ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ LUKOVMARCH
ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΦΛΕΒΑΡΗ | ΣΟΦΙΑ, ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
Σε πλανητικό επίπεδο η κρατική και καπιταλιστική μηχανή επιχειρεί την ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των ανισοτήτων, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Με στόχο την αύξηση της ισχύος και του ελέγχου, ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός δεν διστάζει να διαμορφώνει πολεμικές συρράξεις στην περιφέρεια ενώ συνεχίζει την επέλαση εναντίον των πληβειακών στρωμάτων στη Δύση. Μέσα σε αυτή τη δίνη της καλλιεργούμενης ανασφάλειας, βρίσκουν το έδαφος ανάπτυξης οι ρατσιστικές και μισαλλόδοξες αφηγήσεις των φασιστικών ομαδοποιήσεων, οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της συνολικής κίνησης του εξουσιαστικού μπλοκ.
Παντού στον κόσμο ο ρόλος των φασιστών παραμένει ο ίδιος: να κάνουν τη βρώμικη δουλειά για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ισχυρών, να καλλιεργούν το μίσος για τους φτωχούς των άλλων περιοχών, να αποπροσανατολίζουν και να προετοιμάζουν τους πληβείους για ένα νέο μαζικό σφαγείο σε κάποια πολεμική σύγκρουση στο μέλλον.
Σε όλη την Ευρώπη, οι νεοναζί λειτουργούν ως εμπροσθοφυλακή των αντιμεταναστευτικών πολιτικών αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι επιθέσεις σε καταυλισμούς προσφύγων και μεταναστών, όταν δεν γίνονται απευθείας από τις αρχές ασφαλείας, διεκπεραιώνονται από τους νεοναζί, όπως οι δεκάδες επιθέσεις σε κέντρα εκτόπισης στη Γαλλία, τη Γερμανία. Οι χώρες με σκληρά εθνικιστικά κόμματα στην κυβέρνηση κλείνουν ερμητικά τα σύνορα, επεκτείνοντας απλώς την πολιτική εξαίρεσης της Ε.Ε.
Την ίδια περίοδο, μπροστά στη διεθνή αντικοινωνική συμμαχία των παγκόσμιων ελίτ και στις εμπόλεμες κοινωνίες που προετοιμάζουν, αναδύονται οι αστείρευτες απελευθερωτικές δυνατότητες των αγώνων που ξεσπούν σε όλο τον κόσμο. Από τη Ροζάβα μέχρι την Τσιάπας, από τις φαβέλες της Βραζιλίας και την εξέγερση στη Χιλή μέχρι τα αντιφασιστικά οδοφράγματα της Δυτικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, η Υπόθεση της Κοινωνικής Επανάστασης είναι ακόμα ζωντανή, βάζει αναχώματα στην επίθεση του κράτους και των αφεντικών και διαμορφώνει τους όρους της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης.
Είναι αυτή η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση που φοβίζει τους κυρίαρχους τόσο πολύ, ώστε να επιστρατεύουν ότι πιο μαύρο έχει να επιδείξει η ανθρώπινη ιστορία για να την ανακόψουν. Εξαιτίας της γενικευμένης κρίσης του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος περιορίζονται ολοένα και περισσότερο τα περιθώρια για την άντληση συναίνεσης στους κυριαρχικούς σχεδιασμούς του. Για τον λόγο αυτό, ήδη ανασύρονται από τη φαρέτρα των εξουσιαστών και έχουν αναλάβει δράση διεθνώς οι ακροδεξιές και φασιστικές εφεδρείες του, το στρατόπεδο της Αντεπανάστασης, ώστε να ανοίξει δρόμο για την υλοποίηση των στρατηγικών επιδιώξεων της Εξουσίας.
Από τη Βραζιλία του Μπολσονάρο, μέχρι την Ευρώπη-Φρούριο του Βίσεγκραντ, της ακροδεξιάς στροφής στην Ιταλία και τη Γαλλία, τα Βαλκάνια των εθνικισμών και την Τουρκία του Ερντογάν, ο φασισμός είναι η «απάντηση» του συστήματος στη συνολική και βαθιά του κρίση, στις ίδιες του τις αντιφάσεις. Αντιφάσεις που προκαλούνται από την αθεράπευτη σύγκρουση που επιβάλλει η βασική του αρχή, η εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Μαζί με τον πόλεμο, και την απειλή γενίκευσης του, συνθέτουν το σιδερένιο πλέγμα εξουσίας που απλώνεται παγκόσμια.
Στον ελλαδικό χώρο, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα δεν σταμάτησαν να καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό, ενώ οι κρατικοί μηχανισμοί δεν έπαψαν να χρησιμοποιούν και να οπλίζουν το χέρι των ναζιστικών ομάδων κρούσης. Από τις δεκάδες επιθέσεις σε πρόσφυγες και μετανάστες, σε νεολαίους και αγωνιστές, σε κατειλημμένους χώρους αγώνα, (όπως ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia τον Ιανουάριο του 2018 στη Θεσ/νίκη) μέχρι τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν το Γενάρη του 2013, του Παύλου Φύσσα το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, του Αλβανού εργάτη γης Petrit Zifle στην Κέρκυρα τον Νοέμβρη του 2018.
Η δίκη της Χρυσής Αυγής ξεκίνησε πριν 5 χρόνια, μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης κοινωνικής οργής από τις αλλεπάλληλες φασιστικές επιθέσεις, με βασικούς στόχους την αναχαίτιση της έκφρασης της κοινωνικής δυσαρέσκειας και το ξέπλυμα της ναζιστικής συμμορίας, αλλά και του ίδιου του κράτους κατά κύριο λόγο, που είναι και ο βασικός ενορχηστρωτής και υποκινητής των φασιστικών/παρακρατικών επιθέσεων χρησιμοποιώντας τες ως εφεδρεία του στην κατεύθυνση της τρομοκράτησης της κοινωνίας και της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια, τόσο ο «θεσμικός αντιφασισμός» που επιχείρησε να προβάλλει το κράτος ως το μοναδικό εγγυητή της «δημοκρατικής ομαλότητας», να εδραιώσει τη θεωρία των δύο άκρων και να ξεπλύνει τη δράση των παρακρατικών νεοναζί, όσο και η ίδια η παρακρατική δράση στο πεζοδρόμιο βρήκαν απέναντι τους τη σθεναρή, αποφασιστική, διαρκή και ανυποχώρητη αντιφασιστική δράση.
Σήμερα, η δίκη ολοκληρώνεται με τους περισσότερους κατηγορούμενους να κυκλοφορούν ήδη ελεύθεροι, ενώ η εισαγγελέας της έδρας, Αδαμαντία Οικονόμου, βάζοντας τέλος στις όποιες αυταπάτες μπορεί να είχαν ορισμένοι περί «καθεστωτικού αντιφασισμού » προτείνει την αθώωση των κατηγορουμένων για τη δολοφονία του Π. Φύσσα, και την απαλλαγή τους για την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης.
Την ίδια ώρα, η εκλογική αναμέτρηση του Ιουλίου 2019, έφερε στον κυβερνητικό θώκο την ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν.Δ., σε συνέχεια της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ που περιέσωσε, στο όνομα της ριζοσπαστικής αριστεράς, το χρεοκοπημένο σύστημα, καπηλευόμενο τους αγώνες της περιόδου 2008-2012, σκόρπισε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στρέφοντας μεγάλα κοινωνικά κομμάτια στον εναλλακτισμό και στο αδιέξοδο και απομαζικοποιόντας τα κινήματα αμφισβήτησης και ανατροπής.
Πάνω στον αποσαθρωμένο κοινωνικό ιστό, τα λεηλατημένα εργασιακά δικαιώματα, τις απομειωμένες αντιστάσεις έρχεται να επιβάλλει τώρα η ακροδεξιά πολιτική διαχείριση το δόγμα «Νόμος και Τάξη».
Από την αρχή της διακυβέρνησής της έχει εξαπολύσει μία ολομέτωπη επίθεση απέναντι στον κόσμο του αγώνα, στους αναρχικούς και τις δομές τους, στην αγωνιστική γειτονιά των Εξαρχείων, απέναντι στο κόσμο της εργασίας, στους νεολαίους/ες.
Παράλληλα, απέναντι στο πιο ευάλωτο και αδύναμο κοινωνικό κομμάτι, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, εφαρμόζονται οι πιο ακραίες πολιτικές εξόντωσης, ένα καθεστώς εξαίρεσης και η εμπέδωση της ρητορικής πως υπάρχουν ζωές που δεν αξίζουν να βιώνονται. Εκκενώνονται βίαια οι αυτοοργανωμένες δομές προσφύγων και μεταναστών μέσα στις οποίες αναπτύσσονταν σχέσεις αλληλεγγύης, και μεταφέρονται γυναίκες, άνδρες και παιδιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που πληθαίνουν συνέχεια σε ολόκληρη την επικράτεια. Στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στα οποία παραμονεύει διαρκώς ο θάνατος, όπου οι άνθρωποι στοιβάζονται κατά χιλιάδες και υποχρεώνονται να ζουν σε συνθήκες άθλιες και παντελώς ακατάλληλες για την ανθρώπινη διαβίωση και αξιοπρέπεια. Γυναίκες καίγονται πίσω από τα συρματοπλέγματα της Μόριας, παιδιά πεθαίνουν μέσα σε χαρτόκουτα. Αποκλείονται από τη πρόσβαση στη υγεία και την εργασία, με τη διακοπή της παροχής του ΑΜΚΑ και από την εκπαίδευση, ταυτόχρονα με τη προώθηση της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, ώστε όπου βρίσκονται να έρχονται αντιμέτωποι με την περιθωριοποίηση και τον κανιβαλισμό.
Κάθε χρόνο, στη Σόφια της Βουλγαρίας, πραγματοποιείται φασιστική παρέλαση προς τιμήν του φασίστα στρατηγού Hristo Lukov, ο οποίος εκτελέστηκε από την αντάρτισσα Violeta Yakova στις 13 Φλεβάρη του 1943. Την παρέλαση διοργανώνουν μια σειρά από νεοναζιστικά κόμματα και οργανώσεις όπως η Βουλγαρική Εθνική Ένωση κ.ά. Η παρέλαση αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση του φασισμού στη Βουλγαρία και κάθε χρόνο συμμετέχουν αντιπροσωπείες από φασιστικά και ναζιστικά κόμματα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Σουηδία κ.ά.).
Για εμάς, ως αναρχικούς, η αντίσταση στην επέλαση του ολοκληρωτισμού και του φασισμού θα πρέπει να έχει έμπρακτο διεθνιστικό χαρακτήρα. Είναι αδύνατον να αντιπαλέψουμε τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και τον φασισμό αποκλειστικά και μόνο τοπικά. Είναι ζωτικής σημασίας η ανάπτυξη επαφών και η έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ συντρόφων στις γειτονικές χώρες, όπως επίσης σε διευρυμένο διεθνές επίπεδο.
Η Αναρχική Πολιτική Οργάνωση στηρίζει έμπρακτα εδώ και τρία χρόνια την αντιφασιστική διαδήλωση που πραγματοποιείται στη Σόφια. Αρκετοί σύντροφοι και συντρόφισσες από την Ελλάδα βρέθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας για να διαδηλώσουν ενάντια στον φασισμό και να υποστηρίξουν τους συντρόφους εκεί, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια επιχειρούν να χτίσουν αναχώματα στη διαρκή προώθηση του φασισμού, να δημιουργήσουν δομές και μέτωπα αντίστασης στην επίθεση κράτους, φασιστών και μαφιών.
Το κοινωνικό κίνημα στη Βουλγαρία, αφού ουσιαστικά διαλύθηκε πλήρως κάτω από την κρατική μπότα του σοσιαλισμού, βρέθηκε από την πρώτη στιγμή αντιμέτωπο με τις εθνικιστικές και φασιστικές γκρούπες που ανασυντάχθηκαν μετά την κατάρρευση του 1991. Σήμερα, είναι ζωτικής σημασίας η υποστήριξη στο αντιφασιστικό κίνημα της Βουλγαρίας, ώστε να μπορέσει να αντισταθεί στη φασιστική απειλή, ώστε να ανθίσουν οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, ενάντια στις εθνικιστικές κορώνες και τις καπιταλιστικές προσταγές. Γι’ αυτόν τον λόγο, η ΑΠΟ καλεί και φέτος ομάδες και άτομα να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για συμμετοχή στη διαδήλωση της 22ας Φλεβάρη στη Σόφια της Βουλγαρίας.
Για την ενδυνάμωση των κοινών διεθνιστικών αγώνων. Για τα Βαλκάνια της ισότητας, της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού. Για την Κοινωνική Επανάσταση, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία.
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ | ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ
site: http://apo.squathost.com/ | Mail: anpolorg@gmail.com | fb: anpolorg | Twitter: @anpolorg
