5ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ κοινωνικής, ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης
7-9 Ιούλη 2023 | Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου | Σχολή ΙΦΕ | Είσοδος από οδό Ταξίλου (Γ’ ΦΕΠΑ)
Οι άνθρωποι που σήμερα στέκονται απέναντι στο τέρας του φασισμού και του πολέμου, της κρατικής καταστολής, του ολοκληρωτισμού, ενάντια στον ρατσισμό και τη λεηλασία της φύσης και του πλανήτη αποτελούν τις πρώτες σταγόνες της δίκαιης οργής μας. Ο αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση συνεχίζεται και θα νικήσει!
Η άγρια επίθεση που βιώνουν σήμερα οι κοινωνίες, μέσα σε συνθήκες βαθιάς και συνολικής συστημικής κρίσης και απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος παγκόσμια, κλιμακώνεται και αναδεικνύονται τόσο οι αθεράπευτες αντιφάσεις του κρατικού-καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης, όσο και η απόλυτη αδυναμία να παραχθεί από τα πάνω οποιοδήποτε συνεκτικό κοινωνικό όραμα, προοπτική και ελπίδα. Οι ρίζες αυτής της διαρκώς εντεινόμενης επιθετικότητας βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος. Η ανάγκη για εμβάθυνση και επέκταση της εξουσίας κατατείνει στην επιχείρηση ελέγχου κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, με σκοπό την πλήρη καθυπόταξη της κοινωνίας στις επιταγές του κράτους και των αφεντικών. Το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα έχει δομηθεί στη βάση του παραλογισμού της κοινωνικής και ταξικής καταπίεσης, η οποία επιδιώκει με κάθε μέσο τη διαιώνισή της και κατά συνέπεια τη διαιώνιση των καταστρεπτικών της αποτελεσμάτων στην κοινωνία και τη φύση. Η τόσο ορατή σήμερα αποσύνθεση του δεν είναι αποτέλεσμα της πολύπλευρης κρίσης. Αντιθέτως, η πολύπλευρη κρίση είναι αποτέλεσμα της βαθιάς αποσύνθεσης και της χρεοκοπίας του συστήματος σε κοινωνικό, πολιτικό και αξιακό επίπεδο. Αυτή ακριβώς η αποσάθρωση και ολοσχερής χρεοκοπία του κόσμου του κράτους και του καπιταλισμού αποτελεί όριο για την εποχή της παγκόσμιας ολοκλήρωσής του και ταυτόχρονα αιτία της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της συνακόλουθης αύξησης της απειλής του πολέμου. Το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα φέρει εντός του τις αντιφάσεις του, ο ανταγωνισμός μεταξύ των αστικών επιτελείων για την καλύτερη τοποθέτησή τους στη σκακιέρα για την καταλήστευση και τον διαμοιρασμό των πολύτιμων και περιορισμένων φυσικών πόρων, το άπλωμα της «σφαίρας επιρροής» τους είναι που κάνει τις σειρήνες του πολέμου να ηχούν ξανά και ξανά. Γιατί όσο οι κοινωνίες βρίσκονται δέσμιες του λεγόμενου «εθνικού συμφέροντος», του ιδιωτικού κέρδους και της καπιταλιστικής συσσώρευσης ο πόλεμος θα αποτελεί τον μονόδρομο των αυτοκρατοριών σε σύγκρουση. Αυτή η καπιταλιστική νομοτέλεια, ωστόσο καθόλου δεν σημαίνει ότι το σύστημα της καταπίεσης οδεύει μόνο του στον αφανισμό του, μέσω των αδιεξόδων και των αντιφάσεων του. Αν οι λαοί δεν διεκδικήσουν να πάρουν τη μοίρα στα χέρια τους τότε οι συνολικές συνθήκες διαβίωσης θα γίνουν ακόμη χειρότερες, με κυριότερη απειλή αυτήν του πολέμου, καθώς επίσης και της περαιτέρω φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.
Στον ελλαδικό χώρο, η κατεύθυνση προς την επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, αποτυπώνεται σε ένα πλήθος αναδιαρθρώσεων, που εξυπηρετούν διακηρυγμένες και πάγιες στοχεύσεις του κόσμου της Εξουσίας, ανεξαρτήτως πολιτικής διαχείρισης. Γιατί αν δείχνει ικανή σήμερα η δεξιά να επιβάλει την ηγεμονία του νέο-φιλελευθερισμού και να επεκτείνει την πολιτική της επιτιθέμενη στους εργαζόμενους, τους ανέργους και όλους τους από τα κάτω, είναι γιατί η πολιτική διαχείριση της σοσιαλδημοκρατίας στο όνομα της ριζοσπαστικής αριστεράς συνέτριψε τα κινήματα, σκόρπισε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις σε μεγάλο κοινωνικά κομμάτια μόνο για να βάλει άλλο ένα τούβλο στο οικοδόμημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και να εδραιώσει ακόμη παραπάνω την αντίληψη ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει. Αντίστοιχα, η πολιτική ατζέντα που έχει τεθεί από τότε αποτελεί κι αυτή με τη σειρά της κομμάτι ενός ευρύτερου ιδεολογικού προγράμματος που προσπαθεί να οριστεί ως κυρίαρχη δύναμη στο κοινωνικό σώμα.
Η ψήφιση του νόμου για την περιστολή των διαδηλώσεων, η κατάργηση του 8ώρου και της απεργίας, η επικύρωση της ελαστικής και μαύρης εργασίας, η απελευθέρωση των απολύσεων, η απόλυτη απαξίωση του αγαθού της υγείας με συγχωνεύσεις νοσοκομειακών μονάδων και ιδιωτικοποιήσεις, ο αντιπεριβαλλοντικός νόμος, και οι απόπειρες ιδιωτικοποίησης κοινωνικών αγαθών όπως το νερό και εμπορευματοποίησης των δημόσιων χώρων και των χώρων αστικού πρασίνου, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση των αποκλεισμών και της καταστολής, οι αντεργατικοί και αντισυνδικαλιστικοί νόμοι, η συνεχής αύξηση του κόστους διαβίωσης, οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις α’ κατοικίας, η έμφυλη βία που προωθείται μέσα από τους ίδιους τους κρατικούς θεσμούς, η περαιτέρω όξυνση της εγκληματικής βίας των κατασταλτικών μηχανισμών, η πριμοδότηση από το κράτος των παρακαρατικών συμμορίων που εμφανίζονται εκ νέου στο δημόσιο πεδίο, οι συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/τριών σε διαδηλώσεις, οι εκκενώσεις καταλήψεων, η επιχείρηση εισόδου των σωμάτων ασφαλείας στα πανεπιστήμια και επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα στον χώρο της τέχνης αποτελούν κομμάτια της επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού σε ολόκληρη την κοινωνία. Μια ολομέτωπη επίθεση των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, που εκδηλώνεται με ακόμα πιο σφοδρούς όρους, απέναντι στην κοινωνική βάση, τους φτωχούς, τους απόκληρους, όσους και όσες αγωνίζονται. Από τη γιγάντωση της εργοδοτικής τρομοκρατίας και της κρατικής επιθετικότητας, που οδηγεί σε συνεχείς δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της εκμετάλλευσης, τον εγκλεισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα σύγχρονα Νταχάου των στρατοπέδων συγκέντρωσης και τις χιλιάδες δολοφονίες τους στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο μέχρι τις σφαίρες, τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς των ένστολων δολοφόνων της δημοκρατίας στα αστυνομικά μπλόκα, τα τμήματα, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες και τις γειτονιές.
Απέναντι στη ζοφερή προοπτική του Σύγχρονου Ολοκληρωτισμού, ξεπροβάλλουν ως μοναδική ελπίδα οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, οι αγώνες των ανθρώπων για την αποτίναξη της κρατικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, τις αντιστάσεις στις γειτονιές για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων, τον αναρχικό αγώνα ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία, τις καταλήψεις δραματικών σχολών και θεάτρων ενάντια στο πδ85, τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την καταστολή στα πανεπιστήμια μέχρι τους αγώνες που ξεσπούν μέσα στα εργοστάσια και τους χώρους εκμετάλλευσης, τις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας ενάντια στην υποβάθμιση και διάλυσή της, τους αγώνες που επιχειρούν να αποτελέσουν ανάχωμα στην βίαιη φτωχοποίηση και τη λεηλασία της κοινωνικής βάσης, τις μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια σε ένα ολόκληρο σύστημα που δολοφονεί στα τρένα, στα σύνορα και στα αστυνομικά μπλοκα και τον αγώνα ενάντια στον φασισμό ως αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Μέσα σε αυτούς τους αγώνες, οι αναρχικοί ζούμε και αναπνέουμε. Η οργανωμένη πολιτική παρουσία και δράση μας στα υπαρκτά μέτωπα αγώνα και η συγκρότηση νέων, θέλουμε να είναι η γέφυρα ανάμεσα στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και διαθέσεις και την αναρχική κοσμοθεωρία και πρακτική, ώστε οι αντιστάσεις να γίνουν εφαλτήρια της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.
Η διοργάνωση του 5ου Ελευθεριακού Φεστιβάλ από την ΑΠΟ-ΟΣ έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός δημόσιου και ανοιχτού πολιτικού και πολιτισμικού χώρου συνάντησης, επικοινωνίας και ζύμωσης μεταξύ των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που αναπτύσσονται από τα κάτω και της παρέμβασης των αναρχικών και ελευθεριακών προταγμάτων μέσα σε αυτούς.
Οι θεματικές πάνω στις οποίες θα κινηθούν οι πολιτικές εκδηλώσεις και παρουσιάσεις του φεστιβάλ έχουν να κάνουν με όλο το εύρος του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού, από τις ιθαγενικές και κοινωνικές αντιστάσεις στο Μεξικό και τον αγώνα ενάντια στη λεηλασία της φύσης, την υπεράσπιση των κατειλημμένων και αυτοοργανωμένων δομών αγώνα μέχρι τις αντιστάσεις ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και το πδ85, την κρατική καταστολή και τη λεηλασία της κοινωνικής βάσης, την πατριαρχία και το trafficking και τον φασισμό. Ταυτόχρονα, στοχεύουμε στη δημιουργία ενός χώρου όπου όσο το δυνατόν περισσότεροι θα μπορούν να έρθουν σε επαφή με το αναρχικό πρόταγμα της κοινωνικής, ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης και το καθολικό όραμα της κοινωνικής επανάστασης, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας μέσα από συζητήσεις και ενημερώσεις, από εκθέσεις φωτογραφίας και ντοκουμέντων.
Έτσι, θα έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα ακόμα έδαφος όπου θα αναδειχθούν αντιλήψεις, πρακτικές, προτάσεις, θέσεις και αγώνες των αναρχικών πάνω σε μια σειρά από ζητήματα που διατρέχουν την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής μας. Ένα δημόσιο πεδίο διαλόγου όπου θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να παρουσιάσουμε εμπειρίες αγώνα και πολιτικά συμπεράσματα από αντιστάσεις που ξεσπούν με προοπτική την κοινωνική απελευθέρωση.
Απέναντι στη βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που εκδηλώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, ως αναρχικοί, έχουμε να προτάξουμε τα όπλα της κοινωνικής, ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης αναγνωρίζοντας πως στις μέρες μας είναι επιτακτικότερη από ποτέ η σύνδεση των αγωνιζόμενων διεθνώς και ο κοινός αγώνας ενάντια στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε. Σε κάθε ανοιχτό μέτωπο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, όπου εκδηλώνεται η επιθετικότητα του κράτους και του κεφαλαίου, επιχειρώντας την ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων μέσα από τη σύνδεσή τους με το καθολικό κοινωνικό όραμα της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης, προτάσσοντας τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο που έχουν οι καταπιεσμένοι, την οργάνωση του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
