10 χρόνια μετά την Εξέγερση του Δεκέμβρη και τις εκατοντάδες μαθητικές καταλήψεις που γέννησε …να κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη μέσα στα σχολεία
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥΣ
Η εξέγερση του Δεκέμβρη είναι χαραγμένη στις μνήμες των πολλών χιλιάδων που την έζησαν κι αποτελεί ένα σύμβολο αντίστασης για τους νεότερους που αναφέρονται σε αυτή. Ξεκίνησε ως οργισμένη απάντηση στην δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που έγινε στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια από τους ειδικούς φρουρούς Ε.Κορκονέα και Β.Σαραλιώτη. Μια δολοφονία που ήρθε ως επιστέγασμα της οξυμένης κρατικής επιθετικότητας απέναντι στους αγώνες εκείνης της περιόδου.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτελεί για όλους μας ένα πεδίο έμπνευσης, ένα σημείο που αντιληφθήκαμε το τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία πάρει την κατάσταση στα χέρια της και αντισταθεί, ένα κομβικό σημείο για την πολιτικοποίηση και την δράση μας, μια ιστορική στιγμή σύγκρουσης με την κυρίαρχη τάξη και τα τσιράκια της.
Ήμασταν οι μαθητές που καταλάβαμε τα σχολεία, που διαδηλώσαμε μαζί με χιλιάδες άλλους που τους κατέκλυζε η ίδια οργή, που βγήκαμε στο δρόμο για καιρό και μάθαμε ότι μόνο μέσα από τους αγώνες μας μπορούμε να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Οι μαθητές που έμεναν για εβδομάδες μέσα στα σχολεία και διαδήλωναν κάθε μέρα. Ήμασταν οι φοιτητές που κλείσαμε χιλιάδες σχολές, που μετατρέψαμε τα αμφιθέατρα σε πεδία ζύμωσης, ανταλλαγής απόψεων, σε κύτταρα πολιτικοποίησης. Ήμασταν οι εκπαιδευτικοί που σταθήκαμε σαν σύντροφοι και συναγωνιστές πλάι πλάι στο δρόμο με τους μαθητές μας και φάγαμε μαζί το ξύλο και τα δακρυγόνα της αστυνομίας. Ήμασταν όλοι αυτοί που κατέβαιναν στο δρόμο, συγκρουόμασταν με την αστυνομία, καταλαμβάναμε κρατικά κτήρια. Αυτοί που μάθαμε να κερδίζουμε τον φόβο, να ξεπερνάμε την αδράνεια και την ηττοπάθεια γιατί γνωρίζαμε ότι είχαμε και άλλους στο πλευρό μας και ότι είχαμε δίκιο. Ήμασταν αυτοί που αργότερα, βρεθήκαμε ξανά στο δρόμο κόντρα στα αντικοινωνικά νομοσχέδια των κυβερνήσεων. Αυτοί που βιώσαμε ξανά την κρατική βία και καταστολή γιατί ορθώσαμε ανάστημα απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, στα μνημόνια, στα αντεργατικά και αντικοινωνικά νομοσχέδια, στους εφαρμοστικούς νόμους.
Είμαστε αυτοί που συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε σε κάθε μέτωπο, επιχειρώντας να ανατρέψουμε την βαρβαρότητα που μας περιβάλλει. Στα σχολεία και στις σχολές κόντρα στους ταξικούς φραγμούς, στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις, στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου, στην υποβάθμιση των όρων φοίτησης και ζωής μας, στο χτύπημα του συνδικαλισμού, στο πέταμα χιλιάδων αναπληρωτών στο δρόμο. Αυτοί που οργανώνονται στους χώρους δουλειάς για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν συλλογικά ότι τους ανήκει, απέναντι στις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Είμαστε αυτοί που στήνουν αντιφασιστικά οδοφράγματα ώστε να μην αφήσουμε σπιθαμή γης στους εθνικιστές και τους φασίστες. Αυτοί που βρίσκονται στις γειτονίες και τις πλατείες με τους γείτονες, οικειοποιούνται ξανά το δημόσιο χώρο και αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους.
Δεν είμαστε οι «10 κουκουλοφόροι», η εικόνα των «περιθωριακών» που ορίζει η εξουσία για μας. Είμαστε οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι αναρχικοί και οι μαθητές, είμαστε πολλοί και τα θέλουμε όλα, είμαστε ο Δεκέμβρης. Γίναμε ένα μαζί με δεκάδες χιλιάδες, μαζί τους χτυπήσαμε τα κρατικά και καπιταλιστικά σύμβολα, κατακτήσαμε τους δρόμους, τα πανεπιστήμια, τα δημαρχεία. Κατακτήσαμε και τη συνείδηση ότι την επόμενη φορά δεν θέλουμε να επιστρέψει κανείς στην κανονικότητα της κρατικής και καπιταλιστικής σήψης.
Το τελευταίο διάστημα επιχειρείται από τη Χρυσή Αυγή και μια σειρά από ακροδεξιές-εθνικιστικές οργανώσεις να οργανώσουν μαθητικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις με ξεκάθαρα εθνικιστικό-φασιστικό περιεχόμενο. Με αφορμή το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα», παρακολουθούμε μια συντεταγμένη προσπάθεια από τον ακροδεξιό χώρο να παρεισφρήσει στα σχολεία και να διαχύσει το μισαλλόδοξο και ρατσιστικό του δηλητήριο.
Το «Μακεδονικό» ζήτημα αποτέλεσε την αφορμή για τη συσπείρωση των διάφορων εθνικιστικών ομάδων και τη διοργάνωση εθνικιστικών συλλαλητηρίων. Τον τελευταίο χρόνο έχουν πραγματοποιηθεί μια σειρά από φασιστικές–παρακρατικές επιθέσεις σε μετανάστες, σε αγωνιστές, σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αγώνα, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia από μια ομάδα φασιστών που έδρασαν από κοινού με χούλιγκανς ποδοσφαιρικής ομάδας, με εμφανή την αστυνομική κάλυψη.
Απέναντι στην προσπάθεια εμπλοκής των λαών σε πολεμικές συρράξεις και της μετατροπής τους σε κρέας για κανόνια εξαιτίας των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων (σε συνδυασμό με τις προσπάθειες διάφορων εξουσιαστικών μπλοκ για αύξηση της σφαίρας επιρροής τους) να προτάξουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα των λαών έτσι ώστε να μπορούν να ζουν ειρηνικά και αρμονικά καθορίζοντας οι ίδιοι τις ζωές τους μακριά από κάθε είδους «προστάτες».
Απέναντι στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού των μαθητών από τα πραγματικά προβλήματα που επιφέρουν οι κυβερνητικές πολιτικές, τα μνημόνια και οι κατευθύνσεις των διεθνών πολιτικών και οικονομικών αφεντικών διαλύοντας το σχολείο, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο τους όρους φοίτησης και ζωής και σπέρνοντας την εξαθλίωση και την ανέχεια στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, να βάλουμε στο προσκήνιο τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας.
Οι μαθητικές -και όχι μόνο- καταλήψεις είναι όπλο στα χέρια όσων αγωνίζονται για μια ζωή με αξιοπρέπεια και όχι ένα μέσο για να διαχύσουν οι νεοναζί τις μισάνθρωπες αντιλήψεις τους.Ένα όπλο αυτών που αγωνίζονται για τη ζωή κόντρα σε όλους αυτούς που σπέρνουν το θάνατο. Οι μαθητικές – φοιτητικές καταλήψεις (μαθητικά 1998-2000, φοιτητικά 2006-2007, 2011, εξέγερση 2008), οι μεγάλοι αγώνες των εκπαιδευτικών αποτελούν κομμάτι της πλούσιας ιστορίας των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Αυτό το νήμα των αγώνων οφείλουμε να πιάσουμε σήμερα και να πετάξουμε τα εθνικιστικά σκουπίδια έξω από τις σχολές και τα σχολεία μας. Με τον κοινό μας αγώνα, μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικοί να βάλουμε μπροστά τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας, μετατρέποντας τα σχολεία και τις σχολές σε ζωντανά κύτταρα αγώνα, αντίστασης, ζύμωσης και πολιτικοποίησης.
10 χρόνια μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη συνεχίζουμε να παλεύουμε απέναντι σε ότι διαλύει τις ζωές μας. 10 χρόνια μετά τις χιλιάδες καταλήψεις και κινητοποιήσεις των μαθητών να πιάσουμε ξανά το νήμα του αγώνα, της αντίστασης και της διεκδίκησης. Να μην αφήσουμε κανένα χώρο στον εθνικιστικό εσμό. Να τους τσακίσουμε στις γειτονίες, στις πλατείες, στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς και όπου αλλού πάνε να σηκώσουν κεφάλι.
Συνεχίζουμε να παλεύουμε για τις νέες εξεγέρσεις αλλά και για το ξεπέρασμα τους. Γιατί το όραμα μας δε σταματά στο ξέσπασμα της αυθόρμητης εξέγερσης. Δε δικαιώνεται με τίποτα λιγότερο από την κοινωνική επανάσταση, την καθολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας νέας αταξικής κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ
Για την Κοινωνία της Ισότητας, της Αλληλεγγύης και της Ελευθερίας
Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”
μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Δεκέμβρης 2018
