[Θεσ/νίκη] Συγκέντρωση ενάντια στην Πατριαρχία και τους βιασμούς

Το βράδυ της παραμονής Πρωτοχρονιάς και ενώ νέα μέτρα απαγόρευσης έχουν τεθεί σε γενική ισχύ διοργανώνεται μάζωξη σε πολυτελές ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, από γνωστούς ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης της πόλης, αλλά και επιχειρηματιών από την Αθήνα κατά τη διάρκεια του οποίου ναρκώθηκε και βιάστηκε ομαδικά μια 24χρονη. Η γυναίκα καταγγέλλει άμεσα το γεγονός στην αστυνομία καταθέτοντας μήνυση εις βάρος των βιαστών της. Η αστυνομία συλλαμβάνει τελικά μονάχα τον έναν 27χρονο ιδιοκτήτη και υπεύθυνο του καταστήματος «Αχίλλειον», ενώ η δικαστική αρχή δίνει εντολή για άμεση παύση της κράτησης του επιβάλλοντας περιοριστικούς όρους και απαγόρευση επικοινωνίας με την κοπέλα. Πέραν τούτου, ουδέν. Ο κατηγορούμενος μετά την πάροδο μερικών ημερών παραδέχεται τη συμμετοχή του στο συμβάν, λέγοντας ότι πίεσε νεαρές κοπέλες να παρευρεθούν στο ξενοδοχείο με αποτέλεσμα μια εξ αυτών να «εκτεθεί ψυχικά και σωματικά». Δύο μέρες μετά ο κατηγορούμενος αλλάζει τη «μιντιακή» του κατάθεση, υποστηρίζοντας ότι το κινητό του είχε κλαπεί και δεν είχε κοινοποιήσει ο ίδιος την προηγούμενη δημοσίευση.

Αυτό το χρονικό διάστημα η κοινή γνώμη παρακολουθεί με αποτροπιασμό μια σειρά αποκαλύψεων για την εγκληματική δράση του βρωμερού κυκλώματος στο οποίοι εμπλέκονται γόνοι αστικών οικογενειών, ιδιοκτήτες «κλασσάτων» μαγαζιών, μεγαλοεπιχειρηματίες και ανθρώποι της νύχτας με προσβάσεις και επιρροή -λόγω του κοινωνικού και ταξικού του στάτους- στην αστυνομία και τις δικαστικές αρχές. Οι αποκαλύψεις αυτές γίνονται μέσα από τη δράση και την τοποθέτηση ατόμων και ομάδων που επιχειρούν να σπάσουν τον φόβο, σε πλήρη αντίθεση και παρά τις επιθυμίες των κυρίαρχων ΜΜΕ, των τηλεπερσόνων και διάφορων άλλων όψιμων τιμητών της γυναικείας χειραφέτησης, ενόσω στο σύνολό τους οι «θεσμικοί φορείς» προσπαθούν να υποβαθμίσουν, να συγκαλύψουν και να ξεπλύνουν τους συγκεκριμένους εμπλεκόμενους.

Καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε στην αστική δικαιοσύνη, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που συγκαλύπτει και αφήνει ελεύθερους βιαστές ενώ προσπαθεί σταθερά και επανειλημμένα να υποβαθμίσει, να θάψει ή να χειριστεί με βάση τα πατριαρχικά στερεότυπά τις υποθέσεις αυτές.

Ενώ την προηγούμενη χρονιά μετρήσαμε 19 γυναικοκτονίες, η πατριαρχία έρχεται πάλι να μας θυμίσει ότι βιάζει, καταπιέζει και δολοφονεί! Είναι η διαρκής υπενθύμιση ότι ανά πάσα στιγμή, εμείς ως γυναίκες, μπορούμε λόγω του φύλου μας ή της σεξουαλικότητάς μας, να γίνουμε αντικείμενα καταπίεσης. Μέσα σε μία πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, η κοινωνική νομιμοποίηση της έμφυλης βίας αποκρυσταλλώνεται είτε στην αποδοχή καταπιεστικών-εξουσιαστικών συμπεριφορών είτε στο να αποκρύπτονται τέτοιου είδους περιστατικά, ειδικότερα αν το στάτους των βιαστών το επιτρέπει ή και το επιβάλλει.

Καμία μόνη. Καμιά διαμαρτυρία που δεν επιλέγει να βγει στον δρόμο του αγώνα δεν αρκεί. Στεκόμαστε αλληλέγγυες η μία δίπλα στην άλλη, χέρι με χέρι και αγωνιζόμαστε για την εξάλειψη της έμφυλης καταπίεσης και όλων των μορφών εξουσίας. Για εμάς είναι προφανές ότι ο δρόμος για την εξάλειψη της πατριαρχίας και της έμφυλης βίας περνάει μέσα από τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση, έναν αγώνα συνολικό, που τάσσεται ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και σε κάθε μορφή εξουσίας. Ως αγωνίστριες και ως αναρχικές προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών, για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.