Μήνυμα αλληλεγγύης στις ζαπατίστας και στις γυναίκες που αγωνίζονται σε όλον τον κόσμο
Πέρυσι η 8η Μάρτη μας βρήκε στο καρακόλ της Μορέλια στην Τσιάπας του Μεξικό, στην πρώτη συνάντηση γυναικών που αγωνίζονται.
Εμείς εδώ δεν έχουμε γη ούτε καν πέτρες… ή έχουμε μόνο τις πέτρες που κρατάμε στα χέρια μας. Όταν φτάσαμε εκεί «ζηλέψαμε», σαν παιδιά, την ελευθερία σας. Και όταν λέμε ελευθερία, δεν εννοούμε σίγουρα κάτι που κερδίζεται και διατηρείται χωρίς ευθύνες και κόπο. Μα είναι οι ευθύνες που οι ίδιες ορίζουμε για τους εαυτούς μας, και ο κόπος που οι ίδιες επιλέγουμε να καταβάλουμε. Δεν είναι μόνο λόγια, αλλά ιδέες και πράξεις που απαντούν στις πραγματικές ανάγκες, που μιλούν για το σήμερα αλλά και για το αύριο. Είναι η ευθύνη να χτίζουμε κοινότητες αντίστασης ώστε να ανατρέψουμε τον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, και στα δύσκολα να προσπαθούμε να κρατήσουμε το δρόμο του αγώνα ανοιχτό για να πορευτούν οι επόμενοι.
Συντρόφισσες, όταν σας κοιτάξαμε και σας κοιτάζουμε είδαμε αξιοπρέπεια και μαχητικότητα, νιώσαμε περηφάνια και συγκίνηση. Από αυτή που σε κάνει να θέλεις να είσαι περισσότερα, και να δώσεις πιο πολλά για τον συλλογικό αγώνα. Που σε κάνει να βλέπεις καθαρά μπροστά σου αυτό που πάντα πιστεύουμε, ακόμα κι όταν δεν φαίνεται τόσο, ότι καμιά και κανένας που αγωνίζεται δεν είναι μόνος-η.
Τα νέα που στέλνετε, ότι οι απειλές και η καταστολή που αντιμετωπίζει ο αγώνας σας αυξάνονται και εξαιτίας δεν μπορείτε να διοργανώσετε φέτος τη 2η συνάντηση των γυναικών που αγωνίζονται, μας στεναχωρούν και μας ανησυχούν. Αλλά γνωρίζουμε αυτό που γράφετε, ότι η εξεγερμένη αξιοπρέπεια δεν ξεπουλιέται και δεν παραδίδεται. Και καμία κυβέρνηση, καμία εξουσία, κανένας στρατός και παραστρατιωτικοί δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεριζώσουν την αντίσταση, το όραμα των ανθρώπων να χτίσουν την αυτονομία τους και έναν κόσμο χωρίς αφεντικά και δούλους. Δεν τα κατάφεραν στα πάνω από 500 χρόνια κατάκτησης και πολέμου στους ιθαγενείς λαούς, δεν τα κατάφεραν στο σώμα της ανθρωπότητας παγκόσμια.
Καταλαβαίνουμε τα απειλητικά σύννεφα που πυκνώνουν στα σχέδια της νεοεκλεγείσας αριστερής κυβέρνησης, για την υφαρπαγή της γης, την καπιταλιστική επέλαση των μεγάλων αναπτυξιακών έργων και την απόπειρα μετατροπής των ιθαγενών λαών της Τσιάπας σε υπηρέτες. Και ότι όλα αυτά τα σχέδια αφανισμού το κράτος τα βαφτίζει προοδευτικά, υποσχόμενο ότι η εξουσία θα λύσει τα προβλήματα του κόσμου, για να εξαπατήσει, να αντλήσει συναίνεση, να εξουδετερώσει τις αντιστάσεις.
Στον ελλαδικό χώρο, τα τελευταία χρόνια η επίθεση των αφεντικών και η κρατική καταστολή ενορχηστρώνονται από την πολιτική διαχείριση της κυβέρνησης συριζα, που ανέβηκε στην εξουσία πουλώντας ελπίδες, θέλοντας να καρπωθεί τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που ξεσπούσαν στους δρόμους, για να επιβάλει την οπισθοχώρησή τους. Εφάρμοσε, ακόμα πιο αποτελεσματικά, τις πολιτικές φτωχοποίησης και κοινωνικής εξαθλίωσης, συνέχισε την καταστολή όσων αγωνίζονται ενώ έσφιξε ακόμα περισσότερο τη μέγγενη γύρω από το λαιμό των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Στηρίζει τη συστημική βία απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες που πνίγονται στα σύνορα ή βρίσκονται έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη νομιμοποίηση της θεσμικής βίας απέναντι στους «αδύναμους», που οδηγεί στον κοινωνικό εκφασισμό και τον κανιβαλισμό. Μέσα σε όλα αυτά προσπαθεί να συκοφαντήσει και να απονοηματοδοτήσει τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που αν και σε ύφεση δεν σταματούν να αναπτύσσονται.
Συντρόφισσες,
όσες και αν είναι οι δυσκολίες ο αγώνας συνεχίζεται παντού. Σας υποσχόμαστε ότι τη μικρή φλόγα που μας δώσατε την κρατάμε και προσπαθούμε να την εξαπλώσουμε κάθε στιγμή και σε κάθε πεδίο που αγωνιζόμαστε: ενάντια στη λεηλασία της φύσης, στις κρατικές και παρακρατικές δολοφονίες, ενάντια στον έλεγχο και την επιτήρηση, ενάντια στην κρατική καταστολή, ενάντια στην επίταση της εκμετάλλευσης στους χώρους εργασίας, ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικισμό, ενάντια στην πατριαρχία.
Αυτή η φλόγα, ακόμα κι αν υπάρχουν φορές που τρεμοπαίζει, δεν μπορεί να σβήσει. Από την Ελλάδα, την Τουρκία μέχρι το Μεξικό υπάρχουν γυναίκες και άντρες που αγωνίζονται για τη χειραφέτηση και την ελευθερία. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες μικρές φλόγες σε ολόκληρο τον κόσμο που τις κρατούν άνθρωποι που μπορούν συλλογικά να ανάψουν τις φωτιές που θα καταστρέψουν το κράτος και τον καπιταλισμό.
Ως αγωνιζόμενες, ως αναρχικές και ως γυναίκες δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυες η μία στην άλλη και όλες μαζί να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη γη μαζί με όλους τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου απέναντι στους καθημερινούς μας δυνάστες. Δεν έχουμε παρά να σταθούμε μαζί µε τα λόγια και τις δράσεις των αγωνιζόμενων γυναικών και να χαιρετίσουμε τους αγώνες τους σε όλη τη γη. Αγωνιζόμαστε για να ανατρέψουμε το σάπιο κόσμο της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού και να οικοδομήσουμε στα συντρίμμια του αυτόν της κοινωνικής ισότητας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, αυτόν της γυναικείας χειραφέτησης, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.
8 ΜΑΡΤΗ ΘΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΟΠΩΣΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΙΘΑΓΕΝΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ
8/3/2019
Ομάδα ενάντια στην Πατριαρχία – Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
