Teleperformance
The best place to die from work
Η Teleperformance Greece είναι η μεγαλύτερη εταιρεία παροχής υπηρεσιών στην Ελλάδα. Αποτελεί μέλος ενός πολυεθνικού ομίλου γαλλικών συμφερόντων με θυγατρικές σε 80 χώρες, απασχολεί 330.000 εργαζόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ τα έσοδά του το 2019 ανήλθαν στο αστρονομικό ποσό των 5.355 δις. ευρώ.
Συνεργάζεται με πλήθος πολυεθνικών όπως η Microsoft, η Apple, η Volkswagen, η Facebook, η Canon, η Netflix και πολλές άλλες. Με τον ίδιο τρόπο που τα παραδοσιακά εργοστάσια μεταφέρονται σε χώρες του Τρίτου κόσμου, έτσι και τα σύγχρονα εργοστάσια παροχής υπηρεσιών μεταφέρονται σε χώρες όπου η κρίση προσφέρει μεγαλύτερες ευκαιρίες κέρδους για τα αφεντικά, όπως είναι οι χώρες της Νότιας Ευρώπης και των Βαλκανίων.
Η Teleperformance Greece, εκμεταλλευόμενη τόσο τη γεωγραφική θέση της Ελλάδας όσο και τα χαμηλά μεροκάματα και την ευνοϊκή για τους εργοδότες νομοθεσία, έχει μετατραπεί σε διαχειριστικό κέντρο του ομίλου για τη Νότια Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Απασχολεί πάνω από 8.500 εργαζόμενους σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Χανιά, από τους οποίους τα δυο τρίτα προέρχονται από άλλες χώρες, είτε πρόκειται για μετανάστες, είτε για φοιτητές που έρχονται στη Ελλάδα στα πλαίσια του Erasmus.
Ο,τι και να γραφτεί για τις συνθήκες εργασίας στα σύγχρονα κάτεργα της Teleperformance, η οποία έχει μάλιστα πάρει το βραβείο του καλύτερου εργασιακού χώρου(!!!) – thebestplacetowork– είναι αδύνατον να αποδώσει την πραγματικότητα. Ο τρόπος εργασίας, εμπνευσμένος από τις πάλαι ποτέ αρχές του τεϊλορισμού, βασίζεται στο διαρκή έλεγχο και στην αυξανόμενη εντατικοποίηση της εργασίας: συνεχής ροή κλήσεων, συστηματικός έλεγχος του περιεχομένου τους, χρονομέτρηση της διάρκειας κάθε κλήσης, καθημερινός έλεγχος της παραγωγικότητας, συστηματική αύξηση της νόρμας παραγωγής, μείωση του μισθού σε περίπτωση αργοπορίας έστω και λίγων λεπτών. Πρόκειται για έναν συνδυασμό των παραδοσιακών και των σύγχρονων μορφών ελέγχου των εργαζόμενων: από τον επιστάτη -κοινώς Supervisor- που διαρκώς φωνάζει πάνω από το κεφάλι σου να δουλέψεις πιο γρήγορα μέχρι τα πιο σύγχρονα ηλεκτρονικά εργαλεία επιτήρησης και ελέγχου.
Μέσα σε τεράστιες και πολύβουες αίθουσες, πλήθος εργαζόμενων στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον, φορώντας ακουστικά και σκυμμένοι διαρκώς πάνω από τους υπολογιστές, χωρίς τις περισσότερες φορές να έχουν καν το χρόνο να μιλήσουν με τους διπλανούς τους, κάνοντας τις ίδιες μονότονα επαναληπτικές κινήσεις, τείνουν να μετατραπούν σε μηχανές στην υπηρεσία των αφεντικών με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη σωματική και ψυχική τους υγεία. Πρόκειται για τις επαγγελματικές ασθένειες που πλήττουν τους εργαζόμενους σε αυτά τα σύγχρονα εργοστάσια του 21ου αιώνα: από τη διάσπαση προσοχής και το άγχος που δε σταματά μετά το τέλος της δουλειάς μέχρι τα μυοσκελετικά σύνδρομα και την απώλεια ακοής.
Εννοείται ότι αυτή η εξωανθρώπινη συνθήκη δεν θα ήταν ποτέ δυνατή χωρίς το διαρκή φόβο της απόλυσης που απορρέει από τις συμβάσεις περιορισμένου χρόνου, οι οποίες μπορεί και να ανανεώνονται για χρόνια μέσω διαφορετικών εταιρειών πρόσληψης ούτως ώστε να μην έχει κάποιος το δικαίωμα να διεκδικήσει σύμβαση αορίστου χρόνου. Κι ο φόβος της απόλυσης είναι ακόμα μεγαλύτερος όταν μιλάμε για μετανάστες – να σημειωθεί ότι, μέχρι την αλλαγή διαχείρισης της εξουσίας το καλοκαίρι του 2019, η Teleperformance απευθυνόταν σε ΜΚΟ με στόχο την άντληση φθηνού και ευάλωτου εργατικού δυναμικού, ενώ σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, τουλάχιστον μέχρι το 2016 κρατούσε τους μετανάστες εργαζόμενους σε μια κατάσταση διαρκούς ομηρείας μέσω του ελέγχου των διαδικασιών για τη χορήγηση άδειας παραμονής.
Μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες, είναι συγκινητική η αλληλεγγύη της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων πάνω στη δουλειά, ντόπιων και μεταναστών, αφού οι παλιότεροι είναι πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν τους νεώτερους και να τους στηρίξουν στις δύσκολες στιγμές, καθώς και αστείρευτο το χιούμορ που επιστρατεύουν για να μην παρανοήσουν κάνοντας μια δουλειά με παρανοϊκές απαιτήσεις. Ωστόσο, η αλληλεγγύη δεν έχει καταφέρει να υπερβεί αυτό το περιορισμένο πεδίο για να αγκαλιάσει το ζήτημα της οργάνωσης στο χώρο δουλειάς με βάση τα κοινά ταξικά συμφέροντα.
Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε οφείλεται μόνο στη μεγάλη κινητικότητα του εργατικού δυναμικού (φοιτητές που προέρχονται από χώρες του εξωτερικού, μεγάλος αριθμός παραιτήσεων λόγω εξοντωτικών συνθηκών εργασίας). Κάθε απόπειρα συνδικαλιστικής οργάνωσης μέσα στο χώρο δουλειάς αντιμετωπίζεται με απολύσεις και τρομοκρατία. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο των Πολυεθνικών, η TP κατέχει τα πρωτεία της πιο βάρβαρης αντιμετώπισης των εργαζομένων ανάμεσα σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου, ενώ σε ερώτηση δημοσιογράφου του Παρατηρητηρίου για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, το αφεντικό της TP Greece δηλώνει με περίσσιο θράσος ότι οι εργαζόμενοι είναι τόσο… ευτυχείς που δεν έχουν κανένα λόγο να συνδικαλίζονται !
Η εμφάνιση του κορονοϊού έκανε ακόμα πιο εφιαλτικό το εργασιακό περιβάλλον καθώς στο ήδη υπαρκτό άγχος της δουλειάς ήρθε να προστεθεί και εκείνο της μόλυνσης από τον θανατηφόρο ιο. Κανένα μέτρο προστασίας δεν πάρθηκε, καμιά απόσταση δεν τηρήθηκε, καμιά μάσκα δε δόθηκε στους εργαζόμενους. Αντίθετα τους ζητήθηκε να συμβάλλουν με εθελοντική εργασία στο νέο τηλεφωνικό κέντρο που τα αφεντικά της TP δώρισαν στον ΕΟΔΥ.
Με αυτό τον τρόπο, άνθρωποι πιθανά μολυσμένοι και οι ίδιοι λόγω μεγάλου συγχρωτισμού στους χώρους δουλειάς και παντελώς άσχετοι με ιατρικά ζητήματα καλούνται να δώσουν οδηγίες σε ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο ζωής ή θανάτου σα να επρόκειτο για τις οδηγίες επισκευής ενός μηχανήματος… Η απάτη κράτους και αφεντικών σε όλο της το μεγαλείο με τη συμμετοχή εκείνων των ελάχιστων εργαζόμενων που έσπευσαν να προσφέρουν τις άσχετες υπηρεσίες τους και μάλιστα εθελοντικά μετά το τέλος της εργασίας τους.
Μπορεί να μάθαμε για τα χωριά και τις πόλεις που έπληξε ο ιός και μπήκαν σε καραντίνα, αλλά ποτέ δε θα μάθουμε αν και πόσοι εργαζόμενοι της Teleperformance προσβλήθηκαν από τον Covid 19, γιατί αυτό το σύγχρονο κάτεργο που αποτελεί πακτωλό χρημάτων για τα αφεντικά πρέπει κυριολεκτικά με κάθε θυσία να μείνει ανοιχτό κι ας μην προσφέρει καμιά υπηρεσία κοινωνικά χρήσιμη και αναγκαία.
Όσο για την τηλεργασία που η εταιρεία άρχισε να εφαρμόζει σταδιακά και με μεγάλη καθυστέρηση, αυτή συνοδεύεται σε ορισμένες περιπτώσεις με εγκατάσταση κάμερας για να ελέγχεται κάθε κίνηση του εργαζόμενου και σε κάθε περίπτωση με μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς, απειλές για μετακίνηση εργαζομένων σε άλλα τμήματα λόγω… κρίσης, πιέσεις για λιγότερες ώρες δουλειάς και απλήρωτες άδειες, απλήρωτες αργίες.
Για όποιον δεν έχει δουλέψει ποτέ σε τέτοια δουλειά, μπορεί να είναι αδιανόητος αυτός ο διαρκής και αόρατος έλεγχος των εργαζόμενων. Συνθέτει όμως μια εικόνα μόνο από το εφιαλτικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν το κράτος και τα αφεντικά.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!
Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
Σ.Α.
Απρίλιος 2020
