25 Νοέμβρη – Ημέρα μνήμης, αντίστασης και αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία και το σύστημα που τη γεννά και τη θρέφει
Μέσα στον σάπιο κόσμο του κράτους, του κεφαλαίου και της πατριαρχίας, η έμφυλη καταπίεση καλλιεργείται και αναπαράγεται με σκοπό τη διαίρεση και τον κατακερματισμό των καταπιεσμένων. Η 25η Νοέμβρη μνημονεύει τη δολοφονία των αδελφών Μιραμπάλ στη Δομινικανή Δημοκρατία από τη δικτατορία του Ρ. Τρουχίγιο το 1960. Οι «Πεταλούδες», οργανωμένες στο αντιδικτατορικό κίνημα, αντιστάθηκαν έμπρακτα στο καθεστώς πατριαρχικής βίας και καταστολής. Η ενεργή συμμετοχή τους στα δίκτυα αντίστασης τις μετέτρεψε σε στόχο του κράτους. Δολοφονήθηκαν από τη μυστική αστυνομία σε μια κρατική επιχείρηση, που τα ΜΜΕ του καθεστώτος παρουσίασαν ως «τροχαίο ατύχημα», αναδεικνύοντας τη βαρβαρότητα της εξουσίας. Η θεσμική κατοχύρωση αυτής της μέρας δεν αποτελεί παρά ένα κρατικό επίπλασμα, έναν μηχανισμό συγκάλυψης των ίδιων των παθογενειών του και, τελικά, απονεύρωσης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων ώσπου να αφομοιωθούν πλήρως. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστέψουμε ότι η χειραφέτηση των γυναικών μπορεί να εκκινεί και να ολοκληρώνεται μέσα από τον ασφυκτικό κλοιό των κυρίαρχων θεσμών και του συστήματος που τις καταπιέζει. Ένα σύστημα που είναι βασισμένο στην εκμετάλλευση, τις ανισότητες και την καταπίεση δεν θα μπορούσε ποτέ να εξαλείψει την έμφυλη βία. Αντιθέτως αυτή αποτελεί βασικό συστατικό της εδραίωσης και της ενίσχυσης του συστήματος εξουσίας.
Παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις των θεσμών ότι μάχονται την έμφυλη βία, είναι οι ίδιοι που τη γεννούν, τη συγκαλύπτουν και τη θρέφουν. Είναι οι ίδιοι θεσμοί που νομιμοποιούν δεκάδες γυναικοκτονίες κάθε χρόνο και ρίχνουν στα μαλακά παιδοβιαστές, κακοποιητές και γυναικοκτόνους στις δικαστικές αίθουσες — αφού πρώτα έχουν χτίσει την υπερασπιστική τους γραμμή μέσα από τις οδηγίες και τις διαρροές της αστυνομίας στα μιντιακά φερέφωνα της εξουσίας. Από τα σύνορα όπου μετανάστριες και προσφύγισσες κακοποιούνται και βιάζονται από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, στα κολαστήρια – στρατόπεδα όπου επιβάλλεται η πλήρης εξαθλίωση, στα παιδιά που πέφτουν θύματα κυκλωμάτων trafficking υπό την “άγνοια” των αρχών, έως την τηλεοπτική βιομηχανία που μετατρέπει την έμφυλη βία σε θέαμα, ξεπλένοντας ταυτόχρονα κακοποιητές και κρατώντας στο σκοτάδι όσα δεν εξυπηρετούν την κυρίαρχη αφήγηση. Παράλληλα, τα αυξανόμενα περιστατικά ομοφοβικής και τρανσφοβικής βίας – από το οργανωμένο λιντσάρισμα δυο ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Μάρτιο, μέχρι τις πρόσφατες επιθέσεις από ομάδα νεαρών τραμπούκων στους κήπους του Ζαππείου και στο Περιστέρι – δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά ένα τραχύ σύμπτωμα ενός πατριαρχικού συστήματος που νομιμοποιεί και ενθαρρύνει τη βία ενάντια σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Πώς θα μπορούσαμε λοιπόν να ξεχάσουμε το κύκλωμα trafficking στην υπόθεση της Ηλιούπολης με τον μαστροπό μπάτσο και φασίστα Μπουγιούκο που κρατούσε σε ομηρία την Ε.; Την υπόθεση trafficking και παιδοβιασμού της 12χρονης από τον Κολωνό, της οποίας τον ερχόμενο Γενάρη ξεκινά το εφετείο, όπου ένα ολόκληρο σύστημα συμμετείχε στο κύκλωμα και του έκανε πλάτες, παπάδες, μπάτσοι, πολιτικοί, μαφιόζοι και κάθε λογής καθάρματα των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών; Τη δολοφονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το Α.Τ. Αγ. Αναργύρων, όπου είχε ζητήσει βοήθεια, την οποία και της την αρνήθηκαν; Το μεθοδευμένο ξέπλυμα σε βιαστές μέσα στις δικαστικές αίθουσες όπως στην περίπτωση του Λιγνάδη και του Φιλίππου; Τον βιασμό της 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας από τους μπάτσους του τμήματος, οι οποίοι βιντεοσκοπούσαν τις αποτρόπαιες πράξεις τους;
Παράλληλα στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, οι έμφυλες διακρίσεις και η βία διευρύνονται προς όφελος του κέρδους των αφεντικών, μέσα σε ένα θεσμικό πλαίσιο αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και καταστολής των εργασιακών κατακτήσεων δεκαετιών. Η κανονικοποίηση της εργοδοτικής ασυδοσίας και των παρενοχλήσεων στους χώρους δουλειάς, η συνεχής απειλή της απόλυσης, οι απολύσεις εγκύων, οι μισθολογικές διακρίσεις, η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία, οι διώξεις συνδικαλιστριών και η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων μετατρέπουν τους χώρους εργασίας σε κεντρικά πεδία της έμφυλης κρατικοκαπιταλιστικής βίας. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας, τη διάλυση του ΕΣΥ και την ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας, την απαξίωση της δημόσιας παιδείας, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και τη γιγάντωση των ενοικίων, την ακραία ακρίβεια σε βασικά αγαθά της καθημερινότητας και τη άμεση απειλή της ανέχειας, συνθέτουν την καθημερινή βία με την οποία έρχονται αντιμέτωπες οι γυναίκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα στις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων, τις αγωνιζόμενες, τις διαδηλώτριες, τις αναρχικές, όλες όσες αντιστέκονται στη βαρβαρότητα που επιχειρεί να επιβάλλει, εφαρμόζοντας τη μόνη στρατηγική που γνωρίζει, εκείνη της δολοφονικής βίας και της καταστολής των σωμάτων ασφαλείας. Από το κατασταλτικό χτύπημα που δέχτηκε η πορεία για τον Κυριάκο Ξυμητήρη, όπου διαδηλώτρια δέχτηκε δολοφονικά χτυπήματα στο κεφάλι από άνδρες των ΜΑΤ ενώ βρισκόταν στο έδαφος, από την απρόκλητη επίθεση με χημικά, κρότου λάμψης και ξύλο σε γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά δημοτικού κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης έξω από τη ΔΙΠΕ ενάντια στη συγχώνευση σχολικών τμημάτων, τη βίαιη σύλληψη 13χρονου μαθητή έξω από μαθητική κατάληψη με πολύωρη παράτυπη κράτηση στο ΑΤ Εξαρχείων χωρίς επικοινωνία με τους γονείς του, τις εξακριβώσεις σε ανήλικα παιδιά στα Εξάρχεια από μπάτσους της ΔΡΑΣΗ, τη βίαιη απαγωγή και σύλληψη μητέρας βρέφους και εκπαιδευτικού λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης έως την βάναυση επίθεση και τις συλλήψεις διαδηλωτριών και διαδηλωτών κατά τη διάρκεια της πορείας αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη την 7/10 και τη βίαιη σύλληψη διαδηλωτριών εκπαιδευτικών στα Χανιά σε κινητοποίηση ενάντια στους σφαγείς του παλαιστινιακού λαού. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως η έμφυλη βία χρησιμοποιείται ως αντεπαναστατικό όπλο των κρατών ανά τον κόσμο απέναντι σε εξεγερμένες, με βιασμούς από τα σώματα ασφαλείας, με πρόσφατα παραδείγματα το Σουδάν, την Κολομβία και τη Χιλή.
Στα πεδία των πολεμικών συγκρούσεων, η πατριαρχική βία ξεδιπλώνεται στην πιο ωμή και καθαρή της μορφή. Πέρα από τις μαζικές δολοφονίες γυναικών και παιδιών, την πείνα, τις ασθένειες, τον εκτοπισμό, τα γυναικεία σώματα μετατρέπονται σε πεδίο κατάκτησης και η έμφυλη βία μετατρέπεται σε όπλο πειθάρχησης, εξευτελισμού και επιβολής πάνω στις ίδιες και σε ολόκληρες τις κοινότητές τους. Στην Παλαιστίνη, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν συστηματικές επιθέσεις, βασανισμούς, ταπεινώσεις και σεξουαλική βία μέσα στις φυλακές και στα check-points, ως τρόπο υποταγής τόσο των ίδιων όσο και των κοινοτήτων τους από την ισραηλινή κατοχική μηχανή. Στο Σουδάν, η έμφυλη βία χρησιμοποιείται ως εργαλείο εθνοκάθαρσης και κοινωνικού ελέγχου, όπου και γυναίκες και παιδιά βρίσκονται στο στόχαστρο των δύο εμπόλεμων πλευρών με σκοπό την κυριαρχία με τον τρόμο. Σε κάθε πεδίο πολέμου, η πατριαρχία δεν είναι απλώς παρούσα — είναι δομικό μέρος της πολεμικής μηχανής, ένα όπλο που στοχεύει τα σώματα μας για να σπάσει ολόκληρες κοινωνίες.
Απέναντι στο ζοφερό μέλλον που επιφυλάσσει για όλες και όλους μας το κρατικό, καπιταλιστικό πατριαρχικό σύστημα, θα επιλέγουμε πάντα την πλευρά των εξεγερμένων γυναικών, την πλευρά των καταπιεσμένων, των εργατριών, των προσφύγων, των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, υπερασπιζόμενες την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη. Στο πλευρό των πάντα μαχόμενων Παλαιστίνιων, των αδερφών μας στο Ιράν που πλήρωσαν με το αίμα τους την εξέγερση με σύνθημα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», των γυναικών στο Σουδάν που παλεύουν να διασώσουν τις κοινότητες τους από την εξόντωση και τη λιμοκτονία, των κοινοτήτων που εξεγείρονται απέναντι στα πογκρόμ του ICE στην Αμερική, των εξεγερμένων Ζαπατιστριών στο Μεξικό, των γυναικών που παλεύουν ενάντια στις εξαφανίσεις, τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς και για την αυτοδιάθεση του σώματός τους σε Ανατολή και Δύση. Των έγκλειστων στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστριών του ελληνικού κράτους. Όλων των γυναικών, όλων των ανθρώπων που αντιμάχονται την κρατική, καπιταλιστική και πατριαρχική βαρβαρότητα, που αγωνίζονται για έναν κόσμο ελεύθερο και δίκαιο για όλες και όλους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΤΟ ΣΟΥΔΑΝ ΩΣ ΤΟ ΙΡΑΝ, ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΠΑ… Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΜΙΚΗ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Διαδηλώσεις Τρίτη 25 Νοέμβρη
Αθήνα: Κλαυθμώνος, 18.30 | Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 18.00
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
