25η Νοέμβρη: ημέρα αντίστασης και αγώνα
Ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία δεν μπαίνει σε καραντίνα!
Η φετινή 25η Νοέμβρη, ως-καθεστωτικά καθιερωμένη- μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών- μας βρίσκει εν μέσω μίας πρωτόγνωρης υγειονομικής, ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης, όπου η εξάπλωση της πανδημίας του covid-19 αναδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο την εγκληματική φύση του κράτους και του καπιταλισμού. Η επίθεση απέναντι σε όλους τους εκμεταλλευόμενους και στις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων από το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα είναι ολομέτωπη. Κράτος και αφεντικά επιχειρούν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους τη συνθήκη της πανδημίας περιορίζοντας δικαιώματα, κατακτήσεις και ελευθερίες και επιβάλλοντας επαχθέστερους όρους εκμετάλλευσης και καταπίεσης στους από τα κάτω.
Μετά από μήνες πανδημίας, το κράτος όχι μόνο δεν αναβάθμισε το δημόσιο σύστημα υγείας, δεν έκανε μαζικά τεστ στον πληθυσμό, δεν επίταξε τα ιδιωτικά νοσοκομεία, δεν προσέλαβε επιπλέον υγειονομικό προσωπικό αλλά προσέλαβε μπάτσους, αγόρασε περιπολικά, έδωσε εκατομμύρια ευρώ σε ΜΜΕ, σε αεροπορικές επιχειρήσεις και εταιρίες ανάπτυξης έργων και προχώρησε στη ψήφιση μίας σειράς νόμων που λεηλατούν ακόμα περισσότερο τη φύση και τις ζωές των από τα κάτω, όπως το νομοσχέδιο για τη φύση, τον πτωχευτικό νόμο και τον χουντικής εμπνεύσεως νόμο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Δηλαδή, δεν προετοιμάστηκε απέναντι στην πανδημία αλλά απέναντι στην επερχόμενη έκφραση της κοινωνικής δυσαρέσκειας, εξαιτίας της αντικοινωνικής και δολοφονικής διαχείρισης της πανδημίας.
Την ίδια στιγμή, οι καθεστωτικοί θεσμοί και μηχανισμοί επιχειρούν και εν όψει της 25ης Νοέμβρη, να παρουσιαστούν ως υπέρμαχοι της εξάλειψης της έμφυλης βίας, μέσα από υποκριτικά βίντεο και τηλεοπτικά σποτάκια για την αντιμετώπιση της ενδοικογενειακής βίας. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από το να μιλούν για αντιμετώπιση της έμφυλης βίας οι ίδιοι οι θεσμοί ενός συστήματος που την προωθεί μέσα από τους νόμους και τους μηχανισμούς του. Στο «μένουμε σπίτι» προστίθεται το «μένουμε ασφαλείς» και η πρόταση των επίσημων θεσμών στις γυναίκες και τα παιδιά που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία- η οποία απογειώνεται σε συνθήκες εγκλεισμού με τις δολοφονίες γυναικών να πληθαίνουν ολοένα- είναι να καλέσουν την αστυνομία! Τις παραπέμπει δηλαδή στον μηχανισμό που έχει κατεξοχήν τον ρόλο άσκησης βίας απέναντι στους καταπιεσμένους και τις καταπιεσμένες.
Γιατί ο κρατικός κατασταλτικός στρατός τους είναι που ξεγυμνώνει διαδηλώτριες στα αστυνομικά τμήματα, ξυλοκοπεί αναρχικές σε πορείες, επιτίθεται σε αγωνιζόμενες φυλακισμένες, βασανίζει πρόσφυγες και μετανάστριες στα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταφέρεται με σεξιστικές απειλές απέναντι σε νέες και νέους, προσαγάγει, συλλαμβάνει και επιχειρεί να τρομοκρατήσει γυναίκες που αντιστέκονται.
Όσο κι αν προσπαθούν να απονοηματοδοτήσουν κάθε μαχητική διεκδίκηση και ιστορική παρακαταθήκη και να διαστρεβλώσουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης, ο αγώνας που δίνουν και έχουν να δώσουν οι γυναίκες που αντιστέκονται στους δρόμους, οι εργαζόμενες γυναίκες στα υποστελεχωμένα και υποβαθμισμένα νοσοκομεία, στα σούπερ μάρκετ, στον καθαρισμό, στα τηλεφωνικά κέντρα, στα σχολεία, οι έγκλειστες γυναίκες στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα αστυνομικά τμήματα είναι απέναντι στη βία και στους όρους υποταγής που το ίδιο το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα έχει επιβάλει.
Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν οι εξουσιαστές σε ολόκληρο τον πλανήτη, προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση όλων των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών, για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Οι αγώνες των γυναικών σε όλο τον κόσμο μας δείχνουν τον δρόμο του αγώνα ως τον μόνο διεξοδικό. Από το Μεξικό, όπου οι αγωνιζόμενες γυναίκες βγαίνουν διαρκώς στο δρόμο τους τελευταίους μήνες προκειμένου να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, τη ζωή και την επιβίωση τους, και τις ΗΠΑ, μέχρι την Πολωνία που οι γυναίκες, με την παρουσία τους στο δρόμο κέρδισαν το πάγωμα του φρικτού νομοσχεδίου για τις απαγορεύσεις των εκτρώσεων και τις μαχόμενες γυναίκες στη Ροτζάβα, να ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στο πατριαρχικό, κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα.
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία-
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
