8 ΜΑΡΤΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
Μάρτης 1911: 146 μετανάστριες εργάτριες, εγκλωβισμένες στο εργοστάσιο της Triangle Waist – που είχε καταγγελθεί από την απεργία του 1909-1910, για τις άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν, καίγονται ζωντανές.
Φλεβάρης 2021: μια πρόσφυγας αυτοπυρπολείται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Καρά Τεπέ, διαμαρτυρόμενη για την κράτησή της.
Η 8η Μάρτη είναι ημέρα μνήμης των γυναικείων αγώνων για την χειραφέτηση ενάντια σε έναν κόσμο κρατικής, καπιταλιστικής και πατριαρχικής βαρβαρότητας. Οι ρίζες της βρίσκονται στις μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις των μεταναστριών, εργατριών στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Αγώνες που στέκονταν ενάντια στην εκμετάλλευση και την ανισότητα, διεκδικώντας, με μαχητικό τρόπο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ισότητα με τους άντρες και σεβασμό. Αγώνες ιδιαίτερα επίκαιροι σήμερα, όπου το τέρας του κράτους και του καπιταλισμού κινείται με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα προς τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, εξαπολύοντας μια συντονισμένη επίθεση άνευ προηγουμένου προς την κοινωνική βάση, με την στυγνή καταστολή, την απογείωση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, με σκοπό να επιβάλλει ένα πλέγμα σιωπής και υποταγής κάθε κοινωνικό πεδίο.
Η φασιστική κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ είναι ήδη υπεύθυνη για χιλιάδες θανάτους μέσα στην πανδημία, σπεύδει να αξιοποιήσει την παρούσα συνθήκη προκειμένου να προχωρήσει τους πάγιους σχεδιασμούς της εξουσίας για την ολοκληρωτική επιβολή στο κοινωνικό σώμα, διαλύοντας τις δομές δημόσιας υγείας, υποβαθμίζοντας την παιδεία, επιτείνοντας την ταξική εκμετάλλευση και απαξιώνοντας πλήρως την ανθρώπινη ζωή, επιβάλλοντας ένα διαρκές καθεστώς εξαίρεσης απέναντι στις/στους πρόσφυγες και τις/τους μετανάστριες/μετανάστες, απέναντι στις φυλακισμένες/φυλακισμένους, απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται. Ενα καθεστώς που εξώθησε τη νεαρή πρόσφυγα που βρισκόταν εγκλωβισμένη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Καρά Τεπέ, να αυτοπυρποληθεί, αρνούμενη να ζήσει με τους όρους που της επιβάλλονται και έπειτα, σε ένα όργιο αποκτήνωσης, κατηγορείται για εμπρησμό. Ενα καθεστώς που απαξιώνει τις ζωές χιλιάδων κρατούμενων, οι οποίοι ζούν σε ολοένα και πιο απάνθρωπες συνθήκες, δίχως καμία μέριμνα, με απόγειο της βαρβαρότητάς του την εν εξελίξει δολοφονία του φυλακισμένου απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα. Ένα καθεστώς εξαίρεσης που εξαπλώνεται συνεχώς, εγκαθιδρύοντας μια πολιτική καραντίνα, μέσα από την απαγόρευση και διάλυση των διαδηλώσεων, μέσα από την αστυνομική κατοχή στους δρόμους και τις γειτονιές, μέσα από ένα όργιο κατασταλτικής βίας απέναντι σε όσες και όσους αγωνίζονται, όσες και όσους αρνούνται να σιωπήσουν απέναντι στον θάνατο, στην εξαθλίωση και την υποταγή.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η πατριαρχία αποτελεί ένα ακόμα όπλο στην φαρέτρα του συστήματος για τη διαίρεση των καταπιεσμένων, για τη διάχυση του κοινωνικού κανιβαλισμού και την επιβολή της σιωπηρής αποδοχής των ανισοτήτων που το ίδιο αναπαράγει. Το πλήθος των περιστατικών πατριαρχικής βίας που έχουν βγει στο φως τους τελευταίους δύο μήνες, στον χώρο του αθλητισμού και του θεάτρου, και αφορούν τον εκφοβισμό και την κακομεταχείριση έως την ψυχολογική/ λεκτική βία, σεξουαλική παρενόχληση, ψυχολογική/ σεξουαλική κακοποίηση και τον βιασμό γυναικών, ανδρών και παιδιών στο πλαίσιο του εργασιακού περιβάλλοντος αλλά και έξω από αυτό, αποτελούν, παρά τις προσπάθειες της εξουσίας να τα παρουσιάσει ως μεμονωμένα περιστατικά, εκφράσεις ενός καταπιεστικού, εκμεταλλευτικού και πατριαρχικού συστήματος. Ενός συστήματος που προάγει την εργοδοτική ασυδοσία, που προωθεί την έμφυλη βία, που επιβάλλει την ιεραρχία ως δήθεν λειτουργικό κοινωνικό μοντέλο, και διαχέει τον φόβο, τη σιωπή, τη συναίνεση, την υποταγή, την κοινωνική απομόνωση και τον κανιβαλισμό σαν όρους ζωής για τους κοινωνικά και ταξικά αδύναμους.
Η πληθώρα των καταγγελιών που ακολούθησαν εκείνη της ολυμπιακής αθλήτριας Σ. Μπεκατώρου σχετικά με τον βιασμό της από παράγοντα της ΕΙΟ, και η σημασία τους στην ενθάρρυνση των θυμάτων να μιλήσουν, σπάζοντας τον φόβο και τη ντροπή, αλλάζοντας τον προηγούμενο εδραιωμένο συσχετισμό εξουσίας ανάμεσα στον θύτη και το θύμα, είναι αναντίρρητη. Ωστόσο, εξίσου αναντίρρητη είναι και η ταξική διαφοροποιήση της στάσης των εξουσιαστικών μηχανισμών σε αυτό το ζήτημα. Αυτό φαίνεται από τη στάση της άρχουσας τάξης να “σταθεί” και να “στηρίξει” το θύμα, όταν αυτό είναι διάσημο και λαοφιλές ενώ τίποτα αντίστοιχο δεν θα συνέβαινε με μια οποιαδήποτε εργαζόμενη. Τίποτα αντίστοιχο δεν συνέβη στο προηγούμενο σκάνδαλο με κομματικό στέλεχος (Ν. Γεωργιάδη), όπου τα θύματα ήταν ανήλικα παιδιά στην Μολδαβία. Δεν τρέφουμε, λοιπόν, αυταπάτες ότι αν το θύμα ανήκει στα πληβειακά στρώματα θα μπορέσει ποτέ η καταγγελία να πάρει αυτές τις διαστάσεις.
Οι πολιτικοι προϊστάμενοι του κράτους που συγκάλυψαν τα ειδεχθή εγκλήματα του άλλοτε εκλεκτού τους Δ. Λιγνάδη, προκειμένου να αποφύγουν τη δημόσια κατακραυγή, αποποιούνται των ευθυνών τους και παρουσιάζονται σήμερα εξαπατημένοι, σε μια προσπάθεια παράτασης της κοινωνικής κοροϊδίας. Συντάσσονται κατ’ ευφημισμό με τα θύματα, την ίδια στιγμή που βρίσκονται στην κορυφή ενός συστήματος που προάγει τον γενικευμένο κοινωνικό κανιβαλισμό. Την ίδια στιγμή που βρίσκονται στην πολιτική κεφαλή της θεσμικής κακοποίησης στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στους δρόμους, στις διαδηλώσεις, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, στις φυλακές.
Απέναντι στην κρατική, καπιταλιστική, πατριαρχική βαρβαρότητα, προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση όλων των εκμεταλλευόμενων, για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Καμία καραντίνα δεν θα επιβάλλει τη σιωπή, καμία κακοποίηση δεν θα μείνει αναπάντητη, καμία γυναίκα που αγωνίζεται δεν είναι μόνη. Σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται, από τους δρόμους της Τουρκίας και των ΗΠΑ, ως τα βουνά του Μεξικού και τη μαχόμενη Ροτζάβα, και παντού όπου ο κόσμος του αγώνα συγκρούεται με τον κόσμο της εξουσίας, στέλνουμε ένα μήνυμα αλληλεγγύης, σεβασμού και αξιοπρέπειας….
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑΘΗΝΑ: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 13:00 & ΠΛ. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 17:30
ΘΕΣ/ΝΙΚΗ: ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 17:00
Ομάδα ενάντια στην Πατριαρχία-Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
