ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ – ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ / ZACKIE OH!
Είμαι 30 χρονών, Drag Queen, ακτιβιστής. Είμαι οροθετικός, είμαι αδερφή. Ασχολούμαι ως ακτιβιστής κυρίως με αυτά τα θέματα, αλλά και με τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά. Είμαι μια Drag Queen οροθετική τσούλα!
Δέχτηκα τις προάλλες μια παρολίγον επίθεση, παρόλο που ξέφυγα. Καθώς περπατούσα στο δρόμο, ήταν μια παρέα, 4-5 άντρες που αρχικά άκουσα κάποιον να φωνάζει «Έλα δω ρε» και γύρισα το κεφάλι μου να κοιτάξω. Μόλις γυρίζω βλέπω κάποιον να μου φωνάζει «Θα σε σκοτώσουμε πούστη» και μόλις το άκουσα άρχισα να τρέχω και ευτυχώς επειδή όταν είσαι σαν και μένα μαθαίνεις να τρέχεις γρήγορα και να ξεφεύγεις από τέτοιες καταστάσεις εάν χρειαστεί. (…)
Το στενάχωρο για μένα είναι ότι μπορεί να βρίσκεσαι ανάμεσα και σε άλλο κόσμο, ο οποίος όμως δεν αντιδρά όπως συνέβη στις δύο τελευταίες επιθέσεις που δέχτηκα κατά της σωματικής μου ακεραιότητας. Δηλαδή για μένα εάν με ρωτούσες τι θα ήθελες να αλλάξεις στην κοινωνία επειδή οι φασίστες δε θα πάψουν να είναι φασίστες θα ήταν όταν βλέπεις να επιτίθενται σε κάποιον να μην κοιτάς από την άλλη. Δε λέω να παίξεις ξύλο γιατί ούτε εγώ το έχω με το ξύλο αλλά μπορείς να βάλεις μια φωνή. Να κάνεις κάτι, να αντιδράσεις με κάποιον τρόπο. (…)
Έλαβα δεκάδες μηνύματα «Να προσέχεις». Να προσέχω τι; Να μην είμαι ο εαυτός μου; Τι σημαίνει να προσέχω; Να μην προκαλώ; Να μην είμαι εγώ; Με αυτή την έννοια δε μπορώ να προσέχω! Αρνούμαι!
Συνέντευξη του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh!, 8 Φεβρουαρίου 2017
Ο Ζακ δολοφονείται μέρα μεσημέρι, στην Ομόνοια, στο κέντρο της Αθήνας. Εγκλωβισμένος μέσα σε κοσμηματοπωλείο όπου έχει καταφύγει, ενώ λίγο νωρίτερα φώναζε στο δρόμο «βοήθεια», λιντσάρεται από το αφεντικό-ιδιοκτήτη του μαγαζιού και έναν φασίστα που διατηρεί γραφείο στην περιοχή. Οι δυο τους τον κλωτσούν με μανία στο κεφάλι, την ώρα που εκείνος προσπαθεί ανήμπορος να απεγκλωβιστεί, ενώ γύρω τους βρίσκεται πλήθος κόσμου. Η αστυνομία καταφτάνει για να αποτελειώσει το έγκλημα – τον χτυπά αιμόφυρτο και πεσμένο στο έδαφος, τον συλλαμβάνει, του περνά χειροπέδες και τον σέρνει στο δρόμο. Στο νοσοκομείο οδηγείται δεμένος και νεκρός.
Στο πρόσωπο του Ζακ χτυπούν έναν φτωχό, έναν αποκλεισμένο, έναν παρία, έναν χρήστη, έναν ενδεχόμενο κλέφτη – μια ζωή που το κρατικό καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, μια ζωή που την κοστολογεί ως αμελητέα, που μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωσή της. Οι δολοφόνοι του Ζακ δεν διστάζουν να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο «παίρνοντας τον νόμο στα χέρια τους», όχι μόνο γιατί οι ίδιοι είναι ήδη αποκτηνωμένοι – ένας κλεπταποδόχος-ενεχειροδανειστής που τρέφεται από την απελπισία των άλλων, ένας δηλωμένος φασίστας και οι ένστολοι δολοφόνοι και βασανιστές της ΕΛΑΣ – αλλά γιατί η βία που ασκούν έχει την κάλυψη του επίσημου νόμου, τη στήριξη της θεσμισμένης βαρβαρότητας του καθεστώτος: τη δαιμονοποίηση της φτώχιας, το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, την ιερότητα της ιδιοκτησίας, έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της κυριαρχίας και η κοινωνική αναπαραγωγή της. Και αυτή η οργανωμένη από τα πάνω βία της Εξουσίας είναι που τους επιτρέπει να σκοτώνουν αποθρασυμμένοι, διότι κινούνται στα πλαίσια των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες.
Είναι το ίδιο το κρατικό-καπιταλιστικό-πατριαρχικό σύστημα που υποδεικνύει ως στόχους τους αντιστεκόμενους και όσους χαρακτηρίζει πλεονάζοντες πληθυσμούς την εποχή της βαθιάς κρίσης του, καταστέλλοντας, καλλιεργώντας τον φόβο και προωθώντας τον κοινωνικό εκφασισμό: ρατσιστικά πογκρόμ με την κάλυψη της αστυνομίας, με αποκορύφωμα τις δολοφονίες του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα από τους ναζί της χρυσής αυγής, στρατόπεδα συγκέντρωσης και πνιγμοί μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα, θάνατοι κρατούμενων στις φυλακές και τα αστυνομικά τμήματα, διαπόμπευση και εγκλεισμός οροθετικών γυναικών, πρόσφατη καταδίκη της Π.Α. από τη δικαιοσύνη επειδή αντιστάθηκε στον βιαστή της, συνεργασία με κάθε είδους μαφίες και ναρκομαφίες ταυτόχρονα με τις πολιτικές εξαθλίωσης και καταστολής των χρηστών, νομιμοποίηση της έμφυλης βίας, θάνατοι εργατριών και εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.
Οι δολοφόνοι του Ζακ, η αστυνομία, το δικαστικό σύστημα, τα ΜΜΕ που έσπευσαν να συγκαλύψουν και να δικαιολογήσουν το φόνο, κατασκευάζοντας συναίνεση, παραπληροφορώντας, παρουσιάζοντάς τον ως επικίνδυνο, σκυλεύοντας τη ζωή και την ταυτότητά του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή, καθώς και όσοι επικροτούν την εξουσιαστική βαρβαρότητα, ταυτιζόμενοι με τα συμφέροντα των ισχυρών, αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα ό,τι πιο αντικοινωνικό έχει να επιδείξει η σήψη του κόσμου της Εξουσίας.
Στον αντίποδα, η ίδια η ζωή του Ζακ / Zackie Oh, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητά του, όσοι στάθηκαν απέναντι στους δολοφόνους του, οι χιλιάδες που διαδήλωσαν, διεκδικώντας ορατότητα στο δημόσιο χώρο και βάζοντας φραγμό στην κανιβαλιστική ρητορική, όσοι και όσες με οποιοδήποτε τρόπο αρνούνται να συναινέσουν και να υποταχθούν στο κυρίαρχο πρόταγμα του κοινωνικού κανιβαλισμού, όσοι και όσες αγωνίζονται ενάντια σε κάθε μορφή εξουσιαστικής, ταξικής και έμφυλης καταπίεσης, αντιπροσωπεύουν ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει να επιδείξει αυτή η κοινωνία: την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, τη διαφορετικότητα, την ισότητα, την εξέγερση, την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης, για έναν κόσμο που θα χωρά πολλούς κόσμους.
Καλούμε στη διαδήλωση που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Οκτώβρη.
Συγκέντρωση: Μοναστηράκι, 12 μ.μ.
Αναρχική Συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς» – μέλος της ΑΠΟ
_______________________________________________________
ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου, ο Ζακ Κωστόπουλος καταφεύγει και έπειτα εγκλωβίζεται στο μαγαζί του κλεπταποδόχου Ε. Δημόπουλου Di Angelo στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια. Στην απέλπιδα προσπάθειά του να απεγκλωβιστεί, και ενώ είναι εμφανώς σε άσχημη φυσική κατάσταση – τόσο τη στιγμή που βρίσκεται ανάμεσα στα σπασμένα γυαλιά της βιτρίνας του μαγαζιού, αλλά και αφού καταφέρνει να βγει έξω αιμόφυρτος- δέχεται απανωτά δολοφονικά χτυπήματα στο κεφάλι από τον ιδιοκτήτη του Di Angelo και από ιδιοκτήτη παρακείμενου καταστήματος, τον Αθανάσιο Χορταριά, ο οποίος είναι και γνωστό στέλεχος της ακροδεξιάς οργάνωσης «Πατριωτικό Μέτωπο». Αφού έχει τελειώσει ο πρώτος γύρος του βίαιου ξυλοδαρμού και ενώ ο Ζακ προσπαθεί να σηκωθεί και να διαφύγει, σε ακόμα χειρότερη σωματική και ψυχική κατάσταση, δέχεται κλομπιές και κλοτσιές από τους μπάτσους της ΔΙΑΣ και στη συνέχεια, ετοιμοθάνατος πλέον, δένεται πισθάγκωνα με χειροπέδες. Μετά από λίγη ώρα ο Ζακ θα πεθάνει ενώ μεταφέρεται με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο.
Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν ενεργό μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και γνωστός τόσο για τον αγώνα που έδινε ενάντια στον κόσμο της πατριαρχίας, των έμφυλων διακρίσεων και της ομοφοβίας όσο και για τον αγώνα του ενάντια στον στιγματισμό των οροθετικών ατόμων.
Από την πρώτη στιγμή της άγριας δολοφονίας τα Μ.Μ.Ε έσπευσαν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, να δικαιολογήσουν το λιντσάρισμα και παίρνοντας τον ρόλο του δικαστή να αθωώσουν τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων και τους μπάτσους. Προσάπτοντας τις ετικέτες του οροθετικού, του τοξικοεξαρτημένου, του ομοφυλόφιλου και του ληστή προσπάθησαν να δημιουργήσουν το προφίλ ενός ανθρώπου που αποτελεί δημόσιο κίνδυνο, ενός ανθρώπου που επειδή αποκλίνει από τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα, εντείνοντας την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό, του αξίζει και ο θάνατος. Με αυτό τον τρόπο επιχειρούν να νομιμοποιήσουν κοινωνικά τη δολοφονία, αφού η υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας, ως το υπέρτατο αγαθό, μπορεί να φτάσει ακόμη και στη δολοφονία ενός ‘’επίδοξου ληστή’’, ενώ ταυτόχρονα ιεραρχούν και απαξιώνουν πλήρως την ανθρώπινη ζωή. Η δολοφονία του Ζακ είναι ένα ακόμα στυγερό έγκλημα, κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης, που πραγματοποιείται από τα αφεντικά και τους μπάτσους ενάντια σε εκείνους που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό , την περιθωριοποίηση και την καταπίεση.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Οι κοινωνικές διακρίσεις και τα στερεότυπα, αποτελούν προϊόντα του κρατικού- καπιταλιστικού συστήματος και η αναπαραγωγή τους οξύνεται ή αμβλύνεται σύμφωνα με τις ανάγκες του. Η εξουσία επιβάλλει τα κοινωνικά πρότυπα -που διατυπώνει βάσει εξιδανικευμένων κοινωνικών, θρησκευτικών, έμφυλων, σεξουαλικών ρόλων- δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο τυποποιημένα μοντέλα συμπεριφοράς από τα οποία όσοι/ες αποκλίνουν (μετανάστες/στριες, ομοφυλόφιλοι/ες, άστεγοι/ες, ψυχικά ασθενείς , τοξικοεξαρτημένοι/ες κ.α), αδυνατώντας αλλά και μη θέλοντας να ενσωματωθούν στον επιβεβλημένο τρόπο ζωής, να δαιμονοποιούνται, καταστέλλονται και περιθωριοποιούνται. Αυτός είναι ένα πάγιος τρόπος της κυριαρχίας να αναπαράγεται και να επεκτείνεται, διαχέοντας στο κοινωνικό πεδίο την ιεραρχία και τις ανισότητες, καθορίζοντας επί της ουσίας όχι μόνο ποιος είναι ο “θεμιτός” βίος αλλά και ποια ζωή αξίζει να βιώνεται και ποια όχι.
Μέσα σε συνθήκες γενικευμένης συστημικής κρίσης , όπου η φτώχεια και η εξαθλίωση εντείνονται διαρκώς και υποτιμάται πλήρως η ζωή και η αξιοπρέπεια, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, δηλαδή η κυριάρχηση του νόμου της ζούγκλας, η βία και ο αδιάκοπος πόλεμος όλων εναντίον όλων ανάμεσα στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, είναι μια συνθήκη που προωθείται ανηλεώς από τους από τα πάνω μέσω της διάχυσης του ιδεολογήματος που ανάγουν σε κυρίαρχες συνθήκες ζωής την επιβίωση με κάθε μέσο, την εξατομίκευση και τον ανταγωνισμό.
Από την δικιά μας πλευρά αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να μετατρέψουμε την συσσωρευμένη αγανάκτηση και το μίσος, σε οργή που θα στραφεί ενάντια σε όλα όσα συντηρούν και αναπαράγουν τις εξουσιαστικές σχέσεις και διαιωνίζουν την καταπίεση και την εκμετάλλευση, καταδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τους πραγματικούς υπαίτιους για τη λεηλασία και υποτίμηση των ζωών μας. Και είναι χρέος μας, ως αγωνιζόμενοι/ες, αναρχικοί/ες, να στηρίζουμε τους από τα κάτω και αδιαμεσολάβητους αγώνες που διεξάγονται ενάντια στους αποκλεισμούς και στην περιθωριοποίηση, χωρίς να αναζητούμε πλήρεις ταυτίσεις με τα υποκείμενα που τον διεξάγουν. Όπως και είναι χρέος μας να μην βάλουμε και εμείς τον λίθο μας στην αναπαραγωγή επίπλαστων διαχωρισμών και επικίνδυνων και στρεβλών γενικεύσεων που στρέφονται ενάντια στο σύνολο της κοινωνίας. Γιατί ως αναρχικοί/αναρχικές δεν πιστεύουμε στην καθοδήγηση από κάποια επαναστατικά υποκείμενα της κοινωνίας για την απελευθέρωσή της, αλλά πως η ίδια η κοινωνία που θα χειραφετηθεί θα αγωνιστεί για την κοινωνική επανάσταση.
Απέναντι στην κυριαρχία της εξατομίκευσης και του ανταγωνισμού, να αντιτάξουμε την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη σπάζοντας τους επίπλαστους διαχωρισμούς που θέλουν τους εκμεταλλευόμενους διαιρεμένους και τον καθένα μόνο του απέναντι στην κυρίαρχη οικονομική και πολιτική ελίτ. Οφείλουμε να μην επιτρέψουμε να κυριαρχήσει στις πόλεις μας ο κανιβαλισμός και ο κοινωνικός εκφασισμός. Η απάντηση μας σε αυτή την συνθήκη πρέπει να είναι η προώθηση του οράματος για μια συλλογική ζωή θέτοντας ως όρους την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια. Μέσα από τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες να αντισταθούμε στην διαρκή υποτίμηση των ζωών μας και να αγωνιστούμε για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ , ΤΗΝ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΗΛΟΦΑΓΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΆΤΩ
ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΟΚΤΩΒΡΗ 2018, ΠΛ. ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΥ 12 Μ.Μ.
αναρχική συλλογικότητα Όμικρον72 | μέλος της Α.Π.Ο-Ο.Σ
