Τη Δευτέρα 24 Μαΐου, ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης, έγκλειστος στις φυλακές του Δομοκού, δέχτηκε δολοφονική επίθεση από άλλους κρατούμενους και μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στο Νοσοκομείο της Λαμίας, όπου διαγνώστηκε με κρανιοεγκεφαλική κάκωση, εξαιτίας των άγριων χτυπημάτων που δέχτηκε στο κεφάλι και το πρόσωπο. Στις 3 Ιουνίου, οι ανθρωποφύλακες του κράτους τον μεταφέρουν εσπευσμένα πίσω στις φυλακές του Δομοκού, παρότι, οι θεράποντες γιατροί εισηγήθηκαν τη μεταφορά του σε κέντρο αποκατάστασης υγείας, διότι έχει πληγεί η ευρυθμία του εγκεφάλου του.
Η απόκρυψη του συμβάντος από πλευράς του ΥΠ.ΠΡΟ.ΠΟ και της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής, η εσκεμμένη συγκάλυψη του γεγονότος από πλευράς της Διεύθυνσης των φυλακών Δομοκού (ακόμα και στους οικείους του που δεν γνώριζαν πως έδινε μάχη για τη ζωή του) καθώς και η επαναφορά του στις φυλακές Δομοκού, μαζί με τους παρ’ ολίγον δολοφόνους του (το σύνολο των οποίων επίσης αποκρύπτεται), και η άρνηση για την άμεση μεταφορά του σε Κέντρο Αποκατάστασης αποτελούν τη συνέχιση της κρατικής μεθόδευσης για την εξόντωση του συντρόφου. Μεθόδευση που έστρωσε το έδαφος για τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε ο αναρχικός κρατούμενος και που όπλισε τα χέρια των συμμοριών που δρουν με τις ευλογίες των κρατικών μηχανισμών.
Η εγκληματική μεταχείριση του Γ. Δημητράκη από τις αρχές αντανακλά την εφαρμογή του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης που επιβάλλεται στους αναρχικούς αγωνιστές που πέφτουν στα χέρια των κρατικών μηχανισμών (όπως συνέβη και στις πρόσφατες περίπτωσεις του αναρχικού Β. Σταθόπουλου και του Μάριου Σεισίδη), αλλά και ευρύτερα στους πολιτικούς κρατούμενους και αποτελεί κομμάτι της κατασταλτικής εκστρατείας που έχει εξαπολύσει το κράτος – και εντάθηκε από την ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας- απέναντι στους αγωνιζόμενους και την κοινωνία. Η αξιοπρεπής και αταλάντευτη αγωνιστική του στάση μέσα και έξω από τις φυλακές, η σταθερή συμμετοχή του στους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση είναι που θρέφουν την εξοντωτική και εκδικητική μανία των κατασταλτικών εχθρών. Αυτή η συνεχής δέσμευσή του στο αγώνα, παράλληλα, είναι που τον έχει καταστήσει και αναπόσπαστο μέρος ενός κόσμου μεγαλύτερου, που ξεπερνά κατά πολύ τα σίδερα της φυλακής, τα τείχη, τα κελιά και το μικρό κομμάτι ουρανού που βλέπει. ‘Ολων εκείνων που υψώνουν το ανάστημά τους και αναμετρώνται με το τέρας του ολοκληρωτισμού, εκείνων που παλεύουν για την ανατροπή του βάρβαρου κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος, εκείνων που αγωνίζονται για την οικοδόμηση ενός κόσμου που να τους χωρά όλους και στον οποίο δεν κυριαρχεί ο νόμος του ισχυρού αλλά οι αρχές της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Αλληλεγγύης.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ
ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ο.Σ.
