Στις 28 Νοεμβρίου άλλη μια γυναίκα, η Ελένη, βρέθηκε δολοφονημένη στη Ρόδο, επειδή αντιστάθηκε σε δυο άντρες οι οποίοι επιχείρησαν να την βιάσουν. Τα ΜΜΕ για άλλη μια φορά μυρίζονται το αίμα και μπαίνουν στην κλειδαρότρυπα για λίγη παραπάνω τηλεθέαση, λίγα παραπάνω κλικ. Η κοινωνική ζωή του θύματος και οι σεξουαλικές επιλογές του μπαίνουν κάτω από το μικροσκόπιο, προκειμένου να αποφασιστεί το κατά πόσο της άξιζε η κακοποίησή της. Μιλάνε για ένα «ήσυχο κορίτσι», μια «ήρεμη φοιτήτρια» που δεν είχε δώσει ποτέ δικαιώματα, νομιμοποιώντας με αυτόν τον τρόπο στο κοινωνικό γίγνεσθαι πως οποιαδήποτε γυναίκα δεν ακολουθεί τα «ηθικά πρότυπα» που έχουν καθιερωθεί από την κοινωνική νόρμα φέρει ταυτόχρονα την ευθύνη για την κακοποίηση της. Ταυτόχρονα τα μίντια «χωρίζουν» τους δράστες στον Έλληνα που παρασύρθηκε, προσπαθώντας με αυτόν τρόπο να του αποδώσουν τον ρόλο του θύτη και στον Αλβανό «κακό» μετανάστη. Αργότερα, βρίσκουν ευκαιρία να τον εξιλεώσουν παρουσιάζοντάς τον μετανιωμένο μιας και στράφηκε στον Θεό. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός φτάνει στο πικ του, αφού μέχρι και στον προσωπικό λογαριασμό της στο facebook δεν λείπουν τα σεξιστικά- και όχι μόνο- σχόλια που σπιλώνουν την μνήμη της.
[…] Κείμενο κάλεσμα πρωτοβουλίας γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
Στις 18/12 στην Καμάρα στις 18:00 καλέστηκε πορεία από το Συντονιστικό ενάντια στην πατριαρχία και από την πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία. Περίπου 600-700 πλαισίωσαν τα μπλοκ στην πορεία που ακολούθησε σε όλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ως πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία πορευτήκαμε με πανό που έγραφε «Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ, ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΕΝΗ- ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ«, μοιράζοντας επίσης το κείμενο κάλεσμα στην πορεία. Κατά τη διάρκεια της πορείας γράφαμε με σπρέι και φωνάζαμε συνθήματα όπως: «Ενάντια σε κράτος και πατριαρχία, για τη χειραφέτηση και την αναρχία», «Γυναικείοι αγώνες επαναστατικοί, για τη χειραφέτηση σε ολόκληρη τη γη», «Η έμφυλη βία της αστυνομίας, κρύβει τον “φεμινισμό” της κυριαρχίας», «Από το Μεξικό μέχρι την Τουρκία, αγώνες γυναικών για την ελευθερία», «Πρόσφυγες εργάτριες της γης οι κολασμένες το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένες», «Η αλληλεγγύη όπλο των γυναικών πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών», «Η ελευθερία δεν δίνεται με νόμους, με αγώνες απ’τα κάτω κερδίζεται στους δρόμους», «Αγώνες γυναικείοι ανατρεπτικοί, κοινωνική επανάσταση σε ολάκερη τη γη», «Δεν έχει σημασία πως ήμουνα ντυμένη, ποτέ καμία μόνη, ποτέ καμία Ελένη».
Εμείς ξέρουμε καλά πως η πατριαρχία είναι μία ακόμα μορφή καταπίεσης, η οποία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες που δεχόμαστε αλλά απορρέει από την δομή του κυρίαρχου συστήματος. Πιστεύουμε, λοιπόν, πως η χειραφέτηση των γυναικών θα επέλθει μέσω του ευρύτερου αγώνα για το όραμα μιας μη ιεραρχικής κοινωνίας, όπου η διαφορετικότητα δεν θα σημαίνει ανισότητα και δεν θα υπάρχει καμίας μορφής καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Στόχος μας είναι η αυτοσυγκρότηση και η αυτοοργάνωση των γυναικών, η ανάπτυξη μεταξύ μας σχέσεων αλληλεγγύης, αφού γνωρίζουμε πως ο μόνος τρόπος καλλιέργειας της ριζοσπαστικής συνείδησης που απαιτείται για την ολοκληρωμένη συμμετοχή στον αγώνα που αποβλέπει στην κοινωνική απελευθέρωση στο σύνολό της είναι η αναγνώριση της επιμέρους καταπίεσης που υφιστάμεθα και η εναντίωσή μας σ’ αυτήν, ως υποκείμενα που πλήττονται, αφού κανείς δεν μπορεί να το κάνει εξ ονόματός μας ή για λογαριασμό μας.
