ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ…
NO PASARAN!

Στις 18 Σεπτέμβρη 2013, παρακρατικό τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής πραγματοποιεί δολοφονική επίθεση στο Κερατσίνι από την οποία πέφτει νεκρός ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας, μαχαιρωμένος στην καρδιά από το χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά. Ήταν ένα ακόμα επεισόδιο των δολοφονικών ενεργειών της παρακρατικής συμμορίας της ΧΑ σε βάρος αναρχικών και αριστερών αγωνιστών, συνδικαλιστών, προσφύγων και μεταναστών, κατειλημμένων και αυτοδιαχειριζόμενων χώρων αγώνα. Γιατί οι φασίστες χτυπούν εκεί που τους υποδεικνύει η ίδια η κρατική πολιτική, τα συμφέροντα των αφεντικών και η καθεστωτική προπαγάνδα των ΜΜΕ: ενάντια στο αγριότερα εκμεταλλευόμενο τμήμα της κοινωνίας και ενάντια στα κινήματα, που διακηρυγμένα βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής.

Έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η δίκη της ΧΑ συνεχίζεται με τους περισσότερους εκ των κατηγορούμενων να κυκλοφορούν ελεύθεροι και με βασικό στόχο το ξέπλυμα της ναζιστικής συμμορίας, αλλά και του ίδιου του κράτους κατά κύριο λόγο, που είναι και ο βασικός ενορχηστρωτής και υποκινητής των φασιστικών/παρακρατικών επιθέσεων χρησιμοποιώντας τες ως εφεδρεία του στην κατεύθυνση της τρομοκράτησης της κοινωνίας και της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που εκδηλώνονται απέναντι στην κλιμακούμενη συνολική επίθεση των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών.

Μέσα σε αυτά τα έξι χρόνια, τόσο ο «θεσμικός αντιφασισμός» που επιχείρησε να προβάλλει το κράτος ως το μοναδικό εγγυητή της «δημοκρατικής ομαλότητας», να εδραιώσει τη θεωρία των δύο άκρων και να ξεπλύνει τη δράση των παρακρατικών νεοναζί, όσο και η ίδια η παρακρατική δράση στο πεζοδρόμιο βρήκαν απέναντι τους τη σθεναρή, αποφασιστική, διαρκή και ανυποχώρητη αντιφασιστική δράση. Οι μαζικές και μαχητικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις ήταν ο πραγματικός φραγμός στην άνοδο των φασιστών και στις επιθέσεις που πραγματοποιούσαν, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν μπει ισχυρά αναχώματα στην επέλασή τους και να έχει επιτευχθεί η υποχώρηση των νεοναζιστικών ομάδων από το δημόσιο πεδίο. Από τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις αντίστασης και μνήμης για τον Π.Φύσσακαι το Σ. Λουκμαν, τις μαχητικές συγκεντρώσεις στη δίκη της ΧΑ, τις κεντρικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και τις εδαφικές μάχες στις γειτονιές, μέχρι τα οδοφράγματα διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και τον πόλεμο.

Η συμπλήρωση των 6 χρόνων από τη δολοφονία Φύσσα έρχεται μέσα σε ένα περιβάλλον απροκάλυπτης κρατικής επίθεσης απέναντι σε όσους αγωνίζονται προκειμένου να αφανιστούν οι συλλογικές αντιστάσεις και να μπορέσουν να προχωρήσουν απρόσκοπτα στους σχεδιασμούς τους, ισοπέδωσης των κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων, λεηλασίας των φυσικών πόρων και καταστροφή της φύσης, για να μπορέσουν να επιβάλλουν ακόμα μεγαλύτερη περιθωριοποίηση και εξαθλίωση στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Η νέα πολιτική διαχείριση που προέκυψε από τις εκλογές του Ιούλη έχει βάλει εξ αρχής στο στόχαστρο τους βασικούς της αντιπάλους, τους αναρχικούς, τους μετανάστες, τους αγωνιστές και τους εργάτες, καταστρώνοντας νέους σχεδιασμούς για την καταστολή και την καθυπόταξη τους.
Αυτούς τους σχεδιασμούς εξυπηρετεί και το κατασταλτικό σχέδιο που έχει προαναγγελθεί πριν από τις εκλογές και λαμβάνει χώρα αυτό το διάστημα. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις της 26ης Αυγούστου με τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις συλλήψεις καταληψιών, το ξεσπίτωμα προσφύγων και τη μεταφορά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, προεικονίζουν την συνολικότερη επίθεση που ετοιμάζεται για την κοινωνική πλειοψηφία το επόμενο διάστημα. Η ψήφιση αντεργατικών μέτρων, η κατάργηση του ασύλου, η πριμοδότηση μεγαλοεπιχειρηματιών προκειμένου να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν σαρωτικές αλλοιώσεις του φυσικού περιβάλλοντος, είναι ενδεικτικά παραδείγματα του εύρους και του βάθους της επίθεσης.

Η κρατική καταστολή σήμερα αποτελεί κυρίαρχο συστατικό της κρατικής στρατηγικής. Αυτή η πολεμική επιχείρηση ενάντια σε όσους αγωνίζονται είναι μέρος της συστηματικής προσπάθειας δεκαετιών από την πλευρά του ελληνικού κράτους να καθυποτάξει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και να επιβάλλει την υποταγή. Μίας προσπάθειας που προσέκρουε στον τοίχο των μαζικών και μαχητικών κινητοποιήσεων, των εξεγέρσεων, των αγώνων των προηγούμενων χρόνων.

Τα αναχώματα που στήνονται αυτή την περίοδο από τον κόσμο του αγώνα, μας δείχνουν πώς μπορούμε να αντισταθούμε στην κρατική καταστολή, να υπερασπιστούμε τις δομές του αγώνα, την παρουσία, το λόγο και τη δράση μας. Με όπλο μας την αλληλεγγύη να δώσουμε το σύνθημα της αντεπίθεσης στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Να αναζωπυρώσουμε τις εστίες της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης. Η μόνη απάντηση απέναντι στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό που γεννά και θρέφει ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού, είναι η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Χωρίς αυταπάτες πως το σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης μπορεί να εξωραϊστεί, χωρίς αυταπάτες πως οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει φραγμό στον φασισμό, να αγωνιστούμε συλλογικά, μαχητικά και από τα κάτω, με όπλο μας την διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη. Να αγωνιστούμε από κοινού, ντόπιοι και μετανάστες/στριες, εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Χαιρετίζουμε τη μεγαλειώδη διαδήλωση χιλιάδων αγωνιστών που πραγματοποιήθηκε στις 14 Σεπτέμβρη στο κέντρο της Αθήνας στέλνοντας σαφές μήνυμα αντίστασης στην καταστολή και τους κρατικούς σχεδιασμούς…

Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι. Δεν ξεχνάμε τις δολοφονίες του Σ. Λουκμαν, του Αλ. Γρηγορόπουλου, του Ζακ Κωστόπουλου, του P. Ziffle

Δεν ξεχνάμε τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Ούτε τις δεκάδες θρασύδειλες επιθέσεις σε καταλήψεις, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και σε αναρχικούς, αριστερούς και αντιφασίστες αγωνιστές.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων