Εκδήλωση – Συζήτηση: ”Οι αντιστάσεις των γυναικών απέναντι στην πατριαρχική επιβολή”
Τετάρτη 05/07 στις 20:00 στο πάρκο δίπλα στον κινηματογράφο Φαργκάνη (απέναντι από το Ελευθεριακό Κέντρο No Pasaran)
Ξύπνησαν πάλι οι άθλιες σκουριασμένες ορδές λυσσασμένες θρησκείες, πατρίδες, οικογένειες..
Στην παρούσα συγκυρία το κρατικό – καπιταλιστικό – πατριαρχικό σύστημα επιτίθεται με όλα τα μέσα και σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Από την απαγόρευση των αμβλώσεων στην Πολωνία & την ανατροπή του νόμου περί καθολικής νομιμοποίησής τους στις Η.Π.Α., μέχρι τις εκατοντάδες γυναικοκτονίες και την κρατική συγκάλυψη τους στο Μεξικό, τους βιασμούς για την καθυπόταξη, την τρομοκρατία και τον εξευτελισμό των γυναικών ως μέσο επιβολής σε εμπόλεμες περιοχές, όπως η Ουκρανία και τη δολοφονία γυναικών που δεν υποτάσσονται στο πατριαρχικό θεοκρατικό καθεστώς στο Ιράν. Μέσα σε μία καθημερινότητα όπου μετράμε καθημερινά δολοφονημένες, κακοποιημένες, βιασμένες γυναίκες, αθωώσεις βιαστών & παιδοβιαστών, κυκλώματα trafficking με τη συγκάλυψη και τη βοήθεια των μπάτσων, αθώους βασανιστές & δολοφόνους. Οι δικαστικοί μηχανισμοί της «δικαιοσύνης», μιας «δικαιοσύνης» ταξικής και πατριαρχικής, που βρίσκονται εκεί για να διώκουν και να φυλακίζουν κάθε αγωνιζόμενη και αγωνιζόμενο, που καταδικάζουν σε εγκλεισμό στους τάφους των φυλακών χιλιάδες φτωχούς και περιθωριοποιημένους, που δολοφονούν καθημερινά μετανάστ(ρι)ες είναι κομμάτι ενός συστήματος που προωθεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την πατριαρχική και εν γένει την εξουσιαστική βία, προστατεύοντας τους ισχυρούς και τα εγκλήματά τους, τρομοκρατώντας και ρίχνοντας στην πυρά του κανιβαλισμού όσες και όσους τολμούν να αντισταθούν.
Το 2019, λίγο καιρό μετά την εκλογή της ΝΔ, η Ιερά Σύνοδος πρότεινε την καθιέρωση της πρώτη Κυριακής μετά τα Χριστούγεννα ως «Ημέρα του αγέννητου παιδιού», με στόχο την προστασία του παιδιού και για να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό πρόβλημα, ενώ λίγους μήνες αργότερα τον Ιανουάριο του 2020, εμφανίστηκαν δεκάδες γιγαντοαφίσες κατά του δικαιώματος των αμβλώσεων στον πιο κεντρικό σταθμό του μετρό στην Αθήνα. Τον Ιούλιο του 2021 διοργανώνεται το “Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας” με κύριους ομιλητές 11 εκκλησιαστικούς παράγοντες και άλλους 4 άνδρες επιστήμονες οι οποίοι καλούνταν να μιλήσουν για τα σώματα των γυναικών! Τον Ιανουάριο του 2022, προωθήθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας στα γυμνάσια της χώρας «εκπαιδευτικά» βίντεο με θέμα την Προγεννητική Αγωγή τα οποία αναπαρήγαγαν τη θεωρία του «αγέννητου παιδιού», που υποστηρίζει ότι η ζωή του βρέφους αρχίζει με τη σύλληψη και προπαγανδίζει έμμεσα την αντίληψη ότι η άμβλωση θα έπρεπε να είναι παράνομη καθώς συνιστά δολοφονία! Στις 8 Σεπτέμβρη 2022, μετά από απόφαση της Ιεράς Συνόδου διαβάστηκε σε όλους τους ναούς εγκύκλιος κατά των αμβλώσεων.
Στο τώρα, βλέπουμε ότι αμέσως μετά το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης επανέρχονται στο δημόσιο διάλογο αυτή τη φορά από ίδιο το κράτος και τους επίσημους εκφραστές του μια σειρά από ζητήματα, όπως η νομιμότητα των αμβλώσεων, το δημογραφικό και η περαιτέρω στήριξη νέων οικογενειών τα οποία καλείται να διαχειριστεί το νεο-ιδρυθέν Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας! Στην ουσία αυτό που παρακολουθούμε να εξελίσσεται είναι μία καθολική προσπάθεια αναδιάρθρωσης του κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος που αγκομαχά να διατηρήσει την εξουσία του προωθώντας τη συντηρητικοποίηση και την πειθάρχηση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής με στόχο την επιστροφή στις βασικές αρχές του: στην πυρηνική οικογένεια και την εθνική ομοιογένεια. Η πυρηνική οικογένεια ως δομή που υιοθετήθηκε από το σύστημα αυτό, στον αντίποδα και μέσα από τη διάλυση της συλλογικής και κοινοτικής ζωής, αποτελεί χρήσιμο εργαλείο του, καθώς για την ίδια την ύπαρξη αλλά και τη διαιώνισή του επιζητά διαρκώς καινούρια εργατικά χέρια και παράλληλα τροφοδοτείται από τη συρρίκνωση των κοινωνικών δεσμών αλληλεγγύης.
Το ζήτημα αφορά αμιγώς τον έλεγχο των γυναικείων σωμάτων και κατ’ επέκταση τον έλεγχο του πληθυσμού. Αν η συζήτηση αφορούσε τις αμβλώσεις ή το δημογραφικό, τότε θα έπρεπε να συμπεριλάβουμε στην ατζέντα μας τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από μικρή ηλικία, την αντισύλληψη, την ελεύθερη πρόσβαση στην περίθαλψη και την υγεία για όλες μας και φυσικά την καλλιέργεια συνειδήσεων προς μία κατεύθυνση συνειδητής και υγιούς μητρότητας, η οποία προκύπτει μόνο ως επιλογή. Η αφήγηση περί «ηθικότητας» των αμβλώσεων που πλέον φαίνεται να υιοθετείται καθολικά από τους κρατικούς εκπροσώπους αλλά και η ίδια η πρόσβαση αφορούν κυρίως τις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων, για τις οποίες πίσω από την εξύμνηση του ρόλου των γυναικών ως μητέρες, κρύβεται η επιστροφή τους στη σφαίρα του ιδιωτικού και η μετατροπή τους σε αναπαραγωγικές μηχανές, με πρωτεύοντα σκοπό τη γέννηση εργατών και στρατιωτών για την εξυπηρέτηση των αναγκών του κρατικό – καπιταλιστικού συστήματος. Ο ηθικός πόλεμος και η πειθάρχηση των γυναικών αποτελούν μία διάρθρωση με καθαρά πολιτικό διακύβευμα, η οποία δεν υποβαθμίζει μόνο τη ζωή μίας γυναίκας σε ατομικό επίπεδο, αλλά χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως προπομπούς μία ακραίας υποταγής σε συντηρητικά ιδεολογήματα. Η εκκλησία μόνο ως αρωγός θα μπορούσε να λειτουργήσει στην προσπάθεια αυτή και ο μεσαιωνικός σκοταδισμός της απλώνεται ξανά σαν απειλή και κατάρα πάνω από τις γυναίκες και την κοινωνία που αγωνίζεται για ελευθερία.
Εξάλλου, η υποκρισία που διέπει το ενδιαφέρον των θεσμών για την οικογένεια και το δημογραφικό “πρόβλημα” γίνεται έκδηλη όταν μιλάμε για πρόσφυγες και μετανάστες. Όταν πνίγονται παιδιά στα αμπάρια πλοίων με την αρωγή των δολοφόνων του λιμενικού, όταν μπάτσοι και παρακρατικοί επιτίθενται σε πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα, όταν πεθαίνουν μωρά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα σε χαρτόκουτα, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου, όταν δολοφονούνται 16χρονοι ρομά, τότε το κράτος όχι μόνο αδιαφορεί, αλλά συναινεί και συγκαλύπτει!
Εμείς ως αναρχικές και ως γυναίκες οργανωνόμαστε και συλλογικοποιούμαστε ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει, στοχεύοντας στη διάχυση της αμφισβήτησης των ορίων που έχουν τεθεί στο ρόλο των γυναικών και των ιδεών εκείνων που αντιτίθενται στην πατριαρχία και τον έλεγχο του σώματός μας, ώστε να καταφέρουμε ένα ακόμη πλήγμα στον κόσμο της εξουσίας, ορίζοντας οι ίδιες τις ζωές μας!
Καμία διαμαρτυρία που δεν επιλέγει να βγει στον δρόμο του αγώνα δεν αρκεί. Η οργάνωση των από τα κάτω και ο αγώνας απέναντι στους εξουσιαστές αυτού του κόσμου είναι μονόδρομος. Η εξάλειψη της έμφυλης βίας περνάει για μας μέσα από τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση – έναν αγώνα συλλογικό και συνολικό, ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και οποιαδήποτε μορφής εξουσία. Καμία μόνη απέναντι στους δυνάστες που εξουσιάζουν τις ζωές μας! Σφίγγουμε τις γροθιές μας και προσφέρουμε ένα χέρι βοηθείας σε κάθε τραυματισμένη γυναίκα απ’ το λεπίδι της πατριαρχίας. Στεκόμαστε δίπλα σε όλους τους καταπιεσμένους και σε όλες τις καταπιεσμένες, σε κάθε θύμα βιασμού, δίπλα σε όποιον πλήττεται απ’ το αγκάθι της πατριαρχίας. Η συλλογική μας φωνή μπορεί να σπάσει όλα τα δεσμά και να ρίξει όλα τα τείχη! Μέχρι να κάνουμε τη φλόγα, φωτιά και να κάψουμε συθέμελα το σάπιο εξουσιαστικό πατριαρχικό σύστημα! Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο που θα χωρά μέσα του όλους τους κόσμους.
Προτάσσουμε τη συλλογικοποίηση, την ενδυνάμωση, την οργάνωση και τον αγώνα για το ολοκληρωτικό γκρέμισμα κράτους, καπιταλισμού και πατριαρχίας, για την ανοικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ & ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Ελεύθερες Γυναίκες
της Συλλογικότητας για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο»,
μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
