ΠΟΛΥΝΕΚΡΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΣΤΗ ΠΥΛΟ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.
ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ.
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Πέμπτη 15/06 στις 19:00, Κάμαρα
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΣΥΝΟΡΑ, ΦΡΑΧΤΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
Το πρωί της Τετάρτης 14/06 βυθίστηκε στα ανοιχτά της Πύλου ένα σκάφος στο οποίο επέβαιναν πρόσφυγες και μετανάστες με σκοπό να περάσουν στην Ευρώπη και να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον σε κάποια από τις χώρες της. Προς το παρόν έχουν καταγραφεί 78 νεκροί και ο αριθμός ολοένα αυξάνει, ενώ δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον ακριβή αριθμό των επιβατών, πράγμα που καθιστά ακόμα δυσκολότερο τον εντοπισμό των αγνοουμένων.
Στις 31/03, μόλις ένα μήνα μετά τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη υπογράφηκε η συμφωνία για την “επέκταση” του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να “αναβαθμιστεί” περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ’ επέκταση και της Ευρώπης. Τα push-backs, οι παράνομες δηλαδή επαναπροωθήσεις μεταναστών, εξακολουθούν σε καθημερινή βάση, τα ναυάγια και οι πνιγμοί όσων επιχειρούν να διασχίσουν τα θαλάσσια σύνορα συνεχίζονται απρόσκοπτα, οι μετανάστες στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και όσοι είχαν την “τύχη” να μείνουν σε κάποιο σχετικά αξιοπρεπές οίκημα μέσω κάποιου προγράμματος στέγασης, τώρα πετιούνται στο δρόμο. Παράλληλα οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και σύσσωμος ο κρατικός μηχανισμός σπεύδει να διαψεύσει τα δημοσιεύματα των New York Times που μιλούν για μυστικές φυλακές στον Έβρο όπου γίνονται συστηματικά βασανιστήρια, συνεχίζεται αδιάκοπα η προσπάθεια αποκλεισμού και εκτοπισμού των μεταναστ(ρι)ών από τον κοινωνικό ιστό και το κέντρο των πόλεων, η διαδικασία χορήγησης ασύλου ολοένα και δυσχεραίνει και το νομικό οπλοστάσιο του κράτους αναβαθμίζεται μέσα από την πρόταση σχεδίου νόμου για το “Νέο Κώδικα Μετανάστευσης”. Και φυσικά τα Μ.Μ.Ε. σε απόλυτη αρμονία με τις κρατικές – κυβερνητικές επιταγές χρησιμοποιούν το θάνατο τόσων ανθρώπων για να διαχύσουν μία ακόμη φορά το ρατσιστικό και ξενοφοβικό δηλητήριο τους, επιχειρώντας να μεταφέρουν τις ευθύνες για τις ελλείψεις ασθενοφόρων και γενικά για τη διάλυση του Ε.Σ.Υ. στους μετανάστες!
Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης συνοψίζονται στα παραδείγματα του Καρά Τεπέ, στη Λέσβο, στο Παρανέστι της Δράμας αλλά και σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν έγκλειστοι, χωρίς ρεύμα, θέρμανση και τρεχούμενο νερό, στοιβαγμένοι σε σκηνές. Ακόμα όμως και όσοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα της διαβίωσης ως αόρατες υπάρξεις μέσα στα καπιταλιστικά κέντρα. Η μια κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη και μέσω της εγκληματικής πολιτικής τους η οποία συνίσταται στις εκκενώσεις των προσφυγικών καταλήψεων, τις έντονες πιέσεις με σκοπό να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους αλλά και τη διακοπή ή την τρομακτική περικοπή των οικονομικών βοηθημάτων και προγραμμάτων που τους παρέχονταν, τους επιβάλλουν να ζουν κάτω από ένα καθεστώς εξευτελισμού χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει. Οι εξώσεις έρχονται η μία μετά την άλλη, ακόμη και σε όσους αιτούντες ασύλου έχουν πάρει θετική απόφαση, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να φεύγουν από τη χώρα ή να μένουν πολλά άτομα και οικογένειες μέσα σε ένα διαμέρισμα, ακόμα και να ζουν στο δρόμο μη έχοντας άλλη επιλογή.
Το κράτος και το κεφάλαιο μας γνωστοποιούν για χιλιοστή φορά με τον χειρότερο τρόπο, πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία αν είσαι φτωχός εργάτης, μετανάστης ή οποιοδήποτε μέλος της κατώτερης κοινωνικής τάξης. Οι ζωές των καταπιεσμένων συνεχίζουν να θυσιάζονται. Στη μακρά λίστα των θανάτων που έχουν καταγραφεί εν μέσω πανδημίας, στις όλο και συχνότερες γυναικοκτονίες και τις δολοφονίες Ρομά από τους ένστολους φρουρούς του κράτους, στο τεράστιο κρατικό- καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 57 συνανθρώπους μας, στα εκατοντάδες θανατηφόρα «εργατικά ατυχήματα», στις αμέτρητες δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών, στα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα, στις βραχονησίδες και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έρχεται να προστεθεί μία ακόμα. Η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Είναι πάντοτε η εξουσία που δολοφονεί!
Η αντιμεταναστευτική πολιτική και η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας δεν ξεκινάνε σήμερα. Το καθεστώς εξαίρεσης όπως αυτό αποτυπώνεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στο δόγμα της μηδενικής ανοχής που επιβάλλεται σε όσους αντιστέκονται αποτελούν την ουσία του κράτους και της εξουσίας. Το ξεσπίτωμα των προσφύγων από τις καταλήψεις στέγης, οι δολοφονίες στη Μόρια, η νομοθετική δυσχέρεια για τους αιτούντες ασύλου, οι καμπάνιες ενάντια στις εκτρώσεις οι εξαγγελίες για την δημιουργία κλειστών στρατοπέδων κράτησης, η μισαλλόδοξη εθνικιστική ρητορική που διαχέεται στο κοινωνικό σώμα από το κράτος και τους μηχανισμούς του, καλλιεργούν τον κοινωνικό εκφασισμό, στοχεύοντας προς μία κατεύθυνση συντηρητικοποίησης και συνολικής καθυπόταξης του κοινωνικού συνόλου. Το δικαίωμα στην ζωή και στην αξιοπρέπεια εκμηδενίζεται για όσους περισσεύουν, για τους αδύναμους, τους φτωχούς, τους μετανάστες και τις μετανάστριες, η δημοκρατία δηλαδή επιλέγει ποιους θα αγνοήσει και ποιους θα προστατέψει και ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός επελαύνει. Όλες οι πολιτικές αποσκοπούν στην ένταση της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εδραίωσης του κοινωνικού κανιβαλισμού μεταξύ των εκμεταλλευομένων, τη λουμπενοποίηση των αντιστάσεων και των υποκειμένων, την ενίσχυση του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πληθυσμούς που «περισσεύουν», το όρθωμα των τειχών απέναντι στον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό. Λέμε εδώ και χρόνια ότι η απομείωση της αξίας της ανθρώπινης ζωής όπως συντελείται από τις διαχρονικά εγκληματικές πολιτικές του κράτους και τις επιταγές του κεφαλαίου διαμορφώνουν ολοένα πιο δολοφονικά περιβάλλοντα. Σήμερα, μετά και τη μαζική κρατική δολοφονία που διαπράχτηκε στα Τέμπη, η αίσθηση στην κοινωνική βάση είναι ότι έχουμε βρεθεί στη μέση ενός ακήρυχτου πολέμου, πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία αν είσαι φτωχός εργάτης, πρόσφυγας, μετανάστρια ή μέλος κάποιας μειονότητας. Οι ζωές των καταπιεσμένων θυσιάζονται στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η οποία για να συνεχίσει απρόσκοπτα τον κύκλο εκμετάλλευσης χρειάζεται την κρατική τρομοκρατία.
Οι ζωές μας μετράνε! Οι ζωές των εργατών, των παιδιών και των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα ή στα ανοιχτά του Αιγαίου, οι ζωές των διανομέων που στις πλάτες τους τα αφεντικά καθημερινά αισχροκερδούν, οι ζωές όλων των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, μετράνε.
Σήμερα φαντάζει κάθε άλλο παρά επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης και αντίστασης απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για να υπερασπίσουμε τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση!
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο, την καθημερινότητα των εξώσεων, των εκκενώσεων και των πλειστηριασμών, τα ναυάγια, τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Στεκόμαστε ενάντια στον πόλεμο, στην Ευρώπη – Φρούριο και στις διακρατικές αντιμεταναστευτικές συμφωνίες, ενάντια στις δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών, στη φασιστική πολιτική του ελληνικού κράτους, στο ρατσισμό, στον εθνικισμό και στη μισαλλοδοξία. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές. Ντόπιοι και μετανάστες αντιστεκόμαστε στην ρατσιστική θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί απέναντι στους πολέμους, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αλληλεγγύη, κοινός αγώνας, κοινή ζωή
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ PUSH-BACKS, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
