ανδημοσίευση από athens.indymedia
Παρέμβαση αναρχικών γυναικών στο Μέγαρο Μουσικής στη συναυλία της Γ.Γ. Ισότητας Φύλου για την εξάλειψη της έμφυλης βίας
Σήμερα, 22 Νοέμβρη, 20 συντρόφισσες πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο Μέγαρο Μουσικής, στη συναυλία που διοργάνωνε η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων του υπουργείου Εσωτερικών ενόψει της παγκόσμιας ημέρας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Γύρω στις 20.30, όταν από το μικρόφωνο η εκπρόσωπος της διοργάνωσης άρχισε να προλογίζει την εκδήλωση, διακόψαμε την ομιλία της φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στην έμφυλη βία της αστυνομίας και συνολικότερα τη βία του κράτους σε βάρος των αγωνιζόμενων γυναικών, ανοίξαμε από τον εξώστη πανό που έγραφε «Η έμφυλη βία είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός – Δίκη των αστυνομικών για τα βασανιστήρια στην αντιφασιστική μοτοπορεία: 29/11», πετάξαμε τρικάκια και μοιράσαμε κείμενα στην κατάμεστη αίθουσα.
Η ομιλήτρια προσπάθησε ανεπιτυχώς να αγνοήσει την παρέμβαση συνεχίζοντας να μιλάει από το μικρόφωνο, μέχρι που αναγκάστηκε να σταματήσει εξαιτίας των συνθημάτων που αντηχούσαν παντού, ενώ από τις πρώτες θέσεις παρακολουθούσαν αμήχανα ο πρόεδρος της βουλής Ν. Βούτσης, ο υπουργός εσωτερικών Α. Χαρίτσης και άλλοι βουλευτές του κυβερνητικού συρφετού. Ολοκληρώνοντας την παρέμβαση, αποχωρήσαμε συγκροτημένα φωνάζοντας συνθήματα.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ:
– ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ: Σάββατο 24 Νοεµβρίου, Καπνικαρέα, 12 µ.µ.
– ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑΣ: Πέµπτη 29 Νοεµβρίου, δικαστήρια Ευελπίδων, 9 π.µ.
Αναρχικές συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:
25 Νοέµβρη 1960: Τρεις αντιδικτατορικές αγωνίστριες, οι αδερφές Πάτρια, Μινέρβα και Μαρία Τερέζα Μιραµπάλ δολοφονούνται από άντρες των δυνάµεων ασφαλείας του δικτάτορα Τρουχίγιο στον Άγιο Δοµίνικο. Τριανταένα χρόνια αργότερα, η 25η Νοέµβρη καθιερώνεται ως παγκόσµια ηµέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών.
Η έµφυλη βία είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισµός
Δεν υπάρχει µεγαλύτερη υποκρισία από το να µιλούν για εξάλειψη της έµφυλης βίας οι ίδιοι οι θεσµοί (όπως η Γενική Γραµµατεία Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών) ενός συστήµατος που την επιβάλλει: Μέσα από τους νόµους και τους µηχανισµούς τους – την αστυνοµία, τα δικαστήρια, τις φυλακές, την ταξική εκµετάλλευση, τον εγκλεισµό µεταναστριών και προσφύγων σε στρατόπεδα.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εξοργιστικό από το να εµφανίζονται ως πολέµιοι της έµφυλης βίας οι εκπρόσωποι µιας κυβέρνησης που ευθύνεται για τη λυσσαλέα επίθεση των ΜΑΤ στις διαδηλώτριες και τους διαδηλωτές των αναρχικών µπλοκ στην πορεία του Πολυτεχνείου, µε ρίψη χηµικών, άγριους ξυλοδαρµούς και συλλήψεις, καθώς και για τη χρήση αύρας και την αστυνοµοκρατία στην περιοχή των Εξαρχείων. Και όλα αυτά, µε τις πολιτικές προϊστάµενες της αστυνοµίας (Γεροβασίλη και Παπακώστα), να δίνουν συγχαρητήρια στους ένστολους δολοφόνους «για την αυτοσυγκράτηση που επέδειξαν».
Πώς να µιλήσει κανείς για βία κατά των γυναικών αποσιωπώντας ότι οι αγωνιζόµενες βρίσκονται αντιµέτωπες µε την κρατική καταστολή, µε την αστυνοµική κτηνωδία ή την απειλή της, µε την τροµοκρατία των αφεντικών; Αντιµέτωπες µε µια βία που πάντα έχει επιπλέον σεξιστικό πρόσηµο, αποσκοπώντας να εξευτελίσει, να τιµωρήσει και να συµµορφώσει γυναίκες που και ως τέτοιες τόλµησαν να εξεγερθούν, να αµφισβητήσουν τα πατριαρχικά στερεότυπα και να σταθούν απέναντι στην αδικία; Πώς να αποσιωπήσει κανείς ότι η κρατική βία ενάντια στις αγωνιζόµενες γυναίκες είναι κοµµάτι της συστηµικής βίας που αποσκοπεί στην κοινωνική υποδούλωση και στοχεύει όλους όσους παλεύουν για την ανατροπή της;
Πώς να µιλήσει κανείς γι’ αυτή τη βία αποσιωπώντας ότι δεν πρόκειται για µεµονωµένα περιστατικά, αλλά για συστατικό στοιχείο ενός πατριαρχικού εξουσιαστικού και καπιταλιστικού συστήµατος, οργανωµένου για να επιβάλλει την ανισότητα και την ανελευθερία; Ενός συστήµατος που στους καιρούς της κρίσης του, για να µείνει αλώβητο επενδύει ακόµα περισσότερο στον κοινωνικό κανιβαλισµό, προωθώντας τη βία του ισχυρού απέναντι στον «αδύναµο» µε βάση την ταξική, έµφυλη και ρατσιστική ιεραρχία. Πρόκειται για µια λειτουργία που έχει ως αποτέλεσµα την αναπαραγωγή της εξουσιαστικής βίας στο κοινωνικό σώµα, την αποχαλίνωση του κοινωνικού εκφασισµού µε τις ευλογίες της έννοµης τάξης, όπως συνέβη µε τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh, την ένταση και την αύξηση των έµφυλων διακρίσεων και της κακοποίησης γυναικών.
Πώς να µιλήσουν για αυτή τη βία οι εκπρόσωποι του συστήµατος που την διαιωνίζει και τη νοµιµοποιεί;
Αστυνοµική και θεσµική βία
«Είστε µία υπηρεσία αδικηµένη. Και επειδή ο ρόλος σας είναι λεπτός, η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές βάλλουν εναντίον σας χωρίς να το αξίζετε»
Όλγα Γεροβασίλη, απευθυνόµενη στα ΜΑΤ, 8/11/2018
Χιλιάδες γυναίκες καθηµερινά αρνούνται το ρόλο του θύµατος, στέκονται αλληλέγγυες η µία δίπλα στην άλλη, χτίζουν µέσα από την ατοµική και συλλογική τους εξέγερση την προοπτική ενός κόσµου πραγµατικής ισότητας και ελευθερίας. Μέσα από τη συµµετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, σε απεργίες και διαδηλώσεις, σε αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και δράσεις, σε καταλήψεις, σε συλλογικότητες, σε συνελεύσεις, σε κάθε έκφραση αµφισβήτησης του κυρίαρχου, εκείνο που εκφράζεται δεν είναι ότι είµαστε αγωνίστριες παρόλο που είµαστε γυναίκες – αλλά, αντιθέτως, επειδή είµαστε και γυναίκες. Γιατί για να ζήσουµε, χρειάστηκε από τα πρώτα µας βήµατα να συγκρουστούµε µε τους ρόλους που µας περίµεναν. Είµαστε δυνατές γιατί είµαστε ο καρπός αυτής της καθηµερινής σύγκρουσης. Και είµαστε αλληλέγγυες γιατί δεν µας ενώνει µόνο η κοινή καταπίεση, αλλά και η αντίσταση.
Η καταστολή επιστρατεύεται για να τσακίσει αυτή την εξέγερση, για να καταπνίξει την προοπτική της αληθινής χειραφέτησης και να επιβάλλει το φόβο και την πειθάρχηση, όπως επιστρατεύεται ενάντια σε κάθε απόπειρα αποτίναξης της εξουσιαστικής βαρβαρότητας. Οι γυναίκες που αγωνίζονται βρίσκονται επιπλέον αντιµέτωπες µε πρακτικές σεξιστικής µεταχείρισης, ξυλοδαρµών, προσβολών και απειλών µε βάση το φύλο. Πρακτικές των σωµάτων ασφαλείας που θεωρούνται δεδοµένες ή και «αυτονόητες», είτε στο πλαίσιο της «νόµιµης βίας» του καθεστώτος απέναντι σε όλους όσους αντιστέκονται είτε γιατί θεωρείται κατοχυρωµένη η υποτίµηση των γυναικών. Πρακτικές που αποτελούν ταµπού ακόµα και για οργανώσεις οι οποίες καταγγέλλουν άλλες µορφές έµφυλης βίας• πρακτικές που συστηµατικά αποκρύβονται και σιωπηρά επικροτούνται από τους φορείς εξουσίας, αφού εξασφαλίζουν την ατιµωρησία των υπεύθυνων.
Δεν πρόκειται να σιωπήσουµε!
Στις 29 Νοέµβρη δικάζονται οι αστυνοµικοί της οµάδας ΔΕΛΤΑ για τα βασανιστήρια σε βάρος των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής µοτοπορείας, που είχε γίνει σε γειτονιές της Αθήνας το 2012, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους µετανάστες και ενάντια στις ναζιστικές παρακρατικές συµµορίες. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι οι οποίοι συνελήφθησαν τότε χτυπήθηκαν άγρια στο δρόµο και στη συνέχεια για ώρες µέσα στην Ασφάλεια, όπου οι ένστολοι φασίστες έσβηναν πάνω τους τσιγάρα και τους απειλούσαν µε κάθε τρόπο, µεταξύ άλλων φωτογραφίζοντάς τους παράτυπα και δηλώνοντας ότι τα στοιχεία τους θα παραδοθούν στη Χρυσή Αυγή (σε αυτούς που δολοφόνησαν λίγους µήνες αργότερα τον Παύλο Φύσσα, υπό το βλέµµα άλλων αστυνοµικών). Ανάµεσά τους, οι συντρόφισσες συγκέντρωναν το σεξιστικό µένος των βασανιστών, χλευάζονταν και δέχονταν σωµατική βία.
Σε αυτή τη δίκη, που θα σταθούν απέναντι στους βασανιστές τους, βάζοντας φραγµό στη σιωπή και τη νοµιµοποίηση της κρατικής βίας, θα βρεθούµε και πάλι στο πλευρό τους, ως αγωνιζόµενες, ως αναρχικές και ως γυναίκες.
Γιατί η πατριαρχική βία του κράτους και των αφεντικών δεν αποτελεί παρεκτροπή ούτε αποµεινάρι του παρελθόντος, όπως διατείνονται οι κυβερνώντες. Είναι παρούσα στις απολύσεις εγκύων γυναικών, στα µεροκάµατα της πείνας, στη διαρκή εργασιακή ανασφάλεια, στη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους δουλειάς. Είναι παρούσα µε τη µορφή της καταστολής στις διαδηλώσεις, όπως στην πορεία του Πολυτεχνείου, µε τους ξυλοδαρµούς, τις συλλήψεις και τις δίκες αγωνιστριών. Είναι παρούσα στο λιντσάρισµα του οροθετικού, γκέι ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου / Ζackie Oh! µε τη συνδροµή των αστυνοµικών του Α.Τ. Οµόνοιας. Στη δαιµονοποίηση, τους αποκλεισµούς, την περιθωριοποίηση των φτωχών, στις ρατσιστικές διακρίσεις σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ ατόµων. Είναι παρούσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για πρόσφυγες, µετανάστες και µετανάστριες, στον τραµπουκισµό ηλικιωµένης πρόσφυγα στη Μόρια, στις τρεις µετανάστριες που βρέθηκαν πρόσφατα δολοφονηµένες στις όχθες του Έβρου, στις αµέτρητες γυναίκες, παιδιά και άντρες που πνίγονται στο Αιγαίο. Είναι παρούσα στα δικαστήρια που καταδικάζουν την 22χρονη Π.Α. σε χρόνια φυλάκισης επειδή αντιστάθηκε στον επίδοξο βιαστή της και αθωώνουν τα κυκλώµατα trafficking, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του ιδιοκτήτη της επιχείρησης «Χωριάτικο», ή στην περίπτωση των βιαστών της Ξάνθης. Η κρατική βία είναι παρούσα στην εξοντωτική ποινή της 53χρονης γυναίκας που καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη µόνο και µόνο επειδή παραποίησε το απολυτήριο δηµοτικού για να µπορέσει να επιβιώσει δουλεύοντας ως καθαρίστρια. Είναι παρούσα στις ίδιες φυλακές που βρήκε το θάνατο η Κατερίνα Γκουλιώνη,παλεύοντας για την κατάργηση των εξευτελιστικών κολπικών ελέγχων. Είναι παρούσα στην πολιτική των υπουργών και των κρατικών υπηρεσιών που ευθύνονται για τη διαπόµπευση και τον εγκλεισµό 27 οροθετικών γυναικών, οδηγώντας, µεταξύ άλλων, στην αυτοκτονία µίας εξ αυτών. Και η λίστα δεν έχει τελειωµό…
Η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης ή θα είναι κοµµάτι του ευρύτερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση ή θα αφοµοιώνεται από την πατριαρχία, το κράτος και τον καπιταλισµό ως µέσο εξωραϊσµού τους
Η αναρρίχηση γυναικών σε θέσεις εξουσίας (µε πιο επίκαιρα παραδείγµατα εκείνα της υπουργού εργασίας Αχτσιόγλου, καθώς και της υπουργού και της υφυπουργού δηµόσιας τάξης Γεροβασίλη και Παπακώστα – η οποία µάλιστα επανέφερε σε συνέντευξή της το δόγµα της µηδενικής ανοχής απέναντι στους αγωνιζόµενους) είναι το θλιβερό αποτέλεσµα της καπηλείας και της προσπάθειας αφοµοίωσης από τα πάνω των γυναικείων αγώνων. Ταυτόχρονα είναι ένα αποτυχηµένο µέσο εξωραϊσµού του χρεοκοπηµένου εξουσιαστικού συστήµατος που, µέσα στη σήψη του, επιτίθεται µε ακόµα µεγαλύτερη αγριότητα σε όσες και όσους αγωνίζονται και αντιµετωπίζει τα πληβειακά στρώµατα της κοινωνίας ως πλεονάζοντες και προς εξόντωση πληθυσµούς.
Πίσω από τους βολικούς για την κυριαρχία µύθους, που διαστρεβλώνουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης, παρουσιάζοντάς την ως αίτηµα ισότητας στη διαχείριση της εξουσίας ή επιδίωξη προνοµίων στο πλαίσιο ενός εκµεταλλευτικού καθεστώτος, κρύβεται η ιστορία αιµατηρών, µαχητικών γυναικείων αγώνων από τα κάτω. Είµαστε πολλές και ερχόµαστε από µακριά. Είµαστε άνεργες, εργάτριες, φοιτήτριες, µητέρες. Είµαστε αναρχικές, αντιφασίστριες, εξεγερµένες. Γεννηθήκαµε από τις εµπρήστριες της γαλλικής Κοµµούνας, από τις µετανάστριες ράφτρες απεργούς στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα, από την αντίσταση των ιθαγενών γυναικών απέναντι στους κατακτητές, από τις Μujeres Libres της ισπανικής επανάστασης. Οι γιαγιάδες µας πήραν τα όπλα απέναντι στους φασίστες και τους ταγµατασφαλίτες, και µας µεγάλωσαν µε ιστορίες αξιοπρέπειας των πεινασµένων και των εξόριστων. Οι µανάδες µας ήταν εκείνες που στάθηκαν απέναντι στη χούντα, έγραφαν για µας συνθήµατα στους τοίχους και τραγουδούσαν σε κελιά. Οι αδερφές µας είναι Ζαπατίστας στα βουνά της Τσιάπας, αντάρτισσες στο Κουρδιστάν, αναρχικές και κοµµουνίστριες στην Τουρκία, πετούν πέτρες και ορµούν µε γυµνά χέρια στους στρατιώτες στην Παλαιστίνη. Είναι µαύρες στην Αµερική, ιθαγενείς Μαπούτσε στη Χιλή και την Αργεντινή. Σε όλο τον κόσµο στέκονται απέναντι σε κυβερνήσεις, στρατούς και αστυνοµίες. Μαζί τους συναντιόµαστε σε µια υψωµένη γροθιά κι ένα βλέµµα αλληλεγγύης, που οπλίζει την αποφασιστικότητά µας να καταστρέψουµε κάθε µορφή καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να οικοδοµήσουµε µαζί έναν κόσµο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ:
– ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ: Σάββατο 24 Νοεµβρίου, Καπνικαρέα, 12 µ.µ.
– ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑΣ: Πέµπτη 29 Νοεµβρίου, δικαστήρια Ευελπίδων, 9 π.µ.
ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!
Πέµπτη, 22 Νοέµβρη ‘18
Αναρχικές συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία
