ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ… ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ, ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ
Την Πέμπτη 14 Ιουνίου, στο κατάστημα της γνωστής αλυσίδας σούπερ μάρκετ “ΑΒ Βασιλόπουλος” στην Πάτρα, ένας 56χρονος εργαζόμενος έπεσε από ύψος 3,5 μέτρων, όταν υποχώρησε το δάπεδο στο οποίο είχε ανέβει για να καθαρίσει τους χώρους συντήρησης. Η διεύθυνση του καταστήματος, αντιλαμβανόμενη μόνο τη λογική του κέρδους, δεν είχε ούτε τη στοιχειώδη “ευαισθησία’’ να κλείσει το κατάστημα μετά τον τραγικό θάνατο του εργαζόμενου, ενώ και την επόμενη μέρα το έκλεισε μόνο μετά τις 4 το απόγευμα, για να μπορέσουν οι συνάδελφοί του να πάνε στην κηδεία του. Το περιστατικό αυτό δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα, αλλά αποτελεί καθημερινή συνθήκη στους χώρους δουλειάς και εντάσσεται στο μακρύ κατάλογο των «εργατικών ατυχημάτων» που έχουν αποτέλεσμα είτε το βαρύ τραυματισμό, είτε το θάνατο των εργαζόμενων, μιας και η ασφάλεια τους κοστίζει ακριβά στους εργοδότες.
Είναι εδώ και χρόνια γνωστό πως η εργοδοσία στον «ΑΒ Βασιλόπουλο» (που πλειοψηφικά ανήκει στον βελγικό όμιλο αλυσίδων supermarkets Delhaize) ακολουθεί πολιτική ανακύκλωσης των εργαζομένων ώστε να μειώνει το εργατικό κόστος (μισθούς, ένσημα, επιδόματα κ.α.) και να δημιουργεί συνθήκες κάτεργου με εντατικοποιημένη εργασία, περικοπές δικαιωμάτων και ταπεινώσεις. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα της απόλυσης της εργαζόμενης Ελένης Σ. εξαιτίας της διεκδικητικής της στάσης απέναντι στην αυθαιρεσία των αφεντικών. Αντίστοιχα, σε πολλές περιπτώσεις, στο στόχαστρο της εργοδοσίας μπαίνουν οι «παλαιότεροι» εργαζόμενοι που έχουν κατακτήσει μερικά δικαιώματα παραπάνω και εξωθούνται σε παραίτηση ώστε ν’ αντικατασταθούν από νέους εργαζόμενους που προσλαμβάνονται με πιο ελαστικούς όρους εργασίας.
Άλλωστε, τα εργατικά «ατυχήματα», τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, ο διαρκής εκβιασμός της ανεργίας με στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων να ζουν σε συνθήκες ανέχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα χαμηλά μεροκάματα και οι μισθοί πείνας, οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και τα εξοντωτικά ωράρια, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι οι παράγοντες που συνθέτουν τη σημερινή εργασιακή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που συμπληρώνεται από την απροκάλυπτη καταπάτηση οποιουδήποτε εργατικού και κοινωνικού κεκτημένου και με την μανιώδη επίθεση σε οποιαδήποτε μορφή συνδικαλισμού (όπως π.χ ο νέος νόμος για τις απεργίες, οι συλλήψεις των εργαζομένων που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, οι διώξεις των μελών σου Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, η απόλυση εργαζόμενου στα Vicko γιατί διεκδίκησε τα δεδουλευμένα του και η στοχοποίηση των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για τη δράση τους). Το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα πιο σκληρό αν δεν αντισταθούμε μιας και η σημερινή πολιτική διαχείριση-σε πλήρη εναρμόνιση με τις υποδείξεις της αστικής τάξης, τον ντόπιων και διεθνών ελίτ και των υπερεθνικών μηχανισμών- οξύνει την επίθεση της στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με την προώθηση νέων αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων, ισοπεδώνοντας κάθε κοινωνικό και ταξικό κεκτημένο, εγκαθιδρύοντας ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.
Απέναντι στη γενικευμένη τρομοκρατία και καταστολή, στις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης που επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά στους χώρους δουλειάς, υπάρχει κι άλλος δρόμος. Ο δρόμος της οργάνωσης των εργαζομένων, της αντίστασης, της διεκδίκησης και του κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας τις πραγματικές μας ανάγκες, πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα, σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους. Με σωματεία βάσης και πρωτοβουλίες εργαζομένων να διαμορφώσουμε τον μαχητικού συνδικαλισμό της βάσης και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει, μακριά από τις συνδικαλιστικές ελίτ οι οποίες έχουν συμπληρωματικό ρόλο ως προς την εργοδοσία.
Παρόλο που αυτή η επιλογή μπορεί να φαντάζει δύσκολη, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει προοπτική στους αγώνες μας και να τους κάνει νικηφόρους, σπάζοντας το ευρύτερο κλίμα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας. Να συνδέσουμε τους επιμέρους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για μόνιμη και σταθερή εργασία, για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας, για πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της στέγασης, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης, για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
ΟΤΑΝ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ… Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ! ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Πάτρα, 17 Ιούνη 2018
αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος” / μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Διαβάστε επίσης:
Ανακοίνωση για το θάνατο εργαζομένου σε κατάστημα της “ΑΒ Βασιλόπουλος” στην Πάτρα
Παρέμβαση με συνθήματα και κόκκινες μπογιές σε 6 καταστήματα της “ΑΒ Βασιλόπουλος”
