Το τριήμερο 5, 6 και 7 Ιούλη 2024 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο πάρκο της Λαμπηδόνας στον Βύρωνα το 6ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κοινωνικής, Ταξικής & Διεθνιστικής Αλληλεγγύης της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδίας Συλλογικοτήτων. Στόχος του φεστιβάλ ήταν «η δημιουργία ενός δημόσιου και ανοιχτού πολιτικού και πολιτισμικού χώρου συνάντησης, επικοινωνίας και ζύμωσης μεταξύ των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που αναπτύσσονται από τα κάτω και της παρέμβασης των αναρχικών και ελευθεριακών προταγμάτων μέσα σε αυτούς».
Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ έλαβε χώρα πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, όπως επίσης υπήρχε μία πληθώρα από έντυπο πολιτικό υλικό, βιβλία κινηματικών εκδόσεων, αφίσες αλλά και έκθεση φωτογραφίας και σκίτσων.
*
Η πρώτη εκδήλωση του φεστιβάλ ήταν η βιβλιοπαρουσίαση “Ανθρωπόσφαιρα” του Ζοζέφ Ντεζάκ από τις Ελευθεριακές Εκδόσεις Ναυτίλος.
Στη συνέχεια της πρώτης μέρας ακολούθησε η εκδήλωση με τίτλο: “Αγώνας για τη γη και την ελευθερία ενάντια στη λεηλασία της φύσης από το κράτος και το κεφάλαιο”, όπου άνοιξε με την εισηγητική τοποθέτηση της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης. Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις συντρόφων και συντροφισσών από την Αναρχική Συνέλευση Βαλπαραΐσο (Χιλή), την Πρωτοβουλία για τη Γη και την Ελευθερία (Αθήνα) και τη Σικελική Αναρχική Ομοσπονδία, όπου αναδείχθηκαν οι από τα κάτω αγώνες που ξεσπούν σε διαφορετικές γωνιές της γης ενάντια στη καταστροφή της φύσης από τα κράτη και το κεφάλαιο. Επίσης, έγινε εκτενής αναφορά, αφενός, στις επεμβάσεις πάνω στον φυσικό κόσμο με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, τη δημιουργία φωτοβολταϊκών πάρκων και γιγαντιαίων φραγμάτων και, αφετέρου, στις συνέπειες αυτών, τις οποίες αντιμετωπίζει τόσο η φύση όσο και οι τοπικές κοινωνίες. Τέλος, πανό κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης αναρτήθηκε από τον Κορινθιακό sos – αυτόνομη ομάδα δασοπροστασίας Γερανείων.
Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ συνεχίστηκε με το θεατρικό αναλόγιο “Το όνομά μου είναι Rachel Corrie” και ολοκληρώθηκε με hip hop live στο οποίο συμμετείχαν οι: Sponty., Σίλε, Σημάδι και Κάτω από το γείσο.
*
Η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, Σάββατο 6 Ιουλίου, ξεκίνησε με την εκδήλωση: “Η αναγκαιότητα της αναρχικής οργάνωσης μέσα στα πανεπιστήμια στο σήμερα ενάντια στις αναδιαρθρώσεις και την καταστολή”, στην οποία και συμμετείχαν η Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας και η Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere (Θεσ/νίκη). Στην εκδήλωση αυτή έγινε εκτενής αναφορά τόσο στον πρόσφατο αγώνα που δόθηκε από τους/ις φοιτητές/τριες ενάντια στην παράκαμψη του άρθρου 16 όσο και στα συμπεράσματα που προέκυψαν μέσα από αυτόν αλλά και τους αγώνες που προηγήθηκαν, όπως για τον ν.4777 και το πδ85. Σημαντική πτυχή της εκδήλωσης αποτέλεσε το ζήτημα της καταστολής των φοιτητικών από τα κάτω αντιστάσεων και δομών αλλά και του κοινωνικού χαρακτήρα του ασύλου και η αναγκαιότητα της οργάνωσης του αγώνα στα πανεπιστήμια από ελευθεριακή σκοπιά κόντρα στην κρατική επιχείρηση απονέκρωσης των σχολών ως χώρων αμφισβήτησης, ζύμωσης και συλλογικού πεδίου.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση ” Το έγκλημα της Πύλου | ελληνικό κράτος και Ευρώπη- φρούριο δολοφονούν” με τη συμμετοχή του Λουκά Σταμέλλου (μέλους πλατφόρμας ενημέρωσης από τα κάτω OmniaTV) και του Ιάσονα Αποστολόπουλου (διασώστη στο καράβι Μάρε Ιόνιο), όπου και έγινε ενημέρωση τόσο για τα γεγονότα γύρω από το πολύνεκρο ναυάγιο όσο και από τη δικαστική διαχείριση και την επιχείρηση συγκάλυψης των κρατικών ευθυνών και μετακύλισης αυτών στα θύματα αυτού του εγκλήματος. Στην εκδήλωση επιχειρήθηκε να δοθεί μια πιο συνολική εικόνα πάνω στην εγκληματική και αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης φρούριο με τις παράνομες επαναπροωθήσεις, τους πνιγμούς προσφύγων και μεταναστών, τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, την επιβολή καθεστώτος εξαίρεσης αλλά και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις απέναντι στον κόσμο που αγωνίζεται ενάντια σε αυτή τη συνθήκη απανθρωποποίησης και θανάτου.
Η δεύτερη μέρα ολοκληρώθηκε με Live στο οποίο συμμετείχαν οι: Bronco Tank, Tiffany, Μεγάλη Φυγή και Dury Dava.
*
Η τρίτη και τελευταία μέρα του φεστιβάλ, Κυριακή 7 Ιουλίου, ξεκίνησε με την εκδήλωση της ομάδας ενάντια στην πατριαρχία: “Γυναικοκτονίες, (παιδο)βιασμοί, κυκλώματα trafficking, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πόλεμος: Η έμφυλη βία είναι θεσμική” κατά την οποία, αφενός, αναπτύχθηκαν οι άξονες σχετικά με τις γυναικοκτονίες, τους (παιδο)βιασμούς και το trafficking, τη βία των σωμάτων ασφαλείας απέναντι στις αγωνιζόμενες και εξεγερμένες, τη δικαστική διαχείριση τέτοιων υποθέσεων, τις κακοποιήσεις και τον εγκλεισμό προσφυγισσών και μεταναστριών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη συνθήκη του πολέμου και την έμφυλη βία μέσα στις εμπόλεμες κοινωνίες και, αφετέρου, αναλύθηκε η θεσμική και συστημική διάσταση των διαφορετικών μορφών της έμφυλης βίας, η οποία αναπαράγεται και γαλουχείται από τους ίδιους τους θεσμούς και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας και μέσο καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Έγινε ενημέρωση για τις κινητοποιήσεις την ημέρα που είχε οριστεί η έκδοση της απόφασης για τη δίκη των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου/ της Zackie-oh! αλλά και για το αμέσως επόμενο διάστημα όπου αναμένεται να ξεκινήσει το εφετείο για την υπόθεση trafficking της Ηλιούπολης, όπως επίσης για τη δεύτερη δίκη σε πρώτο βαθμό σχετικά με την υπόθεση του Κολωνού και το εφετείο της πρώτης δίκης μετά την χυδαία εισαγγελική έφεση κατά της αθωωτικής απόφασης για τη μητέρα της 12χρονης. Η εκδήλωση έκλεισε με την ανάγνωση γράμματος που στάλθηκε από τη μητέρα της 12χρονης.
Η τελευταία μέρα του φεστιβάλ συνεχίστηκε με την εκδήλωση: “Ταξικές αντιστάσεις στο σήμερα, παραδείγματα αγώνα από τα κάτω” όπου και συμμετείχαν η Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση (Θεσ/νίκη), η Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση (Αθήνα), μέλος του Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ- Θεσ/νίκη) και μέλος της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Διανομέων Ιωαννίνων (ΣΒΕΔΙ). Στην εκδήλωση έγινε εκτενής αναφορά στις αντικοινωνικές και αντεργατικές αναδιαρθρώσεις των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, τις επιπτώσεις πάνω στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, τη συμμετοχή των αναρχικών στις ταξικές και κοινωνικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται και τις παρεμβάσεις τους σε εργατικούς αγώνες και κινητοποιήσεις, τις συνθήκες που επικρατούν στα εργασιακά κάτεργα γενικά αλλά και ειδικά στον τομέα των διανομέων και των ερευνητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και τους συλλογικούς αγώνες που δίνουν οι εργαζόμενοι/ες μέσα από συνελεύσεις και σωματεία.
Μετά το τέλος των πολιτικών εκδηλώσεων, το 6ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ συνεχίστηκε με τις Τσιριτσάντσουλες που παρουσιάσαν τη θεατρική παράσταση “Πονάει το μυαλό μου v.II (Η εκδίκηση του άνθρακα)” και ολοκληρώθηκε με γλέντι από το μουσικό σχήμα Ρεμπετόν Αρμέ.
*
Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσουμε πολύ τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του φεστιβάλ, όσους/ες συντρόφους/ισσες και συναγωνιστές/στριες συμμετείχαν στις πολιτικές εκδηλώσεις και τις βιβλιοπαρουσιάσεις, τους συντρόφους από τη Χιλή και τη Σικελία, όπως επίσης από το ΣΒΕΔΙ και το ΣΕΡΕΤΕ, τον Λουκά Σταμέλλο, τον Ιάσονα Αποστολόπουλο, τη μητέρα της 12χρονης, το κοινωνικό πολιτιστικό κέντρο Λαμπηδόνας αλλά και όσους/ες βοήθησαν με τη συμβολή τους στην πραγματοποίηση του 6ου Ελευθεριακού Φεστιβάλ Κοινωνικής, Ταξικής και Διεθνιστικής Αλληλεγγύης.
Θεωρούμε ότι η ιδιαίτερα επιτυχής πραγματοποίηση του 6ου Ελευθεριακού Φεστιβάλ, για ακόμα μια χρονιά μέσα σε μια συνθήκη όξυνσης της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου σε κάθε κοινωνικό πεδίο, στοχοποίησης του αναρχικού κινήματος, των δομών και των αγωνιστών/στριών του μέσω της συνεχιζόμενης και εν εξελίξει αντιεξεγερτικής κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους, αποτέλεσε για εμάς ευκαιρία για να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις και τις συλλογικές εμπειρίες μας μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που αναπτύσσονται απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Τέλος, η πραγματοποίηση και του φετινού φεστιβάλ μας επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά την αναγκαιότητα ύπαρξης και την ουσιαστική σημασία ενός αναρχικού φεστιβάλ, ειδικά σε μια περίοδο όπου αναβαθμίζεται η κεντρική κατασταλτική πολιτική του κράτους, με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους να μαίνονται και τις συνθήκες εκμετάλλευσης, καταπίεσης και αποκλεισμών να εντείνονται, ώστε να επιτευχθεί η πλατύτερη κοινωνικοποίηση και προπαγάνδιση των αναρχικών επαναστατικών προταγμάτων και αξιών της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της ισότητας, του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση!
Το μόνο πραγματικό δίλημμα της εποχής μας είναι:
Κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ή Κοινωνική Επανάσταση
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
