Στις 6 του Δεκέμβρη συλλαμβάνεται ο αναρχικός, γαλλικής καταγωγής Ερόλ και βρίσκεται αντιμέτωπος με την κατηγορία περί διασποράς ιού, η οποία λόγω της πανδημίας επιφέρει την ποινή της απέλασης, Μεταφέρεται άμεσα στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη και λίγες μέρες αργότερα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας και μέχρι αυτή τη στιγμή εκκρεμεί εναντίον του η ποινή της απέλασης με πρόσχημα ότι αποτελεί “δημόσιο κίνδυνο”
Η διαδήλωση της 6ης Δεκέμβρη ήταν ένα στοίχημα για το κράτος, ένα στοίχημα το οποίο εν τέλει έχασε. Η ολοκληρωτική απαγόρευση της διαδήλωσης, με πρόσχημα την πανδημία και απώτερο στόχο να διαμορφώσει μία συνθήκη στην οποία οι δυνάμεις του κινήματος θα αναγκαζόταν να υποχωρήσουν απέναντι στις κρατικές επιταγές, δημιουργώντας μία κατάσταση ακόμα πιο ασφυκτική για όλους όσοι αγωνίζονται αλλά και για τους καταπιεσμένους γενικά, δεν κατορθώθηκε τελικά από το κράτος και τους ένστολους δολοφόνους του. Ο συντονισμός, η οργάνωση και το πείσμα δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών σε όλη την Ελλάδα κατόρθωσαν να σπάσουν, έστω και ολιγόωρα, την καθολική απαγόρευση που επέβαλε για άλλη μια φορά το Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη» και επιχείρησε να εφαρμόσει ο μισθοφορικός στρατός κατοχής των αφεντικών, κρατώντας αναμμένη τη φλόγα της εξέγερσης του Δεκέμβρη, κρατώντας ατόφια στη συλλογική μνήμη τη φιγούρα του δολοφονημένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μέσα στο πλήθος αυτών των αγωνιστών βρισκόταν και ο Eroll, ο οποίος λόγω της πολιτικής του δράσης, της συμμετοχής του στο αναρχικό κίνημα αλλά και της καταγωγής του αποτελεί το ιδανικό εξιλαστήριο θύμα για να εφαρμοστούν οι κρατικές πολιτικές καταστολής και πειθάρχησης. Η μεθόδευση της απέλασης του Eroll, δεν αποτελεί απλά μια ευθεία απειλή σε όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που τυγχάνει να μην έχουν ελληνική υπηκοότητα, ότι μία απλή σύλληψή τους σε διαδήλωση μπορεί να αποτελέσει αφορμή για απέλαση. Στοχεύει επίσης και στη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων, γεγονότων στα οποία θα μπορεί να βασιστεί και στο μέλλον ώστε να χτυπήσει ακόμα πιο σκληρά το κίνημα και τους αγωνιστές/αγωνίστριες.
Γίνεται, λοιπόν, ξεκάθαρο πως το κράτος θα χρησιμοποιήσει κάθε δυνατό μέσο για να καταστείλει όποιον διαλέγει τον δρόμο του αγώνα. Το οπλοστάσιο του είναι μεγάλο και για αυτό επιστρατεύεται κάθε δυνατό μέσο. Η κρατική καταστολή άλλοτε εκφράζεται μέσω της ωμής καταστολής των μπάτσων, τις σεξιστικές επιθέσεις, τον βασανισμό συντρόφων και τις εκκενώσεις καταλήψεων και άλλοτε λαμβάνει πιο «αναίμακτες» μορφές μέσω εξαντλητικών οικονομικών εγγυήσεων ή μεθοδεύσεις για απέλαση αγωνιστών. Από τους μετανάστες που στοιβάζονται στα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη και στο Καρά Τεπέ μέσα σε άθλιες συνθήκες και τα καθημερινά pushbacks μέχρι τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον του αναρχικού κινήματος διαφαίνεται το μένος των εξουσιαστών για την ολοκληρωτική συντριβή των καταπιεσμένων και των αγωνιστών. Για μας, η μεθόδευση της απέλασης του αναρχικού Eroll, εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο. Η καταγωγή ενός ανθρώπου, δηλαδή, γίνεται το μέσο που το κράτος θα καταφέρει να «ξεμπερδέψει» με έναν αναρχικό. Η αλληλεγγύη μας σε όποιον χτυπιέται από το κράτος και το κεφάλαιο είναι εκτός από αυτονόητη και επιτακτική.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΜΠΑΤΣΩΝ – ΔΙΚΑΣΤΩΝ
ΔΥΝΑΜΗ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ EROLL
