Θεσσαλονίκη: Πορεία Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα

0
1418

Πορεία αλληλεγγύης στον Δημήτρη Κουφοντίνα Πέμπτη 16/5 Καμάρα, στις 19.00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

«Η δική μας συνείδηση τροφοδοτείται από τη μνήμη των αγώνων, να το πούμε άλλη μια φορά, για να το καταλάβουνε, ότι αυτήν τη μνήμη ξέρουμε να την υπερασπίζουμε με κάθε κόστος»

Δ. Κουφοντίνας

Την Πέμπτη 2 Μαΐου, αφού πραγματοποιήθηκε το συμβούλιο φυλακής στο Βόλο, ο Δ. Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας αντιστεκόμενος για ακόμη μία φορά στο εκδικητικό κόψιμο των αδειών που δικαιούται. Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου έβαλε βέτο στη χορήγηση άδειας, καθώς όπως σημείωσε και ο ίδιος δεν του επέτρεπε η συνείδησή του να παραχωρήσει την άδεια, ενώ αναφέρθηκε σε μία φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο Δ. Κουφοντίνας σε παλαιότερη δήλωσή του, για το «κόκκινο νήμα των αγώνων», πράγμα που καταδεικνύει ότι οι λόγοι μη χορήγησης άδειας είναι πολιτικοί και όχι γραφειοκρατικοί. Παρά το γεγονός ότι στο νόμο για τις άδειες δεν προβλέπεται καμία δήλωση μετάνοιας είναι φανερό ότι αυτό που ζητάνε οι εξουσιαστές, είναι η συντριβή του πολιτικού αντιπάλου, μέσω της αποκήρυξης της ιδεολογίας και η σκληρή τιμωρία όσων δεν συμμορφώνονται, ώστε το παράδειγμά τους να λειτουργήσει εκφοβιστικά.

Ο Δ. Κουφοντίνας στερούταν αδειών τα τελευταία 7 χρόνια καθώς όπως υποστήριζε το ΣτΕ έχει «στρεβλή ιδεολογία» και δεν έχει δείξει καμία μεταμέλεια για τις πράξεις του. Το Νοέμβριο του 2017, μέσα σε κλίμα μιντιακής τρομο-υστερίας, έπειτα από πιέσεις και δράσεις ενός πανελλαδικού κινήματος αλληλεγγύης και χάρη στην απεργία πείνας του ίδιου και του πολιτικού κρατούμενου Κώστα Γουρνά, ξεκίνησε να παίρνει τακτικά άδειες, οι οποίες ωστόσο διακόπηκαν μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Χρησιμοποιώντας για ακόμη μία φορά το μόνο όπλο που έχει διαθέσιμο μέσα στη φυλακή, το σώμα του, τον περασμένο Μάιο πραγματοποίησε για ακόμα μια φορά απεργία πείνας με αίτημα να λαμβάνει κανονική τακτική άδεια και να καταργηθεί το εισαγγελικό βέτο.

Μέσω της συγκεκριμένης υπόθεσης το κράτος παρουσιάζεται ως κληρονόμος αλλά και ως συνεχιστής της μετεμφυλιακής πραγματικότητας και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Όση ρητορική και να ρίχνουν τα διάφορα παπαγαλάκια του, όση σπέκουλα και να κάνουν οι εντεταλμένοι σε υπηρεσία δημοσιογράφοι, οι απορριπτικές αποφάσεις έχουν εκδικητικό χαρακτήρα απέναντι στο ήθος του αγωνιστή, απέναντι σε όσους δεν μετανιώνουν, δεν αποστρατεύονται, δεν κάνουν δηλώσεις μετάνοιας και δεν αποκηρύσσουν τα πιστεύω τους.

Η φοβικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ο Κουφοντίνας πηγάζει από το μίσος που το κράτος τρέφει για όσους αμφισβητούν το πλαίσιο εξουσίας του.

Το κράτος γνωρίζει καλά ότι στη συνείδηση της ελληνικής κοιωνίας η φιγούρα του κλέφτη, του αντάρτη, του εχθρού της εξουσίας ασκούσε και θα ασκεί γοητεία. Ήταν και θα είναι συνδεδεμένη στην συνείδησή του φτωχού κόσμου αυτή η φιγούρα με τον χαρακτήρα του κοινωνικού αγωνιστή. Η φοβικότητα του καθεστώτος πηγάζει από την κληρονομιά της ιστορικής του ύπαρξης, η οποία είναι συνυφασμένη με τα τανκ του Σκόμπυ το ’44 και τις ναπάλμ των Αμερικάνων το ’49.

Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός του ελληνικού κράτους έρχεται να θέσει σε ειδικό καθεστώς εξαίρεσης τον αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα καθώς του αφαιρεί το δικαίωμα αδειοδότησης ως κρατούμενου και αυτό γιατί με βάση την αντίληψη του κράτους οι πολιτικοί κρατούμενοι, οι αμετανόητοι είναι εν ενεργεία παραβατικοί, είναι εχθρός. Είναι προφανές ότι η κυρίαρχη κρατική στρατηγική έχει ως στόχο την εδραίωση της καταστολής σε κάθε κοινωνικό πεδίο και τη διάχυση του φόβου στα πληβειακά στρώματα, ώστε να τρομοκρατήσει αυτούς που αγωνίζονται και να κάμψει κάθε ταξική και κοινωνική αντίσταση.

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, πάντα τίθεται ως πρωτεύον το ζήτημα της ασφάλειας. Ο εσωτερικός εχθρός, που υφαίνεται συνεχώς μέσα στο πλαίσιο του δόγματος της «μηδενικής ανοχής» και ανασύρεται στην επιφάνεια όταν πλέον τα αποθέματα κοινωνικής αντοχής στερεύουν, έρχεται να επιτελέσει τον αποδιοπομπαίο τράγο, μια πάγια τακτική της εξουσίας να στρέψει την κοινωνική οργή προς την κατεύθυνση εκείνη, η οποία όχι μόνο δεν την πλήττει αλλά σε τελικό στάδιο την ενδυναμώνει, καθώς καταφέρνει να αποποιηθεί όλες εκείνες τις ευθύνες που εγγενώς φέρει για τη βάθεμα της κοινωνικής συντριβής. Στρέφει, λοιπόν το δάκτυλο προς εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που αγωνίζονται ενάντια στην εδραίωση του δόγματος «νόμος και τάξη», στοχοποιεί όσους δε σκύβουν το κεφάλι και κρατάνε ψηλά τη σημαία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Καταδεικνύεται μέσα από όλες αυτές και τόσες άλλες συκοφαντικές μεθοδεύσεις, ότι η κατασταλτική στρατηγική του κράτους χαρακτηρίζεται από εκδικητικότητα προς ό,τι και όποιον σχετίζεται με τους αγώνες ενάντια στην κυριαρχία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ωστόσο, αυτή η στρατηγική δεν είναι μια αποκομμένη συνθήκη. Αντίθετα συνδέεται στενά με την συνολικότερη επίθεση, οικονομική, πολιτική, πολιτισμική, που εξαπολύει το κράτος και ο καπιταλισμός ενάντια στην κοινωνική βάση. Ο εξανδραποδισμός των εκμεταλλευομένων απαιτεί τη διάσπαση της κοινωνικής αλληλεγγύης και των δεσμών που συνδέουν τους καταπιεσμένους μέσω της διασποράς του φόβου και της τρομοκρατίας. Το κράτος αναδεικνύεται ως ο μόνος προστάτης μπροστά στους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο δήμιος και όλοι εμείς οι δεσμώτες μιας κατάστασης που βαθαίνει την εξαθλίωση.Όσο η κρίση προχωρά, διαμορφώνοντας νέα αδιέξοδα για τους καταπιεσμένους, τόσο οι διαχειριστές της εξουσίας θα προσπαθούν να κάμψουν τις αντιστάσεις μας με περισσότερο έλεγχο, καταστολή και φόβο.

Εμείς, ως αναρχικοί οφείλουμε να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του στα χέρια του κράτους και να αγωνιστούμε για να σπάσουμε το φόβο και το καθεστώς εξαίρεσης που επιχειρείται να επιβληθεί στους πολιτικούς κρατούμενους. Όσο το κράτος και η κυβέρνηση της αριστεράς φανερώνονται ως κληρονόμοι της «εθνικής κολυμβήθρας» και των δηλώσεων μετάνοιας, όσο φανερώνεται ότι τα σύγχρονα δυτικά κουστούμια των εισαγγελέων και οι στολές του χωροφύλακα και του στρατοδίκη είναι από τον ίδιο ράφτη, τόσο εμείς έχουμε να προτάξουμε τη δικιά μας κληρονομιά. Την κληρονομιά των τραγουδιών μας, του αγώνα και το βάρος να τους κοιτάς στα μάτια.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινομέλος Α.Π.Ο. | Ο.Σ.