ΜΟΡΙΑ: ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ – Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΑΣ ΖΩΗΣ
Ή ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Στις 24 Σεπτέμβρη ένα 5χρονο αγοράκι πέθανε στη Μόρια, όταν ένα φορτηγό πέρασε πάνω από το χαρτόκουτο μέσα στο οποίο έπαιζε το παιδί. Λίγες μόνο μέρες μετά, στις29 Σεπτέμβρη ξέσπασε φωτιά στο ίδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, από την οποία έχασε τη ζωή της μία γυναίκα, ενώ υπάρχουν και αναφορές που ενημερώνουν ότι μαζί της πέθανε και το νεογέννητο παιδί της. Άλλα επτά άτομα μεταξύ τους και παιδιά έχασαν τη ζωή τους σε ένα ακόμη ναυάγιο στα ανοιχτά του Αιγαίου και δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν το κολαστήριο της Μόριας.
Σε ένα κλίμα αδιανόητης ναζιστικής έμπνευσης μιντιακής προπαγάνδας διακινείται στα κεντρικά δελτία ειδήσεων και στα καθεστωτικά μέσα ότι η φωτιά (άρα και οι θάνατοι;) ήταν ευθύνη των ίδιων των έγκλειστων μεταναστών που εξεγέρθηκαν κατά της αστυνομίας. Ωστόσο, η εξέγερση ξέσπασε αμέσως μετά την επίθεση των μπάτσων με δακρυγόνα εναντίον των μεταναστών που προσπαθούσαν να σβήσουν τη φωτιά. Σημειώνουμε ότι στον «πρότυπο» καταυλισμό ζουν περίπου 12.000 άτομα, όταν η πρόβλεψη χωρητικότητάς του είναι οι 3.000 θέσεις.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποιο πρωτοφανές γεγονός, αλλά μία πάγια κατάσταση στη διαχείριση της ζωής των προσφύγων και των μεταναστών τα τελευταία χρόνια. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του καθεστώτος εξαίρεσης. Σε μέρη σαν τη Μόρια, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία, καθώς το πλέον απαξιωμένο κομμάτι του πληθυσμού, οι αόρατοι αυτής της κοινωνίας στερούνται όχι μόνο τις στοιχειώδεις παροχές και δικαιώματα, όπως αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, περίθαλψης, εκπαίδευσης ακόμα και σίτισης αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή.
Η κατάσταση αυτή, και στην Ελλάδα, αλλά και σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, είναι η πλέον θεμελιωμένη (και νομικά θεσπισμένη) διαχείριση των ανθρώπων που κρίνεται ότι περισσεύουν μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς ονόματα και τέλος δίχως ζωές να προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και να πεθαίνουν προσπαθώντας να κερδίσουν λίγη από την αξιοπρέπεια και τη ζωή που τους έχει στερήσει η βαρβαρότητα της εξουσίας είτε αυτή πετάει βόμβες είτε χτίζει κολαστήρια.
Οι εκλογές της 7ης Ιούλη σηματοδότησαν τη συνέχιση της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στους καταπιεσμένους. Η ΝΔ έρχεται να βαδίσει πάνω στο κόκκινο χαλί που έστρωσε η προηγούμενη κυβέρνηση, τόσο μέσα από την απονεύρωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων όσο και με τα δεκάδες κατασταλτικά χτυπήματα που δέχτηκαν οι καταλήψεις και οι δομές του κινήματος κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , επιδιώκοντας την εγκαθίδρυση ένα καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης, όπου όσοι περισσεύουν θα πετιούνται στο περιθώριο. Επί ΣΥΡΙΖΑ η Μόρια είχε (μόλις) 8.500 κρατούμενους, υπερδιπλάσιους δηλαδή της χωρητικότητας.
Η διάδοχη πολιτική διαχείριση έχει ήδη βάλει στο στόχαστρο τους βασικούς αντιπάλους της: αναρχικούς, μετανάστες, αγωνιστές και εργάτες, καταστρώνοντας νέους σχεδιασμούς για την καταστολή και την καθυπόταξη τους. Αυτούς τους σχεδιασμούς εξυπηρετεί και το κατασταλτικό σχέδιο που έχει προαναγγελθεί πριν από τις εκλογές και λαμβάνει χώρα αυτό το διάστημα. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις με τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις συλλήψεις καταληψιών, το ξεσπίτωμα προσφύγων και τη μεταφορά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Πρώτα θύματά της αποτελούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Αφού διέκοψε την παροχή ΑΜΚΑ και τους απέκλεισε από την εργασία και την περίθαλψη, η πολιτική απαρτχάιντ εκτείνεται στην απευθείας επίθεση εναντίον τους με τις εκκενώσεις στις καταλήψεις στέγης που τους φιλοξενούσαν στα Εξάρχεια. Η ακροδεξιά ατζέντα που έχει υιοθετηθεί, επικυρώνεται και από τις δηλώσεις του φασίστα Μ. Βορίδη, μία μόλις μέρα μετά την πυρκαγιά, σύμφωνα με τον οποίο «δε δικαιούνται οι παράνομοι μετανάστες ανθρωπιστική βοήθεια».
Η μεταφορά των μεταναστών και των προσφύγων από τις καταλήψεις (σε μια οργουελιανή εξουσιαστική αντιστροφή) γίνονται στο όνομα της ασφάλειας των ίδιων. Στην πραγματικότητα το κράτος διαλύει τις αλληλέγγυες κοινότητες της ανθρωπιάς μέσα στις γειτονιές που λειτουργούν σε αλληλεπίδραση με τον υπόλοιπο πληθυσμό για να απομονώσει τους ανθρώπους που περισσεύουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τα οποία μέρα με τη μέρα μετατρέπονται σε στρατόπεδα εξόντωσης. Γιατί όταν το καθεστώς με νόμιμα μέσα επιβάλλει συνθήκες που προϋποθέτουν τον θάνατο και η κοινωνία κωφεύει, τότε ήδη έχουν μπει οι βάσεις για τα επόμενα Άουσβιτς, Τρέμπλινκα, Μπέλζεκ. Κι αν ακόμη θεωρήσουμε το Ολοκαύτωμα ως μοναδικό έγκλημα στην Ιστορία, η γενεαλογία της εξόντωσης σε καιρούς ειρήνης πληθυσμών που περισσεύουν είναι πολύ μεγάλη για να την αγνοήσουμε.
Μετανάστες, πρόσφυγες, φυλακισμένοι και τομείς του Υπουργείου Παιδείας περνούν στην υψηλή εποπτεία της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης. Τι κοινό έχουν οι κολασμένοι της γης, οι έγκλειστοι και η νεολαία, τα Εξάρχεια και οι κοινωνικοί αγωνιστές; Το αυταρχικό κράτος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού βλέπει σε αυτές τις πληθυσμιακές ομάδες το κοινωνικό σώμα του εσωτερικού εχθρού αποτελούν για αυτούς τις επικίνδυνες τάξεις, από κοινού ασφαλώς με άλλα προλεταριακά στρώματα, τα οποία επίσης εντάσσονται στο πλαίσιο της συνολικής κρατικής κατασταλτικής πολιτικής.
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
Από τη μεριά μας η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε χρονικά περιθώρια. Είναι διαρκής, έμπρακτη και δεν εγκλωβίζεται σε κανενός είδους διαχωρισμούς (πρόσφυγες – μετανάστες). Καμία λύση δεν μπορεί να είναι προσωρινή μιας και το πρόβλημα δεν εμφανίστηκε τώρα αλλά δημιουργείται εδώ και χρόνια από τις χώρες που διαχειρίζονται τον παγκόσμιο πλούτο. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές. Οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί με τους μετανάστες για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ – ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ ΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑ
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΔΙΑΔΉΛΩΣΗ Τρίτη 22/10 στις 18:00, ΚΑΜΑΡΑ
Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο», μέλος Α.Π.Ο.-Ο.Σ.
