8η Μάρτη – ημέρα αντίστασης και αγώνα
ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας
Παρά τις προσπάθειες των κυρίαρχων να απονοηματοδοτήσουν τον αγωνιστικό και πολιτικό χαρακτήρα της 8ης Μάρτη και να διαστρεβλώσουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης παρουσιάζοντάς την ως αίτημα “ισότητας” στη διαχείριση της εξουσίας, η 8η Μάρτη αποτελεί μέρα μνήμης των αιματηρών γυναικείων αγώνων, των απεργιών και κινητοποιήσεων του πιο άγρια εκμεταλλευόμενου κομματιού της κοινωνίας, των μεταναστριών εργατριών, που ξέσπασαν στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Αποτελεί ημέρα αγώνα και αντίστασης στο σήμερα, σε μια περίοδο που η πατριαρχική βία απέναντι στις γυναίκες, ιδίως των πληβειακών στρωμάτων, οξύνεται και εκδηλώνεται απέναντί τους και πάνω στα σώματά τους με ακόμη πιο άγριους όρους, ως αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας του σάπιου κόσμου της εξουσίας. Ενός κόσμου που οδηγεί τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση, που δολοφονεί στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα αστυνομικά τμήματα και μπλόκα, που οξύνει την κρατική κατασταλτική βία απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται με συλλήψεις, διώξεις και βασανισμούς διαδηλωτών/τριών, με εκκενώσεις καταλήψεων και με τη στοχοποίηση ευρύτερα του αναρχικού κινήματος, που προωθεί την έμφυλη βία και συγκαλύπτει κυκλώματα trafficking, (παιδο)βιασμούς και γυναικοκτονίες, που πριμοδοτεί τις φασιστικές συμμορίες και την επανεμφάνισή τους στον δημόσιο χώρο και που αυξάνει τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις πολεμικές προετοιμασίες. Ενός κόσμου που δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα πέρα από εκμετάλλευση, φτώχεια, βία, πόλεμο, ξεριζωμό και θάνατο.
Τα τελευταία χρόνια, δεκάδες γυναικοκτονίες, βιασμοί, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και μια πληθώρα περιστατικών έμφυλης βίας, κυκλωμάτων trafficking και παιδοβιασμών έχουν έρθει στο φως. H αύξηση των περιστατικών έμφυλης βίας είναι άμεσα συνυφασμένη με το σύγχρονο ολοκληρωτικό καθεστώς και τη διαχείρισή τους από τους θεσμούς, οι οποίοι επιχειρούν να καλύψουν και να δικαιολογήσουν δολοφόνους, βιαστές και κακοποιητές. Δεν είναι λίγες οι φορές που με διάφορα χυδαία τεχνάσματα όπως είναι η αντιστροφή των ρόλων με τη θυματοποίηση των δραστών και την ενοχοποίηση όσων έχουν υποστεί βία, η απαξίωση των θυμάτων με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, τον τρόπο ζωής τους και την κοινωνική τους θέση, επιχειρείται από τη μια πλευρά να ξεπλυθούν και να πέσουν στα μαλακά οι δράστες και από την άλλη να εξουθενωθούν και να εξευτελιστούν όσοι και όσες βρίσκουν το θάρρος και καταγγέλλουν περιστατικά έμφυλης βίας. Το «κύκλωμα» που βιάζει, κακοποιεί, διακινεί σε δίκτυα trafficking, συγκαλύπτει τα εγκλήματά του και απειλεί τα θύματα να σιωπήσουν, το ίδιο σύστημα που πνίγει ανθρώπους στα σύνορα, δεν είναι άλλο από το ίδιο το κράτος και τους μηχανισμούς του. Μηχανισμοί μιας «δικαιοσύνης» ταξικής και πατριαρχικής, που τιμωρεί και φυλακίζει όσους & όσες αντιστέκονται στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, καταδικάζει και φυλακίζει χιλιάδες φτωχούς και περιθωριοποιημένους, ενώ ταυτόχρονα προωθεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την πατριαρχική και εν γένει την εξουσιαστική βία, προστατεύοντας τους ισχυρούς και ξεπλένοντας τα εγκλήματά τους.
Παράλληλα, εντείνονται οι έμφυλοι διαχωρισμοί στους εργασιακούς χώρους καθώς και οι περιπτώσεις σεξουαλικών παρενοχλήσεων ή βιασμών που σπάνια καταγγέλλονται ή ακόμα θάβονται από την εργοδοσία. Μια συνθήκη που εκδηλώνεται μέσα από τη μισθολογική ανισότητα ή τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας για τις γυναίκες, από τον εργοδοτικό εξαναγκασμό σε παραίτηση λόγω εγκυμοσύνης ή την άρνηση χορήγησης άδειας εγκυμοσύνης, ενώ όσον αφορά περιστατικά έμφυλης βίας δεν είναι λίγες οι φορές που όσες προχωρούν σε καταγγελία δέχονται απειλές είτε απολύονται.
Η ταξική διάσταση της έμφυλης βίας και της διαχείρισης από τους θεσμούς τέτοιων περιστατικών και των έμφυλων διαχωρισμών είναι βασικό συστατικό της επιβολής της κυριαρχίας πάνω στο σώμα των πληβειακών στρωμάτων. Από τις απειλές και τις ανισότητες μέσα στους εργασιακούς χώρους, από τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις μέσα στα αστυνομικά τμήματα και μπλόκα με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον βιασμό της 19χρονης στο ΑΤ Ομόνοιας, το ξέπλυμα παιδοβιαστών και βιαστών που ανήκουν στην πολιτική και οικονομική ελίτ ή χαίρουν της προστασίας της όπως στις περιπτώσεις του Λιγνάδη και των Λεβέντηδων και η συγκάλυψη κυκλωμάτων trafficking στα οποία εμπλέκονται πολιτικοί, μπάτσοι, παπάδες και μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως στην περίπτωση του Κολωνού, είναι φανερό πως ο κόσμος της εξουσίας επιχειρεί το βάθεμα της εκμετάλλευσης και καθυπόταξης των από τα κάτω, ενώ παράλληλα γαλουχεί και οπλίζει τα χέρια βιαστών, κακοποιητών και δολοφόνων μέσα στο ίδιο το κοινωνικό σώμα για τη διαίρεση των εκμεταλλευόμενων.
Ταυτόχρονα, η επίθεση του κρατικού- καπιταλιστικού πατριαρχικού συστήματος στις γυναίκες σε παγκόσμιο επίπεδο οξύνεται όλο και περισσότερο. Από την απαγόρευση των αμβλώσεων στην Πολωνία & την ανατροπή του νόμου περί καθολικής νομιμοποίησής τους στις Η.Π.Α., μέχρι τις εκατοντάδες γυναικοκτονίες και την κρατική συγκάλυψή τους στο Μεξικό, τους βιασμούς για την καθυπόταξη, την τρομοκρατία και τον εξευτελισμό των γυναικών ως μέσο επιβολής σε εμπόλεμες περιοχές, όπως η Ουκρανία. Στο Ιράν δολοφονείται η κούρδισσα Μάχσα Αμίνι τον Σεπτέμβριο λόγω της παραβίασης του ενδυματολογικού κώδικα που έχει επιβληθεί στη χώρα από το θεοκρατικό καθεστώς, ενώ κατά τη διάρκεια της κοινωνικής εξέγερσης που ξεσπά συλλαμβάνονται χιλιάδες εξεγερμένοι και εξεγερμένες και δολοφονούνται εκατοντάδες διαδηλωτές/τριες, ανάμεσά τους η 20χρονη Hadis Najafi (Χαντίς Νατζάφι) που εκτελέστηκε από τους μπάτσους με 6 σφαίρες κατά τη διάρκεια των συγκρουσιακών διαδηλώσεων και οι 16χρονες Sarina Esmailzabeh και Nika Shakarami, που ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου.
Στον αντίποδα όμως αυτής της συστημικής επίθεσης ξεσπούν διαρκώς από τα κάτω γυναικείοι αγώνες. Από τις καταλήψεις και τις συγκρούσεις γυναικών με τα σώματα καταστολής στο Μεξικό, τις διαδηλώσεις στις ΗΠΑ μέχρι το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής στο Ιράν που οδήγησε στη γενικευμένη κοινωνική εξέγερση τόσο απέναντι σε ένα πατριαρχικό σύστημα που δομείται πάνω στις έμφυλες διακρίσεις και στο οποίο οι γυναίκες θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας αλλά και συνολικά απέναντι σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και καταπίεσης των από τα κάτω.
Απέναντι στο υποκριτικό ενδιαφέρον των θεσμών για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και των διακρίσεων, στέκονται οι χιλιάδες γυναίκες που σπάνε τη σιωπή, που αρνούνται το ρόλο του θύµατος, που στέκονται η µία δίπλα στην άλλη, που χτίζουν µέσα από την ατοµική και συλλογική τους εξέγερση την προοπτική ενός κόσµου πραγµατικής ισότητας και ελευθερίας. Ως αναρχικές και ως αγωνιζόμενες γυναίκες, στεκόμαστε αλληλέγγυες στις αγωνιζόμενες και χαιρετίζουμε τους αγώνες τους σε ολόκληρη τη γη. Από τις εξεγερμένες γυναίκες στο Ιράν, μέχρι τις αγωνιζόμενες γυναίκες στην Rojava και τις γυναίκες στις ζαπατιστικές κοινότητες που μάχονται για την αξιοπρέπεια και την αυτονομία τους ενάντια στο κράτος του Μεξικό.
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε από τους εξουσιαστές σε ολόκληρο τον πλανήτη, προτάσσουμε τη συλλογικοποίηση, την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, για την ταξική και κοινωνική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων έως την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, μιας κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης. Για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Η ελευθερία ούτε παραχωρείται ούτε χαρίζεται
αλλά κατακτιέται μέσα από τον αγώνα
Ενάντια σε κράτος, καπιταλισμό και πατριαρχία
για την χειραφέτηση και την αναρχία
Τετάρτη 8 Μάρτη
Αθήνα: 13.00, Κλαυθμώνος, συγκέντρωση και πορεία
18.30, Σύνταγμα, συγκέντρωση και πορεία
Θεσσαλονίκη: 18.00, Καμάρα, διαδήλωση
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
