ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΩΝ, ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε
στα πόδια
Στο μυαλό είναι ο στόχος
Το νου σου, ε;
Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός του κράτους και του κεφαλαίου δε στοχοποιεί μόνο τους απόκληρους και τους φυλακισμένους, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους αντιστεκόμενους, τους εξεγερμένους και τους επαναστάτες. Μέσα από τις συνεχείς αναδιαρθρώσεις, που προωθούν τους αποκλεισμούς, την υποταγή και την καταστολή στοχεύει τα παιδιά και τους νέους των πληβειακών στρωμάτων, την ελπίδα της κοινωνίας απέναντι στον γερασμένο και σάπιο κόσμο της εξουσίας, τους εξεγερμένους και εν δυνάμει εξεγερμένους του σήμερα και του αύριο.
Η εκπαίδευση βρίσκεται σε διαρκή αναπροσαρμογή με σκοπό να εξυπηρετεί τις εκάστοτε επιταγές των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, επιταγές που στην περίοδο που διανύουμε το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ο ολοκληρωτισμός. Πρόκειται για τη διαμόρφωση ενός νέου τύπου ανθρώπου και μιας κοινωνίας πλήρους εξατομίκευσης, άγριας εκμετάλλευσης, ολοκληρωτικού ελέγχου και καταστολής
Από τον προηγούμενο Μάρτιο, και εν μέσω lockdown, η πολιτική διαχείριση βρήκε την ευκαιρία να ψηφίσει νομοσχέδια που χρόνια τώρα έρχονταν αντιμέτωπα με τις αντιστάσεις φοιτητών, μαθητών, εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα σπάζοντας τις απαγορεύσεις τη στιγμή που πάλευαν το πολυνομοσχέδιο Κεραμέως, το οποίο επέβαλλε την αύξηση του ορίου μαθητ(ρι)ών ανά τμήμα, χτύπησε τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτ(ρι)ών με περικοπή της προϋπηρεσίας τους και προβλεπόμενες ποινές, ποινικοποίησε τα σωματεία και τους συνδικαλιστικούς αγώνες επιβάλλοντας ηλεκτρονικό φακέλωμα, υποβάθμισε ακόμη περισσότερο τη δημόσια εκπαίδευση και διαμόρφωσε ακόμα πιο συντηρητικό εκπαιδευτικό περιβάλλον. Ενώ πέτυχαν μια πρώτη «οπισθοχώρηση» με την απόσυρση του σχεδίου για κάμερες στις τάξεις.
Σήμερα οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε διαρκή και μαζική απεργία- αποχή ενάντια στον νόμο για εσωτερική- εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων, με ποσοστά που αγγίζουν το 95%. Οι κινητοποιήσεις τους από τη μια πλευρά έρχονται αντιμέτωπες με τις άγριες επιθέσεις των ΜΑΤ με χημικά και ξύλο στις διαδηλώσεις και από την άλλη επιχειρείται από το υπ. Παιδείας η παρανομοποίηση τους με τη συνδρομή των δικαστικών αρχών, ώστε η τρομοκρατία, η αστυνομική βια, οι απειλές των πειθαρχικών και των διώξεων να καταφέρουν να κάμψουν τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών.
Στο στόχαστρο βρέθηκε και η μαθητική κοινότητα μέσω των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και τη γιγάντωση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών. Ο δρόμος προς την τριτοβάθμια έγινε ακόμα πιο δύσκολος για τη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων με την θέσπιση της τράπεζας θεμάτων, την δραματική μείωση των εισακτέων και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν ο μαζικός αποκλεισμός συνολικά 40.000 μαθητών, 20.000 παραπάνω από την περσινή χρονιά.
Ενώ όσοι/ες διαλέγουν την τεχνική εκπαίδευση σε ΕΠΑΛ και ΔΙΕΚ, βρίσκονται αντιμέτωποι/ες με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, κι όταν έρχεται η ώρα για απολυτήριο/πτυχίο εξαναγκάζονται σε μαθητεία χωρίς εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, με πενιχρά επιδόματα κι απλήρωτη εργασία.
Οι μαθητ(ρι)ες έδωσαν εξίσου σημαντικές μάχες όταν από τον Σεπτέμβρη του ’20 με καταλήψεις και διαδηλώσεις απέναντι στην κρατική διαχείριση της πανδημίας, ζητώντας την παροχή όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας. Από την πλευρά του κράτους και του υπουργείου, ακόμα μια φορά, η απάντηση ήταν η καταστολή, οι απειλές και η τρομοκρατία. Από την παρουσία αστυνομίας γύρω από τα σχολεία, τον εκβιασμό με τις απουσίες μέσω τηλεκπαίδευσης σε υπό κατάληψη σχολεία, τις δικαστικές διώξεις για τις καταλήψεις, το ξύλο και τα χημικά σε πορείες.
Όσον αφορά την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στα πανεπιστήμια ο νόμος 4777 προβλέπει τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού χώρου γεμάτου αστυνομία, εταιρείες, κάμερες και συστήματα ασφαλείας. Ενώ παράλληλα η φοιτητική κοινότητα έρχεται αντιμέτωπη με το ανώτατο όριο σπουδών, τις διαγραφές φοιτητών και την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολεγίων με αυτά των δημοσίων ιδρυμάτων. Η πανεπιστημιακή παιδεία μετατρέπεται σε πολυτέλεια μόνο για λίγους, μόνο για όσους έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν για αυτήν αδρά.
Οι φοιτητ(ρι)ες που αγωνίστηκαν ενάντια στον νόμο 4777, την κατάργηση του ασύλου και την αστυνομία στις σχολές στήριξαν και συσπειρώθηκαν γύρω από το πιο δυναμικό μέσο πάλης που διαθέτουν: την Κατάληψη. Στην πραγματικότητα το πλαίσιο λειτουργίας και αυτοοργάνωσης στις Καταλήψεις ήταν αυτό που κατάφερε να κινητοποιήσει τους/ις φοιτητ(ρι)ές και να ενεργοποιήσει τους φοιτητικούς συλλόγους. Με λίγα λόγια, τα κέντρα αγώνα κατάφεραν να δημιουργήσουν εστίες αντίστασης και να μετατρέψουν ξανά τις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων σε κέντρα λήψης αγωνιστικών αποφάσεων.
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση επιδιώκει να αλλάξει συλλήβδην τόσο το κοινωνικό παράδειγμα μέσα από το οποίο αναπαράγεται και αναπτύσσεται διαχρονικά στα σχολεία και τις σχολές η κριτική, η αμφισβήτηση, η εξέγερση και ο αγώνας της νεολαίας όσο και την αντίληψη που θεωρεί την εκπαίδευση κοινωνικό αγαθό, ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους, χωρίς αποκλεισμούς.
Μόνη λύση είναι οι αυτοοργανωμένοι και ακηδεμόνευτοι αγώνες, μακριά και ενάντια στη λογική της ανάθεσης, την οριοθετημένη από τις κομματικές λογικές συνδικαλιστική δραστηριότητα. Οι ανυποχώρητοι αγώνες και η σύνδεση της εκπαιδευτικής κοινότητας σε αγώνες που εκκινούν μεν από την εναντίωση στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, αλλά δεν επιδίδονται σε μια άγονη και ανούσια υπεράσπιση της προηγούμενης συνθήκης. Αγώνες που διαπνέονται από το ελευθεριακό πρόταγμα, από το όραμα οικοδόμησης μιας ελευθεριακής παιδείας σε μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
ΑΠΕΡΓΙΕΣ- ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ- ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Δευτέρα 11 Οκτώβρη όλοι και όλες στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια
Αθήνα: Εφετείο, 11.30
Θεσ/νίκη: Αγ. Βενιζέλου, 11.30
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
