[Θεσ/κη] Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, Παρασκευή 29/1 στις 13:00, Άγαλμα Βενιζέλου.

Στις 8 Ιανουαρίου ο πολιτικός κρατούμενος Δ. Κουφοντίνας δήλωσε, για πολλοστή φορά, την έναρξη απεργίας πείνας, χρησιμοποιώντας το μόνο μέσο διεκδίκησης που του έχει απομείνει ως ανάχωμα απέναντι στην επίθεση του κράτους εναντίον του. Σκοπός του αγώνα του είναι η μεταγωγή του στον Κορυδαλλό από τις φυλακές Δομοκού, όπου μεταφέρθηκε βίαια έπειτα από την «απαγωγή» του από τις αγροτικές φυλακές Βόλου. Ο Δ. Κουφοντίνας έχει εκτίσει τα 16 από τα 18 χρόνια του εγκλεισμού του στα υπόγεια των φυλακών του Κορυδαλλού, που φτιάχτηκαν κατ΄εντολή του ίδιου του Μ. Χρυσοχοΐδη ειδικά για τα μέλη της ε.ο. 17 Νοέμβρη, και εκεί πρέπει να επιστρέψει όπως προβλέπεται από το αντισωφρονιστικό νόμο που πέρασε πρόσφατα η κυβέρνηση.

Όπως δήλωσε και ο ίδιος: «Αφού επιμένουν στο νόμο που τόσο προκλητικά μηχανεύτηκαν, οφείλουν να τον εφαρμόσουν, τουλάχιστον αυτόν, και να με ξαναφέρουν στο υπόγειο του Κορυδαλλού, στην ειδική πτέρυγα που έκτισε ο ίδιος ο υπουργός της καταστολής, ο Μ.Χρυσοχοίδης, για να θάψει την 17Ν, και όπου πέρασα τα 16 από τα 18 χρόνια που είμαι στη φυλακή».

Η διεύθυνση των φυλακών Δομοκού μετέφερε τον Δ. Κουφοντίνα -με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας- σε θάλαμο νοσηλείας της φυλακής, όπου παραμένει κλειδωμένος 24ώρες το εικοσιτετράωρο. Με αυτόν τον τρόπο, του στερείται κάθε δυνατότητα επικοινωνίας με τους συγκρατούμενους του. Παράλληλα, δεν υπάρχει καμία επιτήρηση της υγείας του, δεδομένου ότι ο μόνος δίαυλος επικοινωνίας με τους νοσηλευτές είναι ένα ηλεκτρικό κουδούνι. Πρόκειται επομένως για μία ξεκάθαρη τακτική βασανισμού. Ο κρατικός μηχανισμός με όλο του το μένος στρέφεται εκδικητικά προς το πρόσωπο του, προσπαθώντας να κάμψει το ηθικό του και αδιαφορώντας πλήρως για την ίδια του τη ζωή. Σε ένδειξη αλληλεγγύης ξεκίνησαν απεργία πείνας και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι όπως ο Π. Γεωργιάδης, ο Β. Σταθόπουλος, ο Γ. Δημητράκης και ο Ν. Μαζιώτης.

Οι κρατούμενοι χάνουν κάθε ανθρώπινη ιδιότητα όταν διαβαίνουν τις πύλες των φυλακών. Το σύστημα «σωφρονισμού» ισοδυναμεί με σύστημα εξόντωσης, ειδικά στην δεδομένη χρονική στιγμή με την έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού. Μοναδικό μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας–οξύμωρα-αποτελεί η καταπάτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των κρατουμένων, τα οποία δεν τους δόθηκαν απλόχερα, αλλά κατακτήθηκαν από αγώνες εντός και εκτός των τοίχων των φυλακών. Το κράτος επιλέγει την αναστολή αδειών, επισκεπτηρίων και μεταγωγών, την ίδια στιγμή που τα κρούσματα ολοένα και αυξάνονται με είδη εκατοντάδες επιβεβαιωμένα κρούσματα και πάνω από 5 νεκρούς. Στο ίδιο καθεστώς αορατότητας αργοπεθαίνουν σε άθλιες συνθήκες και οι έγκλειστοι μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις εικόνες από το Καρά Τεπέ στη Λέσβο.

Με πρόσχημα την πανδημία, το κράτος επιχειρεί μέσω νομοσχεδίων και ωμής βίας την πλήρη πειθάρχηση της κοινωνικής βάσης. Η παρουσία της αστυνομίας είναι ασφυκτική στα αστικά κέντρα αλλά δεν έχουν λείψει και περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας και σε μικρότερες πόλεις. Ο ρόλος των κατασταλτικών δυνάμεων είναι πλέον εξόφθαλμος, και δεν είναι άλλος από την πλήρη εξαφάνιση –σύμφωνα πάντα με τις κρατικές προσταγές- κάθε ταξικής και κοινωνικής αντίστασης. Αστυνομοκρατία- αυθαιρεσία- καταστολή: τρείς λέξεις χαρακτηριστικές για το σήμερα. Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται να συμπληρώσει το νέο νομοσχέδιο για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, έναν χρόνο μάλιστα μετά την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, το οποίο μέσα σε όλα συμπεριλαμβάνει την λειτουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, face control και πειθαρχικά για τους αγωνιζόμενους φοιτητές. Οτιδήποτε δεν χωράει δηλαδή στα πλαίσια της εύρυθμης λειτουργίας κράτους και καπιταλισμού διώκεται και καταστέλλεται.

Η πολιτική της προληπτικής αντιεξέγερσης, οι ταξικοί φραγμοί και ο ιδεολογικός πόλεμος του κράτους ολοένα και εντείνονται. Μέρος της πολιτικής αυτής ατζέντας είναι και η εξόντωση των πολιτικών κρατούμενων. Για αυτό και το κράτος επιλέγει να χτυπήσει έναν πολιτικό κρατούμενο σαν τον Δ. Κουφοντίνα, του οποίου το πρόσωπο συμπυκνώνει για τους εξουσιαστές όλο το φάσμα των πολιτικών τους αντιπάλων, που μάχονται ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Ως αναρχικοί/ες στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του Δ. Κουφοντίνα, ενάντια στις ρεβανσιστικές τακτικές του κράτους. Οφείλουμε να υψώσουμε αναχώματα στην κρατική αυθαιρεσία, να σταθούμε δίπλα σε αυτούς που διεκδικούν και αγωνίζονται.

Τοπικός συντονισμός Θεσσαλονίκης, Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων