Η γενίκευση του πολέμου ως αποκορύφωμα της κρατικής και καπιταλιστικής επιθετικότητας στην κοινωνία
Η άγρια επίθεση που βιώνει σήμερα η κοινωνία είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής προσπάθειας του κράτους και των αφεντικών για τον μετασχηματισμό της και την επιβολή συνθηκών κάτεργου και φυλακής. Η επίθεση αυτή, μέσα σε συνθήκες βαθιάς και συνολικής συστημικής κρίσης και από-νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος παγκόσμια, κλιμακώνεται και αναδεικνύονται τόσο οι αθεράπευτες αντιφάσεις του κρατικού-καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης, όσο και η απόλυτη αδυναμία να παραχθεί από τα πάνω οποιοδήποτε συνεκτικό κοινωνικό όραμα, προοπτική και ελπίδα.
Οι ρίζες αυτής, της διαρκώς εντεινόμενης επιθετικότητας, βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος. Η ανάγκη για εμβάθυνση και επέκταση της εξουσίας κατατείνει στην επιχείρηση ελέγχου κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, με σκοπό την πλήρη καθυπόταξη της κοινωνίας στις επιταγές του κράτους και των αφεντικών. Το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα έχει δομηθεί στη βάση του παραλογισμού της κοινωνικής και ταξικής καταπίεσης, η οποία επιδιώκει με κάθε μέσο τη διαιώνισή της και κατά συνέπεια τη διαιώνιση των καταστρεπτικών της αποτελεσμάτων στην κοινωνία και τη φύση. Η τόσο ορατή σήμερα αποσύνθεση του δεν είναι αποτέλεσμα της πολύπλευρης κρίσης. Αντιθέτως, η πολύπλευρη κρίση είναι αποτέλεσμα της βαθιάς αποσύνθεσης και της χρεοκοπίας του συστήματος σε κοινωνικό, πολιτικό και αξιακό επίπεδο.
Αυτή ακριβώς η αποσάθρωση και ολοσχερής χρεοκοπία του κόσμου του κράτους και του καπιταλισμού αποτελεί όριο για την εποχή της παγκόσμιας ολοκλήρωσής του και ταυτόχρονα αιτία της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της συνακόλουθης αύξησης της απειλής του πολέμου.
Σε αυτό το πλαίσιο, η βασική κατεύθυνση η οποία συνέχει επιμέρους κρατικές και καπιταλιστικές οντότητες στη Δύση, ανεξαρτήτως των πολιτικών και οικονομικών διαχειριστών τους, είναι η εκστρατεία για την εγκαθίδρυση ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού, η επιχείρηση θωράκισης του καθεστώτος για την απρόσκοπτη διαιώνισή του, για την εγκαθίδρυση μίας νέας, απρόσωπης απολυταρχίας που επιβάλλει, από τη μια την προκλητική πολυτελή διαβίωση των ελίτ και από την άλλη τις αβίωτες έως και εξοντωτικές συνθήκες για τους αποκλεισμένους, μέσα στις οποίες υποχρεώνονται να υπάρξουν ως δούλοι δισεκατομμύρια ανθρώπων.
Ο στρατιωτικός, πολιτικός, οικονομικός και πολιτισμικός επεκτατισμός του δυτικού εξουσιαστικού μπλοκ επιχειρεί να αντλήσει νομιμοποίηση και συναίνεση από την αθλιότητα που το ίδιο παράγει παγκόσμια: ο πόλεμος, ο ξεριζωμός, η φτώχεια, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, είναι ταυτόχρονα τα παράγωγα του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος και τα φόβητρα απέναντι στις εξαθλιωμένες μάζες. Η ιδεολογική πτυχή αυτού του επεκτατισμού εμπεριέχει την προβολή του κρατικού-καπιταλιστικού κόσμου ως αναπόδραστης πραγματικότητας εντός της οποίας μπορούν να υπάρξουν μόνο αστικοδημοκρατικά ψευτο-διλήμματα διαχείρισης της γενικευμένης εξουσιαστικής σήψης.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά επιχειρούν μία, άνευ όρων, επίθεση εναντίον των λαών και των περιοχών της καπιταλιστικής περιφέρειας που περιλαμβάνει πολεμικές επιχειρήσεις, επιβολή δικτατορικών-θεοκρατικών καθεστώτων και ανατροπή άλλων, υποκίνηση εμφύλιων συγκρούσεων, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, οικονομική αφαίμαξη ολόκληρων πληθυσμών, περιβαλλοντική καταστροφή ολόκληρων περιοχών και φυσικά τεράστιο αριθμό ανθρώπινων απωλειών. Μία συνθήκη που διαμορφώνει απέραντους «κρανίου τόπους» έτοιμους να λεηλατηθούν και να «ανασυγκροτηθούν» με γνώμονα τον έλεγχο πληθυσμών και περιοχών, την αύξηση της κερδοφορίας και τη διεύρυνση των οικονομικών δραστηριοτήτων των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ αλλά και την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στα πλαίσια των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων.
Η αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων και του ρόλου διάφορων διακρατικών πολεμικών μηχανισμών είναι μέρος της προετοιμασίας για τη γενίκευση του πολέμου που έχει κηρύξει η παγκόσμια κυριαρχία, αρχικά στο πεδίο όπου εκφράζονται κυριότερα σήμερα οι ανταγωνισμοί των ισχυρότερων μπλοκ εξουσίας, δηλαδή στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, την ώρα που η ζοφερή προοπτική μίας παγκόσμιας σύρραξης επανέρχεται στο προσκήνιο και στους σχεδιασμούς των στρατιωτικο-πολιτικών επιτελείων.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, το NATO, ως διακρατική συμμαχία πολέμου και άμυνας των παγκόσμιων κυρίαρχων, με ιδεολογικό όχημα τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», επιχείρησε την εξάπλωση της δύναμης του και την επέκταση του «ζωτικού του χώρου» βάζοντας διαρκώς «φωτιά σε πυριτιδαποθήκες» με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τους δύο πολέμους στο Ιράκ, τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν αλλά και τη δημιουργία του κράτους του σύγχρονου απαρτχάιντ στο Ισραήλ. Εντός αυτής της συμμαχίας, το αμερικάνικο κράτος αποτελεί την ηγέτιδα δύναμη έχοντας πρωτοστατήσει στην εκστρατεία εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού διεθνώς. Σήμερα, διαδραματίζει ενεργό ρόλο στην εξάπλωση των περιφερειακών συγκρούσεων και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών από την Ουκρανία ως τη Λιβύη, από τη Συρία ως την Υεμένη και από την Κύπρο ως τη Βενεζουέλα.
Το ελληνικό κράτος, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, είναι σταθερά προσανατολισμένο στις επιδιώξεις της κυρίαρχης πολιτικής και οικονομικής ελίτ της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα. Η σημερινή πολιτική διαχείριση, όπως και όλες οι προηγούμενες, εκπλήρωσε και συνεχίζει να εκπληρώνει την αποστολή της στο ακέραιο, που δεν είναι άλλη από την διαρκή προσπάθεια, στο κομμάτι που της αναλογεί, για την ανεμπόδιστη επιβολή της σύγχρονης δικτατορίας του κράτους και του κεφαλαίου, του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή η κοινή επιδίωξη είναι, άλλωστε, η βάση κάθε εξουσιαστικής συμμαχίας.
Η πρόσφατη ανανέωση της αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ με την αναβάθμιση της ΝΑΤΟϊκής βάσης της Σούδας και του ρόλου της στην ευρύτερη περιοχή, τη μεταφορά «ειδικών» όπλων στην αεροπορική βάση του Αράξου και την επέκταση των υφιστάμενων στρατιωτικών βάσεων σε μια σειρά περιοχών της χώρας, συμπεριλαμβανομένων της Λάρισας, του Στεφανοβικείου και της βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, αποτελεί ένα ακόμα δείγμα επικύρωσης και διεύρυνσης των σχέσεων του ελληνικού και αμερικάνικου κράτους, επιβεβαίωσης της πρόσδεσης της εγχώριας αστικής τάξης στο άρμα συμφερόντων της κυρίαρχης διεθνούς πολιτικο-οικονομικής ελίτ και ενίσχυσης του ρόλου του ελληνικού κράτους στη νευραλγική περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Η ανάληψη ενεργητικής πρωτοβουλίας της Ελλάδας στις περιφερειακές εξελίξεις και η αναβαθμισμένη συνεργασία που προωθεί με μια σειρά γειτονικών κρατών (Ισραήλ, Κύπρος, Αίγυπτος), η «επίλυση» του επί χρόνια εκκρεμούς ζητήματος της ένταξης του μακεδονικού κράτους στο ΝΑΤΟ και η ολοκληρωτική επικράτηση της Συμμαχίας στα Δυτικά Βαλκάνια είναι σαφείς ενδείξεις του νέου ρόλου που επιδιώκει να έχει το ελληνικό κράτος στην περιοχή. Χαρακτηριστική εικόνα αυτού του ρόλου αποτελεί η συνάντηση στα τέλη Μάρτη, των κυβερνήσεων Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ με την υψηλή εποπτεία των Η.Π.Α. για τη συμφωνία κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου “EastMed”. Μια συμφωνία που αυξάνει τη σημασία των προαναφερθέντων κρατών στη σκακιέρα των γεωπολιτικών ανταγωνισμών.
Ένας νέος ρόλος που υπογραμμίζεται και από τη συνθήκη που διαμορφώνεται στη διανομή των ενεργειακών πόρων της ευρύτερης περιοχής. Διανομή που περιλαμβάνει την καταστροφή ολόκληρων περιοχών μέσω των εξορύξεων σε βουνά και θάλασσες, με την εγχώρια αστική τάξη να διεκδικεί τη μεγαλύτερη δυνατή εμπλοκή, καθώς στα χέρια της πρόκειται να περιέλθουν οι πόροι αυτοί.
Η παραπάνω διανομή ενεργειακών πόρων αποτελεί κομμάτι της συνολικότερης συνεργασίας του ελληνικού κράτους με τις κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του δυτικού μπλοκ και σε αυτό το πλαίσιο εντάσεται η ενεργή παρουσία δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, έχοντας ρόλο επιτηρητή των ΑΟΖ και των επεκείμενων εξορύξεων. Η παρουσία άλλωστε δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή είχε ήδη κατοχυρωθεί με τις δυνάμεις που είχαν κινητοποιηθεί το προηγούμενο διάστημα για τον έλεγχο των προσφύγων που επιχειρούσαν να ξεφύγουν από την κόλαση της Μέσης Ανατολής.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα έχουμε χρέος να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Να θέσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων που υπόσχονται μόνο θάνατο, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, μιζέρια και εξαθλίωση. Αντλώντας έμπνευση από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις του παρελθόντος, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα από τα κάτω ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Στην κατεύθυνση της οικοδόμησης αυτού του κινήματος, η αντίσταση στους σχεδιασμούς επέκτασης και αναβάθμισης των στρατιωτικών βάσεων στο εσωτερικό, όπως και στην ευρύτερη απόπειρα προώθησης του ρόλου του ελληνικού κράτους στο διεθνές πολεμικό σκηνικό θα είναι μια ακόμα σημαντική μάχη που πρέπει να δοθεί.
Από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε πως η προοπτική των εμπόλεμων κοινωνιών, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, της αναζωπύρωσης των εθνικισμών και του κοινωνικού εκφασισμού θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για την ανθρωπότητα, και είμαστε πεπεισμένοι για το ότι η ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, η οργανωμένη αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων τάξεων και η ανατροπή του κόσμου του καπιταλισμού και του κράτους σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί να διαμορφώσει τους όρους για τη δημιουργία μια κοινωνίας ευημερίας, ισότητας, ειρήνης και δικαιοσύνης, χωρίς εκμετάλλευση, διακρατικούς πολέμους και αποπροσανατολιστικούς ανταγωνισμούς
Αυτή είναι η εποχή που πρέπει να συνδεθούμε πολιτικά με τους συντρόφους και τους αγωνιζόμενους διεθνώς, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κοινή επίθεση την οποία δεχόμαστε. Ο κόσμος της εξουσίας κινδυνεύει μόνο από την φλόγα των αγώνων ανά τον κόσμο. Και αυτή η φλόγα παραμένει ζωντανή και επικίνδυνη για τους κυριάρχους…
Από την επαναστατημένη Ροτζάβα που αντιστέκεται στις επιθέσεις του isis και του τουρκικου κράτους και τη μαχόμενη Παλαιστίνη που συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στο σύγχρονο απαρτχάιντ του ισραηλινού κράτους, μέχρι την αντίσταση στο φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν στην γειτονική Τουρκία, τη νέα μάχη που ετοιμάζονται να δώσουν οι εξεγερμένες ζαπατιστικές κοινότητες στην Τσιάπας ενάντια στα τύμπανα πολέμου που ηχεί το κράτος του Μεξικό, τις κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο, τις στρατιωτικές βάσεις και τον μιλιταρισμό που ξεσπούν στο εσωτερικό του δυτικού κόσμου, την ώρα που τα σύννεφα ενός ακόμα μεγάλου πολέμου πυκνώνουν πάνω από την ανθρωπότητα.
Απέναντι στην επίθεση του παρηκμασμένου εξουσιαστικού κόσμου να αντιπαραθέσουμε την αλληλεγγύη των κοινών μας αγώνων. Απέναντι στην δυστοπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, όπου η μεγάλη πλειοψηφία εξαθλιώνεται και υποτάσσεται, να αντιπαραθέσουμε την ελευθεριακή κοινωνία που οργανώνεται μέσα από τα ομόσπονδα κοινωνικά συμβούλια «για την Ελευθερία του καθενός και την Ισότητα όλων».
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
________________________
ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΑΠΡΙΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ
ΑΘΗΝΑ – 13.00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ | ΠΑΤΡΑ – 12.00 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ |ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – 12.00 ΚΑΜΑΡΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΑΠΡΙΛΗ
ΠΑΤΡΑ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΒΑΣΗ ΑΡΑΞΟΥ
Προσυγκέντρωση στις 12.00 στην πλατεία Τριών Συμμάχων
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ – 12.00 ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Μάρτης 2019
apo.squathost.com | anpolorg@gmail.com
