Να γκρεμίσουμε το σύγχρονο Απαρχάιντ
Η διαφορά της δημοκρατίας από τον φασισμό είναι ότι η πρώτη επιλέγει ποιους θέλει να προφυλάξει, ενώ ο δεύτερος ποιους θέλει να ξεπαστρέψει.
Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε την εφαρμογή της κρατικής βαρβαρότητας στα κορμιά των μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου και στην “γκρίζα ζώνη” του Έβρου. Εκατοντάδες μετανάστες και μετανάστριες καταφθάνουν στα υδάτινα και χερσαία σύνορα με την Τουρκία, ως αποτέλεσμα της πολιτικής κυριαρχίας που αναζητούν ΕΕ-ΝΑΤΟ και Τουρκία στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες/ριες επιχειρώντας να περάσουν τα σύνορα, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, μακριά από τον πόλεμο και τις καταστροφές που προκαλούν οι διακρατικοί ανταγωνισμοί στις χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας, έρχονται αντιμέτωποι με τις ορδές των ΜΑΤ και του στρατού, οι οποίοι επιχειρώντας να σταματήσουν τη διέλευσή τους, τους καταπνίγουν με χημικά, τους ξυλοκοπούν, τους ξεγυμνώνουν και τους εξευτελίζουν.
Τις προηγούμενες βδομάδες η κυβέρνηση είχε στείλει ΜΑΤ σε Χίο και Λέσβο ώστε να ενισχύσει την περιφρούρηση των περιοχών στις οποίες θέλουν να δημιουργήσουν κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης, γεγονός που δημιούργησε συγκρούσεις που μπόρεσαν να πετύχουν την απομάκρυνση τους από τα νησιά. Η ήττα της κυβέρνησης στα νησιά μετεξελίχθηκε σε εθνική ενότητα, μιας και μερίδα κατοίκων καθόντουσαν πλάι με την αστυνομία αρνούμενοι μια καλύτερη ζωή σε ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και πεθαίνουν, προσπαθώντας να κερδίσουν λίγη από την αξιοπρέπεια και τη ζωή που τους έχει στερήσει η βαρβαρότητα της εξουσίας είτε αυτή πετάει βόμβες είτε χτίζει κολαστήρια. Ο εθνικιστικός παροξυσμός οργιάζει, καθώς στη Λέσβο και τη Χίο, παρά τη δράση ορισμένων αντιφασιστών/τριών, ομάδες παρακρατικών εμποδίζουν τους μετανάστες να αποβιβαστούν από τις βάρκες, χλευάζουν έγκυες μετανάστριες, πυρπολούν αποθήκες με τρόφιμα, επιτίθενται σε αλληλέγγυους και επιδίδονται σε face control και πογκρόμ, ενώ στον Έβρο, ακροδεξιοί κεφαλοκυνηγοί διευκολύνουν τη δουλειά των κατασταλτικών δυνάμεων, προσπαθώντας να εντοπίσουν όσους κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα και στο όνομα της εθνικής ενότητας και της πατρίδας, τους παραδίδουν στις αρχές ώστε να επιστρέψουν στην Τουρκία.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η οχύρωση των συνόρων για το ελληνικό κράτος δεν σταματάει στην κυβερνητική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, ούτε εξαντλείται στα κολαστήρια της Μόριας και των κλειστών κέντρων κράτησης. Το κράτος βρίσκει την συναίνεση για τη στρατηγική του στις «αλυσίδες» των συντηρητικών νησιωτών απέναντι στους μετανάστες, στις παρακρατικές ομάδες που στέλνουν τρόφιμα και πηγαίνουν στον Έβρο να σταθούν πλάι στις κατασταλτικές δυνάμεις. Εκεί που οι ανισότητες και η εκμετάλλευση απέναντι στον ίδιο τον άνθρωπο οξύνονται, τα πιο συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας επιλέγουν να ταχθούν με το μέρος του κεφαλαίου και του κράτους.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική και η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας δεν ξεκινάνε σήμερα. Το καθεστώς εξαίρεσης όπως αυτό αποτυπώνεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στο δόγμα της μηδενικής ανοχής που επιβάλλεται σε όσους αντιστέκονται αποτελούν την ουσία του κράτους και της εξουσίας. Το ξεσπίτωμα των προσφύγων από τις καταλήψεις στέγης, οι δολοφονίες στη Μόρια, η νομοθετική δυσχέρεια για τους αιτούντες ασύλου, οι καμπάνιες ενάντια στις εκτρώσεις οι εξαγγελίες για την δημιουργία κλειστών στρατοπέδων κράτησης, η μισαλλόδοξη εθνικιστική ρητορική που διαχέεται στο κοινωνικό σώμα από το κράτος και τους μηχανισμούς του, καλλιεργούν τον κοινωνικό εκφασισμό, στοχεύοντας προς μία κατεύθυνση συντηρητικοποίησης και συνολικής καθυπόταξης του κοινωνικού συνόλου. Το δικαίωμα στην ζωή και στην αξιοπρέπεια εκμηδενίζεται για όσους περισσεύουν, για τους αδύναμους, τους φτωχούς, τους μετανάστες και τις μετανάστριες, η δημοκρατία δηλαδή επιλέγει ποιους θα αγνοήσει και ποιους θα προστατέψει και ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός επελαύνει.
Στεκόμαστε ενάντια στον πόλεμο, στην Ευρώπη – Φρούριο και στις διακρατικές αντιμεταναστευτικές συμφωνίες, ενάντια στις δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών, στη φασιστική πολιτική του ελληνικού κράτους, στο ρατσισμό, στον εθνικισμό και στη μισαλλοδοξία και προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους συλλογικούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών για ζωή και αξιοπρέπεια. Τα σύνορα, ο πόλεμος και η επιχείρηση εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός κόσμου που βρίσκεται από καιρό πια σε χρεωκοπία, ενός κόσμου που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές. Οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί με τους μετανάστες για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΛΑΘΡΑΙΟΣ – ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό – “Μαύρο & Κόκκινο”
