ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΡΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Στις 15 Νοέμβρη, πρώτη ημέρα του τριημέρου μνήμης για τα 52 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου του ’73, νωρίς το πρωί, περίπου 200 κρανοφόροι της ΑΡΑΣ με στρατιωτικού τύπου οργάνωση παρατάχθηκαν στο προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου και εξαπέλυσαν μια τυφλή, λυσσαλέα, αιματηρή και δολοφονική επίθεση απέναντι σε αναρχικούς/ές.
Αφού πρώτα άνοιξαν κεφάλια, έσπασαν χέρια στο εξωτερικό χώρο, οι τραμπούκοι συνέχισαν και εντός του κτιρίου της Τοσίτσα σπάζοντας και χτυπώντας ό,τι έβρισκαν στο δρόμο τους, όπου εγκλώβισαν δεκάδες ανθρώπους, εργαζόμενους, φοιτητές, αναρχικούς/ες. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκονταν μέλη της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Φοιτητών/τριών Αθήνας και της ΑΠΟ που εκείνη την ώρα προετοίμαζαν τον χώρο στο ισόγειο του κτιρίου για την τοποθέτηση του πολιτικού υλικού και εν όψει της απογευματινής προγραμματισμένης εκδήλωσης.
Ενδεικτικά στοιχεία της βιαιότητας του πογκρόμ που εξαπέλυσε η συμμορία της ΑΡΑΣ ήταν τόσο η επιβολή τους, μέσω της τρομοκρατίας, συνολικά στο χώρο του Πολυτεχνείου όσο και η δίχως όριο άσκηση αλόγιστης βίας που θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και νεκρούς. Αυτό καταδεικνύουν ο εγκλωβισμός πλήθους κόσμου σε κλειστό χώρο, το κυνηγητό τους σε σκάλες και διαδρόμους, τα ακατάσχετα και επαναλαμβανόμενα χτυπήματα σε κεφάλια, χέρια και άλλα ζωτικά όργανα, το ξεγύμνωμα συντρόφισσας, οι απειλές και ο πραγματικός κίνδυνος να πέσουν άνθρωποι από τα παράθυρα του κτιρίου. Τα αποτελέσματα ήταν περίπου 20 τραυματίες με σπασμένα κεφάλια, χέρια, δάχτυλα, το άνοιγμα δικογραφίας από την αστυνομία με κατηγορίες περί δήθεν συμπλοκής και η απαγγελία κατηγοριών εναντίον τραυματιών που είχαν διακομιστεί στον Ευαγγελισμό και το αναπόφευκτο και απόλυτο προβοκάρισμα συνολικά των εκδηλώσεων του τριημέρου μνήμης.
Ο σχεδιασμός, η οργάνωση και η υλοποίηση αυτής της επίθεσης των ρουφιάνων της ΑΡΑΣ δεν είχε απλώς τα τυπικά χαρακτηριστικά παρακρατικής ενέργειας αλλά και τη στόχευση μιας τέτοιου τύπου επίθεσης. Αυτή η επιχείρηση επιβολής με στρατιωτικού τύπου χαρακτηριστικά δεν μπορεί παρά να συναρθρωθεί με τη συνολική επίθεση της κρατικής καταστολής τόσο στους χώρους των πανεπιστημίων, όπου εκδηλώνεται με πειθαρχικά, διαγραφές, διώξεις, κάμερες παρακολούθησης και τη στοχοποίηση και απόπειρα εκδίωξης των ριζοσπαστικών, αγωνιστικών και αναρχικών προταγμάτων από το χώρο του ασύλου, όσο και ευρύτερα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και την εν εξελίξει ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση απέναντι στους αναρχικούς.
Η ΑΡΑΣ αποτελεί πέρα από κάθε αμφιβολία ξένο σώμα για τους φοιτητικούς και συνολικά κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Οι οργανώσεις που συνεργάζονται μαζί της θα πρέπει να την απομονώσουν, ειδάλλως με αυτό τον τρόπο θα καλύπτουν την πεμπτοφαλαγγίτικη και δολοφονική δράση της.
Απέναντι στην αποτυχημένη διαχρονική προσπάθεια του κράτους να θάψει τα πραγματικά νοήματα και περιεχόμενα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του ’73 , τις σημερινές κατασταλτικές μεθοδεύσεις των πρυτανικών αρχών, τη συνεχή και ολοένα διογκούμενη κρατική τρομοκρατία, οι αυτοοργανωμένοι ,συλλογικοί αγώνες της κοινωνίας και της νεολαίας δεν καταστέλλονται. Το αναρχικό κίνημα δεν υποχωρεί-δεν υποτάσσεται. Ο αγώνας ενάντια σε κάθε εξουσία συνεχίζεται και θα νικήσει.
ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ-ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ /ΕΙΣΕΣ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
