Βουνά καμένα – χωριά πλημμυρισμένα
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑΣ ΠΝΙΞΑΝΕ ΣΤΟ ΑΙΜΑ
Δεν πρόλαβαν να σβήσουν οι φωτιές που κατέκαψαν χιλιάδες στρέμματα γης και δασών απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρη τη χώρα και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει αυτή τη φορά η Θεσσαλία. Η ασύλληπτη καταστροφή που επικρατεί στην περιοχή είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να υπολογιστεί το μέγεθός της ακόμα, μετά και από τόσες μέρες. Ολόκληρες περιοχές του θεσσαλικού κάμπου βρίσκονται σκεπασμένες από νερό και λάσπη, ενώ χωριά του Πηλίου έχουν κυριολεκτικά καταστραφεί ή έχουν βρεθεί στη θάλασσα. Ο,τι συγκροτούσε τη ζωή ενός τόπου έχει εξαφανιστεί, σπίτια, σχολεία, κέντρα υγείας, χωράφια. Αμέτρητος αριθμός ζώων πνίγηκαν. Ενώ ακόμα δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των νεκρών ανθρώπων αλλά και των αγνοουμένων.
Η φρίκη αυτή όμως έχει όνομα. Κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα. Ένα ακόμα από όλα όσα μόνο το 2023 βρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε. Από τους νεκρούς στα Τέμπη, τους πνιγμένους πρόσφυγες- μετανάστες στην Πύλο, τις πυρκαγιές σε όλη τη χώρα και τα απανθρακωμένα σώματα που άφησαν πίσω τους. Η κλιματική αλλαγή που διαρκώς μπαίνει στο προσκήνιο από κρατικούς παράγοντες, δεν είναι τίποτα άλλο από την εγκληματική κρατική διαχείριση των συνεπειών, που το ίδιο το σύστημα παράγει καταστρέφοντας τον φυσικό κόσμο. Μια διαχείριση που διαπερνά το σύνολο της καθημερινότητας και τις διαφορετικές πτυχές της, καθιστώντας τη ζωή μας συνεχώς μετέωρη, που λεηλατεί τα πάντα, που αφήνει να καίγονται τα δάση για να τα εκμεταλλευτεί το κεφάλαιο εκ των υστέρων, που δολοφονεί στις ράγες των τρένων λόγω της παντελούς έλλειψης ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, που πνίγει ανθρώπους ρυμουλκώντας και ανατρέποντας σκάφη προσφύγων που εκπέμπουν sos, που έχει καταστρέψει το ΕΣΥ και άνθρωποι πεθαίνουν πάνω σε καρότσες πηγαίνοντας στο νοσοκομείο, που πριμοδοτεί την εργοδοτική ασυδοσία και τις δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Στην πραγματικότητα, τα τραγικά συμβάντα που μας συγκλονίζουν, δεν είναι ατυχή περιστατικά ή παρεκτροπές του συστήματος, αλλά αναπόφευκτες και διαρκώς κλιμακούμενες συνέπειες που επιφέρουν πάνω στον φυσικό κόσμο και την κοινωνία το πλήθος των μεγάλων και μικρών συμφερόντων, τα οποία πηγάζουν από το ίδιο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα εξουσίας.
Είναι το κράτος, οι τοπικοί του παράγοντες και το κεφάλαιο που πνίξανε τη Θεσσαλία, που γνώριζαν την ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων ενώ είχαν δοθεί εκατομμύρια για την κατασκευή τους, που δεν ειδοποίησαν χιλιάδες ανθρώπους ώστε να απομακρυνθούν από τα σπίτια τους και να μεταβούν σε ασφαλή σημεία, που μπάζωσαν γεφύρια για να περνάνε με ασφάλεια τα φορτηγά των κατασκευαστικών εταιρειών για τη μεταφορά ανεμογεννητριών πνίγοντας χωριά, που ξεκίνησαν μετά από 2 ολόκληρες μέρες τις διασώσεις εγκλωβισμένων, που 4 νομοί δεν έχουν ρεύμα και πόσιμο νερό, που αδιαφορούν για τα κοράκια που αισχροκερδούν πάνω στη δυστυχία και τις ανάγκες των ανθρώπων για ένα μπουκάλι νερό, που διακινδυνεύουν την υγεία όσων βρίσκονται στη Θεσσαλία, και όχι μόνο, με τις ασθένειες που εγκυμονούνται μέσα σε αυτή την υδάτινη κόλαση της λάσπης, των νεκρών, των φυτοφαρμάκων, των περιττωμάτων και του πετρελαίου. Είναι οι ίδιοι που χτύπησαν και προσήγαγαν δεκάδες ανθρώπους- κατοίκους των πληγεισών περιοχών κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας για το έγκλημα που έχει συντελεστεί, έξω από την περιφέρεια Θεσσαλίας, όπου ο πρωθυπουργός προσέφερε ψίχουλα στον κόσμο για να κάνει ακριβώς τι (;). Για να μισοχτίσει και πάλι τη ζωή του, περιμένοντας το επόμενο έγκλημα. Τη ζωή που δεν πρόλαβε να συμμαζέψει μετά και τις πλημμύρες του 2020. Η ζωή όμως όσων δολοφονήθηκαν δεν ξαναχτίζεται, ούτε όσων βιώνουν και ξαναβιώνουν τη βαρβαρότητα μέσα στην οποία μας πνίγουν, την αβεβαιότητα για το αύριο και το φόβο που μας ενσταλάζουν.
Γιατί το κράτος και το κεφάλαιο κάνει αυτό ακριβώς που ξέρει να κάνει. Να εκμεταλλεύεται, να λεηλατεί, να καταστέλλει. Να εξαθλιώνει και να φέρνει στην επιφάνεια τα πιο κανιβαλιστικά χαρακτηριστικά, όπως έγινε και με τη δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά. Και εκεί που χρειάζεται βοήθεια, επιστρατεύει ό,τι πιο μισαλλόδοξο, ό,τι εχθρεύεται τη ζωή και την ελευθερία, μια πληγή στα σπλάχνα της ίδιας της ανθρωπότητας, την αντεπανάσταση. Το φασισμό. Από τη συνωμοσιολογική ρητορική που βγήκε από το στόμα του Μητσοτάκη πως οι μετανάστες καίνε τον Έβρο μέχρι τους φασίστες- κυνηγούς κεφαλών που απήγαγαν στη Δαδιά πρόσφυγες και μετανάστες. Από τις φασιστικές επιθέσεις μέσα στις πόλεις, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες μεταναστών όπως του μετανάστη-εργάτη Σιράζ Σαφτάρ στα Πατήσια στις 12 Αυγούστου και την αφήγηση περί πλιάτσικων στα πλημμυρισμένα σπίτια από ρομά μέχρι τις συνωμοσιολογικές, φονταμενταλιστικές και φασιστικές συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας και τη Θεσσαλονίκης.
Στον αντίποδα, όμως, όλων αυτών των κρατικών και καπιταλιστικών εγκλημάτων, της προσπάθειας να χαθεί καθετί συνεκτικό που να ενώνει τους πληβείους, τους φτωχούς, τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους και της εκ νέου επιστράτευσης των φασιστικών συμμοριών, βρίσκονται όλοι αυτοί και αυτές που με την αλληλεγγύη και την αυταπάρνησή τους στέκονται στο πλευρό όλων όσοι έχουν ανάγκη. Οι εθελοντές, οι κάτοικοι και ο κόσμος της αυτοοργάνωσης και του αγώνα που συλλέγουν τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα και νερό, που διασώζουν εγκλωβισμένους, που ανοίγουν τα σπίτια τους για όσους πια δεν έχουν, που το προηγούμενο διάστημα έσβηναν τις φωτιές, που στέκονται ανάχωμα στα φασιστικά τάγματα εφόδου, που έρχονται αντιμέτωποι με την καταστολή του κράτους, το οποίο δολοφονεί χωρίς κανένα δισταγμό και που μόνο του μέλημα είναι η διατήρηση της εξουσίας του. Γι’ αυτό ακριβώς δεν παύει να εξοπλίζεται, να παρατάσσει αστυνομικό στρατό, να χτίζει ρητορική τάξης και ασφάλειας και να χτυπά όσες και όσους αγωνίζονται, στοχεύοντας ιδιαίτερα στο αναρχικό κίνημα και στις εστίες συλλογικής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, εντείνοντας την πάγια αντιεξεγερτική στρατηγική του, για το ξερίζωμα των εξεγέρσεων που κυοφορούνται. Έτσι η εκστρατεία κατά των καταλήψεων συνεχίζεται, με την εκκένωση και κατεδάφιση του ΕΧΚ Βοτανικού Κήπου κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς στη Ρόδο, την εκκένωση του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Άνω Κάτω Πατησίων και του κοινωνικού κέντρου Ζιζάνια τις μέρες που άνθρωποι, ζώα και δέντρα γίνονταν στάχτη στον Έβρο, και τη στοχοποίηση όλων των κατειλημμένων χώρων αγώνα.
Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία, παιδεία, στέγαση, τροφή
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΛΗΤΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΑΜΟΥΝ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
