προγράμματα VOUCHER και τις ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας για να χρυσώσει το χάπι. Το αποκορύφωμα αυτών, το τελευταίο πολυνομοσχέδιο που ήρθε να παρανομοποιήσει τις απεργίες απαιτώντας πλέον όχι το 1/5 αλλά το 1/2 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών για την κήρυξη τους, κάνοντάς τες αδύνατες να πραγματοποιηθούν. Ταυτόχρονα βλέπουμε να εφαρμόζονται και οι «μεταρρυθμίσεις» περί εργατικών ατυχημάτων σύμφωνα με τις οποίες, σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, το κόστος αποζημίωσης βαραίνει τον εργοδότη μόνο εφ’ όσον αποδειχτεί ότι υπήρχε δόλος από μέρους του. Η εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας γίνεται ολοένα πιο αντιληπτή με τα εργατικά ατυχήματα να αυξάνονται, με τελευταίο παράδειγμα αυτό της δολοφονίας του 32χρονου εργάτη στην Λάρισα που πρώτα ακρωτηριάστηκε εν ώρα εργασίας και κατέληξε δυο μέρες μετά τον τραυματισμό του.

Συγκεκριμένα η εργοδοτική τρομοκρατία διαφαίνεται καθαρά σε πολλούς από τους αγώνες που έδωσε και δίνει καθημερινά το εργατικό και το κοινωνικό κίνημα, όπως οι απολυμένοι του Market In στα Γιάννενα, η εκδικητική απόλυση στο Aromalab στη Θεσσαλονίκη, η μη καταβολή δεδουλευμένων στον απολυμένο του Σαραφιανού και η δίωξη των μελών του ΣΣΜ Αθήνας με τις κατηγορίες για ηθική και φυσική αυτουργία σε εκβιασμό και απόπειρα πρόκλησης βλάβης στις επιχειρήσεις Σαλαντιν-Βοτανοπωλειο, επιχειρώντας ουσιαστικά να ποινικοποιήσουν τον συνδικαλισμό. Τελευταία εργοδοτική αυθαιρεσία αποτελεί η μη καταβολή δεδουλευμένων στην ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ σε πάνω από 40 εργαζόμενους που έχουν προβεί σε επίσχεση εργασίας από τις 28/3. 

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και όσο η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στα κατώτερα στρώματα βαθαίνει, η συνέχεια του πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε το χειμώνα είναι η σύναψη της «Κοινωνικής Συμμαχίας» από τη ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ με εργοδοτικούς, επιστημονικούς και άλλους φορείς της χώρας. Αυτό που ήταν ανέκαθεν γνωστό ότι δηλαδή η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ και ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός καμία σχέση δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν με τους αγώνες των από τα κάτω, καθώς εκπροσωπούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης, επιβεβαιώθηκε με τη στάση τους στο δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015 και έρχεται να κατοχυρωθεί μέσω αυτής της συμφωνίας.

Η λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία» επιχειρεί να αφοπλίσει τους εργαζόμενους, στερώντας τους ένα ακόμη όπλο τους απέναντι στην εκμετάλλευση των αφεντικών, την απεργία, καθώς με την ισχύ της οι απεργίες καλούνται πλέον και από τους εργοδότες. Μάλιστα η συγκεκριμένη απεργία στις 30/05 περιλαμβάνει και το αίτημα της υπερφορολόγησης σύμφωνα με το οποίο αίτημα επιβαρύνονται οι καταστηματάρχες, δηλαδή τα αφεντικά, και όχι η κοινωνική βάση και οι εκμεταλλευόμενοι. Το πλαίσιο της «κοινωνικής συμμαχίας» είναι βασισμένο στο τρίπτυχο εθνική ανάπτυξη-κοινωνική ειρήνευση-ταξική συνεργασία, καθώς εντάσσεται στα πλαίσια της αφήγησης «όλοι μαζί να σώσουμε τη χώρα», εξαλείφοντας τις ταξικές διαφορές των αφεντικών με τους εργάτες, και δημιουργώντας σύγχυση σε σχέση με τη στάση των από τα κάτω. Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου έρχεται να συμπληρωθεί από τους συνδικαλιστικούς γραφειοκρατικούς φορείς της χώρας με σκοπό είτε να ενσωματώσουν είτε να αδρανοποιήσουν τις ταξικές αντιστάσεις και διεκδικήσεις των από τα κάτω.

Η μόνη λύση για να αντιπαλέψουμε αποτελεσματικά αυτήν την κατάσταση διαφαίνεται κάθε μέρα και πιο καθαρά. Μέσα από αδιαμεσολάβητους, αντιεραρχικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες από τα κάτω, με σωματεία βάσης που οργανώνονται πέρα και ενάντια από τη γραφειοκρατία, με την σύνδεση και τη συνολικοποίηση των κοινωνικών αγώνων μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση, ενάντια την εκμετάλλευση και την καταπίεση, να παλέψουμε για να εδραιώσουμε τις κοινωνικές και ταξικές μας αντιστάσεις. Να μη αφήσουμε το κράτος και το κεφάλαιο να καπηλευτούν κεκτημένα αιματοβαμμένων εργατικών αγώνων!

_____________________________________________________