Μικροφωνική αλληλεγγύης στους αγώνες των κρατουμένων
Δ. Γούναρη & Τσιμισκή – Πέμπτη 30/11/2023 στις 19:00
Την τελευταία περίοδο έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τις πάγιες τακτικές της ακροδεξιάς νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης να μετατρέψει τον χαρακτήρα των φυλακών όλο και περισσότερο σε κρατικό κολαστήριο, διαιωνίζοντας περαιτέρω το καθεστώς εξαίρεσης και αποκλεισμού τόσο των κρατουμένων συνολικά όσο και των φυλακισμένων αγωνιστών ειδικότερα. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν οι μετατροπές στον Σωφρονιστικό Κώδικα, οι οποίες αποσκοπούν αφενός στην αυστηροποίηση των ήδη απάνθρωπων συνθηκών κράτησης και αφετέρου στην πλήρη ισοπέδωση κάθε έκφρασης των από τα κάτω κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, καλλιεργώντας έτσι ένα κλίμα τρομοκρατίας, πλήρους ελέγχου και πειθάρχησης τόσο εντός όσο και εκτός των φυλακών.
Ειδικότερα, η επιδίωξη του κρατικού μηχανισμού να ακρωτηριάσει κάθε αγωνιστική δράση αποτυπώνεται από την κεντρική ρύθμιση του νόμου που προβλέπει αυστηροποίηση των προϋποθέσεων χορήγησης τακτικών αδειών συνολικά, ενώ για ορισμένες κατηγορίες εγκλημάτων, στα οποία συγκαταλέγονται η σύσταση «τρομοκρατικής» και «εγκληματικής» οργάνωσης, η πρόσβαση στο δικαίωμα των αδειών καθίσταται ακόμα πιο δυσχερής καθώς προβλέπεται ως προϋπόθεση η πραγματική έκτιση των 5/6 της επιβληθείσας ποινής. Στην ίδια κατεύθυνση συμβάλλουν κι άλλες διατάξεις που προβλέπουν αύξηση των βαθμών ποινών για πειθαρχικά παραπτώματα, επηρεάζοντας έτσι άμεσα και άλλες δυνατότητες των κρατουμένων, όπως τη χορήγηση του δικαιώματος της υφ’ όρον απόλυσης, και κάνοντας ακόμα δυσκολότερο τον δρόμο προς κατευθύνσεις ελάφρυνσης των συνθηκών διαβίωσης τους.
Πέραν των προϋποθέσεων των τακτικών αδειών, αυστηροποιούνται και οι προϋποθέσεις χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών, τόσο ως προς τις προϋποθέσεις χορήγησής τους όσο και ως προς τους λόγους ανάκλησης, ναρκοθετώντας, υπονομεύοντας και τελικά στερώντας το δικαίωμα των κρατούμενων στην εκπαίδευση. Αλλαγές προκύπτουν και στο καθεστώς των μεταγωγών, ενώ προστίθενται επιπλέον κατηγορίες κρατουμένων που απαγορεύεται να μεταχθούν και να παραμείνουν στις αγροτικές φυλακές.
Ξεχωριστή αναφορά αξίζει να γίνει και για τις φυλακές τύπου Γ’ – υψίστης ασφαλείας -, στις οποίες θα υπάγονται όσοι κρατούμενοι κρίνονται ως «επικίνδυνοι για την τάξη», ένα ακόμα παράδειγμα της εξοντωτικής και εκδικητικής μεταχείρισης στην πράξη. Η αλλαγή αυτή συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης και αποκλεισμού για τους κρατούμενους –πολιτικούς και ποινικούς-, ενώ παράλληλα αποτελεί μια εκδικητική μορφή «παραδειγματικής τιμωρίας» στην έσχατη μορφή της. Χαρακτηριστική έκφανση του ολοκληρωτικού περιεχομένου του νέου σωφρονιστικού κώδικα αποτελεί η μεταφορά της αρμοδιότητας των φυλακών από το υπουργείο δικαιοσύνης στο υπουργείο προστασίας του πολίτη.
Οι επιθετικές μεθοδεύσεις της δικαστικής εξουσίας ενάντια στους αγωνιστές, η αμείλικτη δίψα των αφεντικών για την μέγιστη κρατική εκδικητικότητα, τα μεγαλεπήβολα πλάνα της κυβέρνησης να ισοπεδώσει και να ακρωτηριάσει την κοινωνική βάση αποτυπώνονται μέσα από τη θέσπιση των απάνθρωπων μεταρρυθμίσεων στον νέο σωφρονιστικό κώδικα. Ο νόμος αυτός έρχεται να εκπληρώσει τη συνάρμοση του ελληνικού κράτους με τις ευρωπαϊκές κατασταλτικές νομοθεσίες για τις φυλακές σε μία περίοδο όπου οι καπιταλιστές και το κράτος ξεδιπλώνουν μία ολομέτωπη επίθεση απέναντι στην κοινωνική και ταξική βάση. Υπό τον μανδύα της αστικής «δικαιοσύνης» εκφράζεται η επιθυμία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος να συσφίξει περαιτέρω τον κλοιό για κάθε φυλακισμένο, επιτάσσοντας το καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους και καλλιεργώντας συνθήκες εξαθλίωσης και κανιβαλισμού.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, οι κρατούμενοι ήδη από τον Οκτώβρη του ’22 πραγματοποιούν συνεχείς κινητοποιήσεις και δίνουν έναν πολύμορφο αγώνα μέσα στα κελιά, θέλοντας να αντιταχθούν στην απάνθρωπη ρητορική της αστικής «δικαιοσύνης». Ο αγώνας τους, ο οποίος περιλαμβάνει αποχές από το συσσίτιο, άρνηση καταμέτρησης, απεργία από τα μεροκάματα και πολλά ακόμη, βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με περισσότερη καταστολή, βίαιες μεταγωγές με τιμωρητικό πρόσημο ακόμα και απάνθρωπες απομονώσεις.
Η στρατηγική της κρατικής βαρβαρότητας να αποφασίζει κατά το δοκούν την αποφυλάκιση των κρατουμένων χωρίς να επικαλείται νόμιμα κριτήρια, αλλά πολιτικές πεποιθήσεις, αντικατοπτρίζεται πλήρως στο σύγχρονο «κράτος δικαίου». Την ίδια στιγμή που αποσιωπώνται αγώνες πίσω από τις φυλακές, οι προστατευόμενοι του εξουσιαστικού κορμού -που καταστέλλουν βίαια διαδηλώσεις, σκοτώνουν παιδιά, εμπλέκονται σε συστήματα trafficking και υποθέσεις βιασμών- κυκλοφορούν ανενόχλητοι συνεχίζοντας το έργο των εντολοδόχων δολοφόνων. Παρατηρούμε μια μεθοδευμένη επιδίωξη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού να συγκαλύψει άλλες νομικές υποθέσεις, οι οποίες έρχονται σε σύμπλευση και εξυπηρετούν το κυρίαρχο αφήγημά του.
Απέναντι στον νέο σωφρονιστικό κώδικα, τον περιορισμό των δικαιωμάτων των φυλακισμένων, τη διαιώνιση του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους, την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα στο σύνολό της, να στηρίξουμε με την αλληλεγγύη μας τον αγώνα των κρατούμενων στις φυλακές για την υπεράσπιση των κατακτήσεών τους, οι οποίες έχουν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες και εξεγέρσεις εντός των φυλακών. Ένας αγώνας που δεν περιορίζεται στα στενά όρια των φυλακών, καθώς η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κρατούμενων αφορά το σύνολο των καταπιεσμένων οι οποίοι βιώνουν την ταξική εκμετάλλευση του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος. Να σπάσουμε την ασφυκτική συνθήκη που το κράτος με τους μηχανισμούς του επιχειρεί να επιβάλλει. Να παλέψουμε για την πανανθρώπινη χειραφέτηση, για μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ – ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης
