(7η πάροδος Νικηφόρου Θεοτόκη, Σπηλιά)
πιλογή αλλά συνειδητή πράξη που λειτουργεί τόσο ως μέσο αγώνα για τη δημιουργία κοινοτήτων αντίστασης και αλληλεγγύης στο κέντρο της πόλης, όσο και ως περιεχόμενο καθεαυτό, καθώς η πρακτική της κατάληψης μας συνδέει με τους αγώνες του χθες και του σήμερα. Στις καταλήψεις ο κρατικός έλεγχος και η εξουσία κράτους και κεφαλαίου δίνουν τη θέση τους στην αυτοθέσμιση, η αυτενέργεια και η συνδιαμόρφωση αντικαθιστούν την ανάθεση της επίλυσης των προβλημάτων μας σε «ειδικούς» άλλους, τα θεσμικά φράγματα και αδιέξοδα υπερβαίνονται από τον αδιαμεσολάβητο αγώνα. Στις καταλήψεις αναδεικνύονται οι συλλογικές προοπτικές και δυνατότητες, καταργούνται οι διαχωρισμοί και οι διακρίσεις, αναπτύσσονται σχέσεις ισοτιμίας, αλληλοσεβασμού και αμοιβαιότητας.Στην παρούσα περίοδο η «προοδευτική» κυβέρνηση προχωρά στο δικό της πογκρόμ εκκενώσεων καταλήψεων, συμπληρώνοντας τις αντιεξεγερτικές κατασταλτικές μεθοδεύσεις των προκατόχων της, επικαλούμενη όμως μια διαφορετική ρητορική. Επιδιώκουμε η σύσταση μιας νέας δομής που αμφισβητεί έμπρακτα τον κυρίαρχο λόγο, το «αυτονόητο της ιδιοκτησίας», τις σχέσεις ανταγωνισμού και εκμετάλλευσης, να γίνει ένας κοινός τόπος αγώνα. Στόχος είναι η κατάληψη Allerta να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς στην πόλη της Κέρκυρας για πολιτική δράση και κοινωνική παρέμβαση· ένα μέρος όπου οργανώνονται ο λόγος και η δράση μας γύρω από ζητήματα όπως ο φασισμός, ο ταξικός πόλεμος, οι διακρίσεις με βάση το φύλο ή τη φυλή, οι εθνικές αυταπάτες, η θρησκεία, η μισθωτή εργασία, ο εγκλεισμός, η λεηλασία της φύσης, το δικαίωμα στη στέγαση και τα κοινωνικά αγαθά, οι κοινωνικές αντιστάσεις, η εξέγερση, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους καταπιεσμένους και τους φυλακισμένους αγωνιστές.
