Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε έξω από τα γραφεία της ΔΕΔΔΗΕ στην ανατολική Θεσσαλονίκη, με αφορμή τον θάνατο 3 εργαζόμενων σε συνεργείο της ΕΛΛΑΑΚΤΩΡ, από ηλεκτροπληξία, ενώ εκτελούσαν εργασίες σε κολώνα της ΔΕΗ, στην Εύβοια
Για ακόμη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες ενός εργοδοτικού εγκλήματος. Πιο συγκεκριμένα την Παρασκευή 1 Απρίλιου 3 εργαζόμενοι σε συνεργείο της ΕΛΛΑΑΚΤΩΡ, έχασαν τη ζωή τους από ηλεκτροπληξία, ενώ εκτελούσαν εργασίες σε κολώνα της ΔΕΗ. Ένας ακόμη εργάτης τραυματίζεται σοβαρά και μεταφέρεται στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση.
Ο κατάλογος των εργατικών δυστυχημάτων μακραίνει συνεχώς και τα θύματα αυξάνονται. Τα εργατικά “ατυχήματα”, η εντατικοποίηση της ίδιας της εργασίας, η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφαλείας, οι μειώσεις μισθών κ συντάξεων, η αύξηση του ωραρίου υπό αντίξοες συνθήκες, οι εκδικητικές απολύσεις σε όσους αγωνίζονται για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας (όπως πρόσφατα 2 υγειονομικών) περιγράφουν την εργασιακή πραγματικότητα. Η καθημερινότητα στους χώρους εργασίας γίνεται όλο και πιο σκληρή. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ανάπτυξης με βάση το κέρδος. Συνεχώς περισσότερα νέα μέτρα και νέες συνθήκες έρχονται να μας επιβληθούν και να κάνουν τις ζωές των εργαζόμενων ανυπόφορες, εντείνοντας την ανασφάλεια, τη φτωχοποίηση, την εντατικοποίηση. Αυτές είναι οι συνθήκες που πληρώνουν με τη ζωή τους δεκάδες εργαζόμενοι κάθε χρόνο και βιώνουν καθημερινά ακόμη περισσότεροι.
Εν μέσω πανδημίας η νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να υλοποιήσει με τους σκληρότερους όρους την οικονομική και κοινωνική αναδιάρθρωση που επιχειρείται καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης. Μεταξύ άλλων με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο επιχειρείται η κατάργηση του 8ώρου εργασίας και η θέσπιση της δυνατότητας 10ώρου, αλλαγές σχετικά με τις υπερωρίες και την κοστολόγησή τους αλλά και επέκταση της Κυριακάτικης εργασίας. Ταυτόχρονα περιστέλλεται η συνδικαλιστική δράση με το δικαίωμα στην απεργία να πλήττεται και το κράτος να παρεμβαίνει εμφανώς στα εσωτερικά των συλλογικών διαδικασιών και των Γενικών Συνελεύσεων των συνδικάτων επιβάλλοντας την ηλεκτρονική ψήφο. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοιες είναι και οι συνθήκες εντός των φοιτητικών συνδικαλιστικών αγώνων, με την ολοένα και αυξανόμενη ψηφιοποίηση (ηλεκτρονικές Συνελεύσεις Συλλόγων) προς όφελος του κρατικού μηχανισμού.
Σήμερα φαντάζει κάθε άλλο παρά επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης και αντίστασης απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για να υπερασπίσουμε τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα, τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση. Ο αγώνας ενάντια στα εργοδοτικά εγκλήματα και δολοφονίες πρέπει να είναι διαρκής και συνδεδεμένος με τη συνεχή μάχη ενάντια στην ανεργία, την φτώχεια και την εκμετάλλευση. Με σωματεία βάσης, οριζόντια και αντιιεραρχικά σχήματα και από τα κάτω συνελεύσεις γειτονιών, μαζί με φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, άνεργους, να δώσουμε στους χώρους εργασίας, τα σχολεία και τις σχολές, τη μάχη του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή προτάσσουμε την ταξική αλληλεγγύη, υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα, παίρνουμε την ζωή μας στα χέρια μας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ακηδεμόνευτοι, αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες μέχρι την Κοινωνική Επανάσταση την Aναρχία και τον Eλευθεριακό Kομμουνισμό
