Το τριήμερο 8, 9 και 10 Ιούλη 2022 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στον χώρο της Α’ ΦΕΠΑ (Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου) το 4ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κοινωνικής, Ταξικής & Διεθνιστικής Αλληλεγγύης της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδίας Συλλογικοτήτων. Στόχος του φεστιβάλ ήταν «η δημιουργία ενός δημόσιου και ανοιχτού πολιτικού και πολιτισμικού χώρου συνάντησης, επικοινωνίας και ζύμωσης μεταξύ των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που αναπτύσσονται από τα κάτω και της παρέμβασης των αναρχικών και ελευθεριακών προταγμάτων μέσα σε αυτούς». (από το πολιτικό κάλεσμα)
Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ έλαβε χώρα πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, όπως επίσης στο χώρο του φεστιβάλ υπήρχε μια πληθώρα από έντυπο πολιτικό υλικό, βιβλία κινηματικών εκδόσεων, αφίσες αλλά και έκθεση φωτογραφίας και σκίτσων.
Η πρώτη εκδήλωση του φεστιβάλ αφορούσε την “Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση ως αναπόσταστο κομμάτι της προώθησης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού” με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών, της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας, της Αναρχικής Συνέλευσης Φοιτητών/τριών “Quieta Movere” και μέλους του ΣΕΡΕΤΕ, αποτυπώνοντας την επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην εκπαίδευση αλλά και τους αγώνες που έχουν αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα τόσο από φοιτητές/τριες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη όσο και από εκπαιδευτικούς.
Στη συνέχεια της πρώτης μέρας ακολούθησε η εκδήλωση “Απέναντι στην Κρατική και Καπιταλιστική Βαρβαρότητα. Κοινωνική Αυτοοργάνωση – Ταξική Αλληλεγγύη”, η οποία ανέδειξε διάφορες πτυχές των αναδιαρθρώσεων των τελευταίων χρόνων αλλά και τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που έχουν αναπτυχθεί απέναντι στην ολοένα και αυξανόμενη επιθετικότητα κράτους και κεφαλαίου. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση συμμετείχαν εργαζόμενος από το εργοστάσιο της Kavala Oil και μέλος του Αυτόνομου Στεκιού Καβάλας όπου τοποθετήθηκαν για τον αγώνα και τις εξελίξεις των εργαζομένων στα πετρέλαια της Καβάλας αλλά και για το εργοστάσιο λιπασμάτων που βρίσκεται στην περιοχή, ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος Pasamontana και η Ομάδα Αδράστεια που αναφέρθηκαν στην εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας, τον ανορθολογισμό και την άρνηση της πανδημίας αλλά και για τους αγώνες ενάντια στην περαιτέρω υποβάθμιση του δημοσίου συστήματος υγείας. Η Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας και η Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών “Quieta Movere” που τοποθετήθηκαν για την καταστολή στους φοιτητικούς αγώνες και για την επίθεση στο άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα καθώς και η Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση και ο Τοπικός Συντονισμός ΑΠΟ-ΟΣ Θεσ/νίκης για την ακρίβεια και την λεηλασία της κοινωνικής βάσης.
Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ ολοκληρώθηκε με Hip- Hop live οικονομικής ενίσχυσης με: Πένθιμο, Ραμμένο Άσσο, Αντίγνωμο, Κάτω από το γείσο και Dtaeys ενώ κατά τη διάρκεια της συναυλίας διαβάστηκαν κείμενα αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας απο 23/05 Γιάννη Μιχαηλίδη και ηχογραφημένο κείμενο για τον αγωνιστή Β. Μάγγο.
Η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, Σάββατο 9 Ιουλίου, ξεκίνησε με τη βιβλιοπαρουσίαση “Προληπτική Αντεπανάσταση, σκέψεις πάνω στο φασισμό” του Luigi Fabbri από τις ελευθεριακές εκδόσεις Ναυτίλος με τη συμμετοχή συντρόφου από την Ιταλική Αναρχική Ομοσπονδία (FAIt) και του μεταφραστή, ενώ ακολούθησε η βιλιοπαρουσίαση του βιβλίου “Ζώντας τη ζωή μου” της Emma Goldman από τις εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος, με τη συμμετοχή της μεταφράστριας Ροζίνα Μπέρκνερ.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Ομάδας Ενάντια στην Πατριαρχία/ ΑΠΟ-ΟΣ με θέμα “Η Αναρχία απέναντι στην Πατριαρχία: Από τις εμπρήστριες της Κομμούνας και τις Mujeres Libres ως τους σύγχρονους αγώνες ενάντια στην έμφυλη βία (γυναικοκτονίες, βιασμοί, trafficking)… Από τη σκοπιά του συνολικού αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις θεσμικές αυταπάτες”.
Η δεύτερη μέρα ολοκληρώθηκε με την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης “Η αλήθεια πέθανε” του Οκτάβ Μιρμπώ απο τις Τσιριτσάντσουλες.
Η τρίτη και τελευταία μέρα του φεστιβάλ, Κυριακή 10 Ιουλίου, ξεκίνησε με την εκδήλωση για τους “Αγώνες για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων ενάντια στην ανάπλαση, την εμπορευματοποίηση, τον έλεγχο και την καταστολή. Από το Πάρκο Κύπρου και τον λόφο Φιλοπάππου μέχρι τα Εξάρχεια” με τη συμμετοχή συναγωνιστών/στριών από τη Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/ Πατησίων, το Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου, το Αναρχικό/ Αντιεξουσιαστικό Στέκι Αντίπνοια και την Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, ενώ παράλληλα στον χώρο του φεστιβάλ πραγματοποιούνταν ελεύθερο παιχνίδι και πειράματα για παιδιά και μεγάλους καθώς και αφήγηση παραμυθιών.
Η τελευταία μέρα του φεστιβάλ συνεχίστηκε με την εκδήλωση: Οργάνωση- Διεθνισμός- Κοινωνική Επανάσταση. Ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό.
Μετά το τέλος των πολιτικών εκδηλώσεων της τρίτης μέρας πραγματοποιήθηκε stand up comedy με: Κωνσταντίνο Capitano, Άλεξ Κένσιν Αποστολόπουλο, Μελίνα Κόλλια, Ειρήνη Ξυγκάκη, Σταμάτη Αθανασάκη και Κωνσταντίνο Μπίτση, καθώς επίσης και ρεμπέτικο γλέντι με το οποίο και ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα του φεστιβάλ.
Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσουμε πολύ τους καλλιτέχνες που έπαιξαν στο hip hop live, στο θεατρικό, στο stand up comedy και στο ρεμπέτικο, όσους συντρόφους/ισσες και συναγωνιστές/στριες συμμετείχαν στις πολιτικές εκδηλώσεις και τις βιβλιοπαρουσιάσεις αλλά και όσους/ες βοήθησαν με τη συμβολή τους στην πραγματοποίηση του 4ου Ελευθεριακού Φεστιβάλ Κοινωνικής, Ταξικής και Διεθνιστικής Αλληλεγγύης.
Θεωρούμε ότι η πραγματοποίηση του φεστιβάλ για ακόμα μια χρονιά μέσα σε μια συνθήκη εντεινόμενης καταστολής, εκμετάλλευσης, καταπίεσης και φτωχοποίησης, σε μια συνθήκη όξυνσης της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου σε κάθε κοινωνικό πεδίο και μέτωπο, σε μια συνθήκη στοχοποίησης του αναρχικού κινήματος και των αγωνιστών/στριών του μέσω της συνεχιζόμενης και εν εξελίξει κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους, με τον πόλεμο να μαίνεται και εν μέσω πανδημίας, αποτέλεσε για εμάς ευκαιρία για να μπορέσουμε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας πάνω σε μια σειρά ζητημάτων, να ανταλλάξουμε προβληματισμούς και απόψεις αλλά και τις εμπειρίες μέσα από αγώνες που έχουν αναπτυχθεί στο κοινωνικό πεδίο. Τέλος η πραγματοποίηση και του φετινού φεστιβάλ μας επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά την αναγκαιότητα ύπαρξης και τη σημασία ενός αναρχικού φεστιβάλ, ειδικά σε μια περίοδο όπου αναβαθμίζεται η κεντρική κατασταλτική πολιτική του κράτους, το δόγμα της προληπτικής αντιεξέγερσης.
Το μόνο πραγματικό δίλημμα της εποχής μας είναι:
ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
