Εκδηλώσεις-Καλέσματα

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ ενάντια στην κρατική καταστολή, στην αστυνομική κτηνωδία και στην κατοχή των Εξαρχείων ΠΕΜΠΤΗ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2019, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, 6 Μ.Μ.

A.P.O.

December 18, 2019

1205

¡NO PASARAN!:

Ανοιχτή Συνέλευση Τετάρτη 18/12 ενόψει της ΠΟΡΕΙΑΣ ενάντια στην αστυνομική κτηνωδία

ΠΕΜΠΤΗ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2019, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, 6 Μ.Μ.

“Το αίμα χύθηκε και δεν μαζεύεται. Δεν ζω με φόβο, ούτε με μίσος. Το μίσος μου είναι ταξικό, πηγάζει από τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τον κόσμο. Ζω με τη φράση που είπε εκείνη η κοπέλα: «Μη φοβάσαι, θα πάμε μαζί». Είναι λυτρωτικό, δεν περιλαμβάνει καμιά υπόσχεση ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά τη δέσμευση πως ό,τι κι αν γίνει θα πάμε μαζί.”

Γιάννης Καυκάς, 8 Δεκέμβρη 2019

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΡΚΩΣ ΕΝΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΤΗΝΩΔΙΑ

ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στις καταλήψεις και μνήμης και αντίστασης 11 χρόνια μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου και το ξέσπασμα της κοινωνικής εξέγερσης, που πραγματοποιήθηκαν στις 5 και 6 Δεκέμβρη 2019 στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις της χώρας, αποτέλεσαν σημαντικές στιγμές του αγώνα που αναπτύσσεται την τελευταία περίοδο ενάντια στην κατασταλτική εκστρατεία του κράτους. Χιλιάδες αναρχικοί/ές και συνολικότερα αγωνιστές και αγωνίστριες της βάσης αψήφησαν την κρατική τρομοκρατία που επιχειρείται να επιβληθεί μέσα από τις συνεχείς επιθέσεις στον κόσμο του αγώνα και στις αυτοοργανωμένες δομές του, τις εκκενώσεις πολιτικών και στεγαστικών καταλήψεων, το βίαιο ξεσπίτωμα οικογενειών προσφύγων και μεταναστριών και τον εγκλωβισμό τους σε άθλια και απομονωμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την καθημερινή καθεστωτική προπαγάνδα των ΜΜΕ, τις παρακολουθήσεις αγωνιστών και κινηματικών χώρων, την κατοχή των Εξαρχείων και την αστυνομοκρατία στην πόλη και έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα στα κρατικά επιτελεία: Οι καταλήψεις δεν παραδίνονται μάχονται – ενάντια στην κρατική καταστολή η εξέγερση μένει ζωντανή, στέλνοντας στα σκουπίδια τα τελεσίγραφα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και κλονίζοντας την αλαζονεία της εξουσίας να συντρίψει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.

Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη το κράτος επιχείρησε να επιβάλει τον τρόμο πραγματοποιώντας επιθέσεις με τη μορφή αντιποίνων στη γειτονιά των Εξαρχείων το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη υιοθετώντας τακτική στρατού κατοχής, αντιμετωπίζοντας τους διαδηλωτές και τις διαδηλώτριες, τους κατοίκους και τους θαμώνες ως εσωτερικό εχθρό και συνολικά τη περιοχή ως εχθρικό έδαφος. Έτσι αμέσως μόλις η κεφαλή της πορείας κατέληξε στο μνημείο του Α. Γρηγορόπουλου στην οδό Μεσολογγίου για να τιμήσει την μνήμη του και αφού πρώτα οι αστυνομικές δυνάμεις έκοψαν το μεγαλύτερο μέρος της ώστε να μην προσεγγίσουν οι χιλιάδες των διαδηλωτών το σημείο, εξαπέλυσαν συντονισμένη επίθεση κατά όποιου βρίσκονταν στους δρόμους χτυπώντας, βασανίζοντας, συλλαμβάνοντας και επιπλέον συστηματοποιώντας μια πρακτική που επιχειρεί την ταπείνωση όσων πέφτουν στα χέρια τους, με το δημόσιο ξεγύμνωμα και την αποθράσυνση της σεξιστικής χυδαιότητας και διαστροφής των φασιστών μπάτσων. Αυτή η τακτική είχε επαναληφθεί στα Εξάρχεια στις 17 Νοέμβρη με τον άγριο ξυλοδαρμό και τραυματισμό δεκάδων ανθρώπων που απλά βρίσκονταν στην περιοχή, όπως και στις 7 Νοέμβρη όπου επιπλέον περικυκλώθηκε για ώρες το καφενείο στην πλατεία Εξαρχείων και βασανίστηκε μετά την αναίτια σύλληψή του ο σύντροφος Λ. Γ., ενώ καθημερινές είναι οι περιπτώσεις λεκτικών επιθέσεων και τραμπουκισμών από τους μπάτσους των ΜΑΤ που έχουν στρατοπεδεύσει στη γειτονιά κατά γυναικών, νεολαίων και γενικότερα οποιουδήποτε κινείται στους δρόμους.

Πρόκειται για μια κεντρική κρατική πολιτική εμπέδωσης του φόβου στον πληθυσμό μέσα από το χτύπημα του πιο ζωντανού και αγωνιστικού κομματιού της κοινωνίας και την εγκαθίδρυση ενός “καθεστώτος εξαίρεσης”, που αναπαράγεται ανοιχτά από τα πλήρως ελεγχόμενα καθεστωτικά ΜΜΕ ώστε να λειτουργήσει παραδειγματικά για όλους. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται επίσης οι δηλώσεις του φασιστικού συρφετού των κρατικών αξιωματούχων περί “αναγκαστικότητας της κρατικής βίας” για την επιβολή του δόγματος “νόμος και τάξη” και η επίσημη κάλυψη της αστυνομικής κτηνωδίας από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης που έδωσε το πράσινο φως για τη συνέχιση της δολοφονικής δράσης των σωμάτων ασφαλείας κατά όσων αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα προλειαίνοντας το έδαφος για έναν νέο Γιάννη, για έναν νέο Αλέξανδρο, στοχεύοντας και ευελπιστώντας πως αυτή τη φορά οι κοινωνικές αντιδράσεις θα πνιγούν στο φόβο της κρατικής τρομοκρατίας.

Από τη μεριά μας, ως ανοιχτή κινηματική διαδικασία αλληλεγγύης στις δομές του αγώνα και τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, έχοντας βρεθεί στο δρόμο το τελευταίο διάστημα με χιλιάδες άλλους αγωνιστές ενώνουμε τη φωνή μας με όλους τους ανθρώπους που εξοργίζονται μπροστά στην αστυνομική κτηνωδία και απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους να σταθούν με αξιοπρέπεια απέναντι στην ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση του κράτους και των αφεντικών, να υπερασπιστούμε συλλογικά το δίκιο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, να σπάσουμε μαζικά και μαχητικά την τρομοκρατία του κράτους στον δρόμο, στη δουλειά, στο σχολείο, στις σχολές, στις γειτονιές, να θέσουμε φραγμό στη δολοφονική του βία.

Ας μην επαίρονται τα δεξιά ρετάλια της εξουσίας για την κατίσχυση της κοινωνίας και μην ξερογλείφονται τα αριστερά της δεκανίκια για την υποταγή, το φόβο, την ενσωμάτωση και την ανάθεση που μπορεί να παράξει η αστυνομική μπότα. Σε αυτήν την κοινωνία που λίγα χρόνια πριν ξέσπασε η εξέγερση του ‘08 και οι μεγάλες κινητοποιήσεις του 2010 – 12, σοβούν νέοι Δεκέμβρηδες. Στους πόθους των από κάτω για το δίκιο, στις μικρές και μεγάλες αντιστάσεις που αναπτύσσονται καθημερινά και στις αγωνιστικές εμπειρίες που κατακτιούνται πέρα από τα θεσμικά όρια της διαμαρτυρίας και τον εγκλωβισμό στον συσχετισμό των συστημικών πολιτικών δυνάμεων, στη συγκρότηση, συμμετοχή και κινητοποίηση αδιαμεσολάβητων κοινωνικών – ταξικών μετώπων αντίστασης, στις καρδιές και τα μυαλά των νέων αγωνιστών, των συντρόφων και συντροφισσών που κατά χιλιάδες κατεβαίνουν στους δρόμους συγκροτώντας τα αναρχικά και ριζοσπαστικά μπλοκ των διαδηλώσεων.