ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΘΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ
Το Afrin ανήκει στους λαούς του Afrin. Οι άνθρωποι που ζουν στo Afrin γεννήθηκαν και πεθαίνουν σε αυτά τα χώματα. Το γεγονός ότι ζουν εκεί δεν αποτελεί κομμάτι κανενός σχεδίου και κανενός προγράμματος. Δε βρίσκονται στο Afrin ως μέρος κάποιας στρατηγικής. Για εκείνους, το Afrin είναι το νερό, το ψωμί, το φαγητό, το παιχνίδι, η ιστορία, ο φίλος, ο σύντροφος, ο εραστής, ο δρόμος, το σπίτι, η γειτονιά τους. Για το κράτος όμως, δεν είναι παρά κομμάτι της στρατηγικής του. Μιας στρατηγικής που δεν ενδιαφέρεται διόλου για το Afrin ή για τους ανθρώπους του.
Η επίθεση στο Afrin είναι μια στρατηγική του Ενεργειακού Πολέμου που έφερε ως αποτέλεσμα τη διάσπαση της Συρίας και θα κάνει το ίδιο και σε άλλα κράτη της ευρύτερης περιοχής. Τα κράτη δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως διεξάγουν τους πολέμους αυτούς “για χάρη των πολιτών τους”. Πραγματοποιούν εθνικιστική-συντηρητική προπαγάνδα για να πείσουν τους πολίτες τους σχετικά με την παραπάνω απάτη. Αυτό αποτελεί αναπόφευκτη ανάγκη εξίσου προς το εσωτερικό και προς το εξωτερικό των κρατών. Ενώ είναι αναγκαίο για τη νίκη στις εκλογές στο εσωτερικό, είναι και χρήσιμο για τα διεθνή διαπραγματευτικά τραπέζια. Οι ηγέτες που ακολουθούν μια εντελώς εμπορική διαδικασία, όπως η εξόρυξη, η μεταφορά και η πώληση ενεργειακών πόρων, χρησιμοποιούν όλο το υλικό τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Σε αυτές τις συζητήσεις, όπου ο αριθμός των τουφεκιών, των δεξαμενών, των αεροσκαφών είναι σημαντικός, ο αριθμός των στρατιωτών είναι ο σημαντικότερος αριθμός. Ένας στρατιώτης δεν διαφέρει από ένα υλικό. Γι’ αυτό, άλλωστε, δημιουργείται η εθνικιστική συντηρητική πλάνη.
Ποιός θα ήθελε να συμμετέχει σε έναν πόλεμο με μόνο στόχο κάποιοι να κερδίσουν περισσότερα; Ποιος θα πολεμήσει για τη βενζίνη, που πωλείται πάντα από κράτη ή εταιρείες, που μια σταγόνα της κοστίζει περισσότερο από το ψωμί;
Ποιος θα συμμετείχε σε έναν πόλεμο, έτσι ώστε να κερδίσουν περισσότερα; Ποιος θα αγωνιστεί για βενζίνη που πωλείται πάντα από κράτη ή εταιρείες παντού, μια σταγόνα από αυτό κοστίζει περισσότερο από το ψωμί; Γιατί εμείς, που ζούμε με το γεγονός ότι όλες οι τιμές ανεβαίνουν όταν η τιμή ενός λίτρου βενζίνης ανεβαίνει, γιατί εμείς που πάντα χάνουμε πρέπει μια ζωή να αγωνιζόμαστε για εκείνους που πάντα κερδίζουν; Στην πραγματικότητα, κανείς δεν θα πολεμούσε γι’ αυτούς. Το γνωρίζουν καλά το γεγονός αυτό και γι’ αυτό ακριβώς χρειάζονται το συντηρητισμό και τον εθνικισμό.
Τώρα φωνάζουν από εφημερίδες και τηλεοράσεις τα συνθήματα της πλάνης “εθνική, εθνική, εθνική!”. “Εθνική βούληση, εθνική ενότητα”. Δεν μπορούν ποτέ να το πουν ξεκάθαρα: “Δεν σπάμε φράγκο”. “Πολεμήστε, θα σας πουλήσουμε τη βενζίνη, θα σας κάνουμε να την παράγετε, θα σας αναγκάσουμε να την καταναλώσετε και θα σας εκμεταλλευτούμε”. Αυτό είναι το σχέδιο, το πρόγραμμα, η στρατηγική, ο πόλεμος των κρατών. Εμείς, οι λαοί – οι κατ’ ανάγκη πολίτες των κρατών – μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Σήμερα, οι άνθρωποι του Afrin ζουν ελεύθερα επειδή έκαναν την αλλαγή. Όπως και στο Kobanê, στη Cizére, στην Chipas. Και αυτή είναι η κρίσιμη διαφορά μεταξύ του πολέμου του λαού και του πολέμου των κρατών. Στον πόλεμο των κρατών, αυτά επιτίθενται με στόχο το σύστημα να βγαίνει ολοένα κερδισμένο. Ρίχνουν βόμβες με άρματα μάχης και αεροπλάνα. Πληγώνουν, σκοτώνουν, δολοφονούν και θέλουν να κρατούν υποταγμένη κάθε ζωή. Όσο για τον πόλεμο των λαών, εκεί υπάρχει ελευθερία.
Μες στις δυο τελευταίες μέρες, κάθε βόμβα που έπεσε στο Afrin, κάθε σφαίρα, ήταν σφαίρα στο κορμί της ελευθερίας. Το τουρκικό κράτος, που επιθυμεί να αυξήσει το μερίδιο στο δικό του τραπέζι, ξεκίνησε την επίθεση στο Afrin. Πρόκειται για μια στρατηγική που δημιουργείται από τον εθνικισμό και τον συντηρητισμό, που βασίζεται σε αυτή την πλάνη. Δεν είναι παρά μια εκλογική στρατηγική. Είναι μια καθ’ όλα εμπορική στρατηγική. Ο πόλεμος του κράτους είναι μια στρατηγική. Αλλά ο πόλεμος των λαών είναι ελευθερία. Και κανένα κράτος δεν μπορεί να νικήσει τους λαούς που αγωνίζονται για ελευθερία.
Οι λαοί του Afrin θα νικήσουν.
Επαναστατική Αναρχική Δράση – DAF (Τουρκία)
