Την Πέμπτη 1/12/16 λίγο μετά τις 9 το πρωί σημειώθηκε έκρηξη στο κατάστημα EVEREST που βρίσκεται στην πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα. Αποτέλεσμα αυτής της έκρηξης ήταν ο θάνατος της λογίστριας της επιχείρησης και ο τραυματισμός ακόμα 3 εργαζομένων και 2 περαστικών. Η εργαζόμενη εγκλωβίστηκε στο γραφείο που δούλευε, το οποίο βρισκόταν στο υπόγειο του καταστήματος, ενώ παράλληλα δίπλα στη κουζίνα γίνονταν εργασίες συντήρησης χωρίς προφανώς η εταιρία να φροντίσει να πάρει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Το περιστατικό αυτό, δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα, αλλά αποτελεί καθημερινή συνθήκη στους χώρους δουλειάς και εντάσσεται στο μακρύ κατάλογο των «εργατικών ατυχημάτων» που έχουν αποτέλεσμα είτε το βαρύ τραυματισμό, είτε το θάνατο των εργαζόμενων, μιας και η ασφάλεια των εργαζομένων κοστίζει ακριβά στους εργοδότες.
Τα εργατικά «ατυχήματα», τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, ο διαρκής εκβιασμός της ανεργίας με στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων να ζουν σε συνθήκες ανέχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα χαμηλά μεροκάματα και οι μισθοί πείνας, οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και τα εξοντωτικά ωράρια, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η εργοδοτική αυθαιρεσία και το χτύπημα οποιασδήποτε μορφής συνδικαλισμού είναι οι παράγοντες που συνθέτουν τη σημερινή εργασιακή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που αναμένεται να γίνει ακόμα πιο σκληρή μιας και η σημερινή πολιτική διαχείριση -σε πλήρη εναρμόνιση με τις υποδείξεις της αστικής τάξης, τον ντόπιων και διεθνών ελίτ και των υπερεθνικών μηχανισμών- οξύνει την επίθεση της στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με την προώθηση νέων αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων, ισοπεδώνοντας κάθε κοινωνικό και ταξικό κεκτημένο, εγκαθιδρύοντας ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.
Ο μόνος δρόμος για να καταφέρουμε να απαντήσουμε σε αυτή την επίθεση που βιώνουμε είναι ο δρόμος των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας τις πραγματικές μας ανάγκες, πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα, σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους. Με σωματεία βάσης και πρωτοβουλίες εργαζομένων να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει, μακριά από τις συνδικαλιστικές ελίτ οι οποίες έχουν συμπληρωματικό ρόλο ως προς την εργοδοσία.
Να συνδέσουμε τους μερικούς και αιτηματικούς αγώνες για μόνιμη και σταθερή εργασία, για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας, για πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της στέγασης, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης, για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
*Το πρωί της Πέμπτης 8 Δεκέμβρη, κατά τη διάρκεια της απεργιακής πορείας, πραγματοποιήσαμε συμβολική επίθεση με μπογιές στο κεντρικό κατάστημα των Έβερεστ στην Πάτρα. Τα χέρια της εργοδοσίας είναι βαμμένα με το αίμα της δολοφονημένης εργαζόμενης.
**Στηρίζουμε τις εξαγγελθείσεις κινητοποιήσεις των εμποροϋποαλλήλων, των εργαζομένων, των άνεργων και των νεολαίων ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.
Να μη ζήσουμε σαν δούλοι! Να μη συνηθίσουμε το θάνατο!
ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος” / μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Πάτρα, Δεκέμβρης 2016
