ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Τα τελευταία τρία χρόνια στις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού βρίσκονται φυλακισμένες μετανάστριες και παιδιά. Η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, οι περιορισμένες ποσότητες φαγητού και η απάνθρωπη μεταχείριση από τους ανθρωποφύλακες είναι μόνο κάποια από αυτά που βιώνουν οι έγκλειστες εντός του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Απέναντι στις ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης που επιβάλλουν το κράτος και το κεφάλαιο ολοένα και περισσότερες μετανάστριες προχωρούν σε κινήσεις αγώνα και αντίστασης. Από την αποχή συσσιτίου και την απεργία πείνας μέχρι την άρνηση εισόδου στα κελιά και τον νικηφόρο αγώνα της Sanaa Taleb, ενάντια στην βίαιη απέλαση της, αποδεικνύεται πως από τους από τα πάνω τίποτα δεν δίνεται αυτονόητα και ότι για να έχουν ακόμα και τα στοιχειώδη πρέπει να τα διεκδικήσουν.
Το ελληνικό κράτος με τη φωνή του Διοικητή του Κέντρου Κράτησης Μεταναστριών Ελληνικού απαντάει εκδικητικά σε όσες διαλέγουν τον δρόμο της ρήξης και της αντίστασης και όχι αυτόν της αδράνειας, προχωρώντας από τον Σεπτέμβριο του 2016 στην απαγόρευση των επισκεπτηρίων, δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο τη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης και αγώνα ανάμεσα στους/ις ντόπιους/ιες και τις μετανάστριες και οδηγώντας αναπόφευκτα στην περιθωριοποίηση των τελευταίων. Μια κίνηση που αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης αντιμεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθεί το κράτος ,η οποία είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη στρατηγική των διακρατικών και υπερεθνικών οργανισμών (Ε.Ε, Ν.Α.Τ.Ο) της Δύσης.
Ούτε ψωμί και αλάτι, ούτε ουρανό και αέρα. Μόνο συρματοπλέγματα.Η πολιτισμένη δύση αφού εκτόπισε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από τους τόπους τους τώρα τους εκδικείται ως να φταίνε οι ίδιοι για τα δεινά τους. Η βαρβαρότητα δεν έμεινε κάπου πίσω στην ιστορία. Είναι κάθε μέρα εδώ και γύρω μας. Στη διαφωτισμένη Δύση, στον εκπολιτισμένο κόσμο μας. Γι΄ αυτό και ο αγώνας για τη Γη και την Ελευθερία παραμένει πάντα επίκαιρος. Και ευτυχώς για εμάς, όσο και να μας χτυπούν, υπάρχουμε ακόμα. Και δυστυχώς γι’ αυτούς, όσο θα γεννιούνται άνθρωποι η σπίθα της κοινωνικής επανάστασης θα μένει πάντα αναμμένη. Χρέος μας να την φουντώσουμε.
Στρατόπεδα ανέργων, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης, στρατόπεδα εξόντωσης και θανάτου. Ένα σύντομο βλέμμα στο παρελθόν αρκεί για να κατανοήσουμε πως εξαρχής η δημιουργία χώρων εγκλεισμού αποσκοπεί στην εξόντωση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Κοινωνικών ομάδων που ανάλογα με τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα των κυρίαρχων κρίνονται κάθε φορά ως πρόβλημα, ως εχθρικές, ως περιττές. Στην Ευρώπη του 21ου αιώνα τα περιφραγμένα μέρη στα οποία οδηγούν κατά εκατοντάδες με τη βία πρόσφυγες και μετανάστες/στριες να ζήσουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και ελέγχου, η εξουσία τα ονομάζει κέντρα φιλοξενίας.
Το κρατικό- καπιταλιστικό σύστημα έχει μεγάλη φαντασία όταν θέλει να κρύψει το ολοκληρωτικό του πρόσωπο και παίρνει διάφορες μορφές κρατικής εξουσίας προκειμένου να διαιωνιστεί. Δεν υπάρχει πια η κατ’ επίφαση δημοκρατία ή το δημοκρατικό προσωπείο. Η δημοκρατία του 21ου αιώνα, η δημοκρατία της “Ευρώπης των Λαών”, η δημοκρατία της “Eλεύθερης Αμερικής” είναι αυτή ακριβώς που βιώνουν οι εκατομμύρια εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι όλου του κόσμου. Είναι η δημοκρατία των πολέμων στην περιφέρεια και της οικονομικής αφαίμαξής της, των φραχτών στα σύνορα, των δολοφονιών στην Μεσόγειο, των χιλιάδων βιασμών στα κέντρα διακίνησης, των εκατοντάδων στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών. Είναι η δημοκρατία της καθιέρωσης του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης με την παρουσία στρατιωτικών σωμάτων στις πόλεις της δύσης, των συνθηκών σκλαβιάς στην εργασία, της στυγνής καταστολής των κινημάτων, της επιβολής της εξαθλίωσης σε όλη την κοινωνία, της πλήρους υποταγής των πολλών στους λίγους προνομιούχους.
Είναι ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός που αποκλείει και περιθωριοποιεί ολόκληρα κοινωνικά κομμάτια από το κοινωνικό πεδίο. Που επιχειρεί να χτίσει τη συνείδηση πως υπάρχουν άνθρωποι που περισσεύουν, που τους αξίζει μόνο η απομόνωση και ο θάνατος. Που επιβάλλει μία απάνθρωπη καθημερινότητα μέσα στις φυλακές μεταναστών/στριών και προσφύγων παράλληλη με την απάνθρωπη καθημερινότητα που βιώνει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της ντόπιας κοινωνίας. Που κατακερματίζει τους από τα κάτω, που διαχέει το ρατσισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, που εξαπλώνει το φόβο και την ανασφάλεια. Και σε όλα αυτά στοχεύει η κυριαρχία και όλα αυτά είναι που την βοηθούν να προχωρά απρόσκοπτα τους βάρβαρους σχεδιασμούς της.
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω μόνο όπλο μας η αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη κάνει ορατούς αυτούς που θέλει η κυριαρχία αόρατους. Χτίζει δυνατές κοινότητες εκεί που η εξουσία προσπαθεί να κατακερματίσει. Δημιουργεί διεξόδους εκεί που οι από τα πάνω υψώνουν απροσπέλαστους φράχτες.
Μόνος μας δρόμος ο αγώνας. Η ανατροπή του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος. Με την αντιιεραρχική, αδιαμεσολάβητη, αντιθεσμική, πολιτική, κοινωνική και ταξική μας οργάνωση στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους εργασίας, στους δρόμους. Για την οικοδόμηση ενός κόσμου όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όπου θα ζούμε και δεν θα παλεύουμε μόνο να επιβιώσουμε.
Ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης.
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΓΕΝΑΡΗ 2017, ΠΛ.ΣΟΥΡΜΕΝΩΝ, 12.00
αναρχική συλλογικότητα Όμικρον72
μέλος της Α.Π.Ο.|Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
