Anarşist Kadınlar & Ομάδα ενάντια στην Πατριαρχία: Μηνύματα αλληλεγγύης στις γυναίκες που αγωνίζονται

0
1666

Το πρώτο κείµενο στάλθηκε ως μήνυμα αλληλεγγύης στις συντρόφισσές μας στην Τουρκία, τις Anarşist Kadınlar (Αναρχικές Γυναίκες). Το δεύτερο κείµενο µάς στάλθηκε από τις συντρόφισσες από την Τουρκία, για να δηµοσιευθεί στην Ελλάδα ενόψει της 8ης Μάρτη.

Μήνυµα αλληλεγγύης στις γυναίκες που αγωνίζονται σε όλο τον κόσµο για τη φετινή 8η Μάρτη, ημέρα αντίστασης και αγώνα

Συντρόφισσες,

Στον ελλαδικό χώρο, από το περασμένο καλοκαίρι, βρίσκεται σε εξέλιξη μια ευρεία κατασταλτική εκστρατεία ενάντια στο αναρχικό κίνημα, στους κατειλημμένους χώρους αγώνα, στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, στον κόσμο της αλληλεγγύης, στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις. Μια εκστρατεία που συνιστά την αιχμή του δόρατος της επίθεσης κράτους και αφεντικών στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, αποσκοπώντας στην τρομοκράτηση και την πειθάρχησή τους, για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Στο πλαίσιο της σαρωτικής κατασταλτικής επίθεσης από το κράτος, η καταστολή έρχεται να υπενθυμίσει σε εμάς, τις γυναίκες που αγωνιζόμαστε, πως μας επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση. Παράλληλα με τους άγριους ξυλοδαρμούς και τα χημικά, οι μπάτσοι χτυπούν τις αγωνίστριες στις διαδηλώσεις ασκώντας τους σεξιστική βία και εξαπολύοντάς σεξιστικά σχόλια, με χειρονομίες και προσβολές. Οι ομοφοβικές επιθέσεις από διμοιρίες των ΜΑΤ στην Αθήνα, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις και απειλές από τις διμοιρίες που έχουν στρατοπεδεύσει στην περιοχή των Εξαρχείων, η λυσσαλέα καταστολή στις γυναίκες διαδηλώτριες και οι σεξιστικές επιθέσεις και προσβολές, το ξεγύμνωμα και ο βασανισμός διαδηλωτών σε όλες τις μεγάλες διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών αποτελεί εν συντομία εικόνα από το μέλλον που επιφυλάσσεται για όλους μας. Η πατριαρχική βία θα είναι πάντα όπλο στη φαρέτρα της καταστολής για να διαχωρίσει τους από τα κάτω και είναι και εδώ παρούσα ως αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Στο πλαίσιο αυτό, θύματα της κρατικής επίθεσης είναι και οι έγκλειστοι και οι έγκλειστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες και πρόσφυγες, άντρες, γυναίκες και παιδιά. Οι πνιγμοί, οι θάνατοι από το κρύο και τις κακουχίες, ο μαζικός εγκλεισμός τους, συνιστούν ένα διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που όμοιό του μπορεί να συναντήσει κανείς ιστορικά στις πιο μαύρες σελίδες της αποικιοκρατίας και των μεγάλων πολέμων. Οι γυναίκες πρόσφυγες, το πιο κατατρεγμένο κομμάτι των κοινωνικά αποκλεισμένων, γίνονται ο βασικός αποδέκτης της μισαλλόδοξης ρητορικής και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. 

Τη φετινή 8η Μάρτη θα διαδηλώσουμε για μια ακόμη φορά ως αγωνιζόμενες γυναίκες, πλάι με τους συντρόφους μας και θα βροντοφωνάξουμε: «ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ!». Οι βαμμένοι με αίμα μαχητικοί αγώνες του προηγούμενου αιώνα από τις γυναίκες εργάτριες μας δείχνουν τον δρόμο της αντίστασης απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Χαιρετίζουµε λοιπόν τους αγώνες των γυναικών σε όλη τη γη: από την Τσιάπας και τη Χιλή ως τη Ροτζάβα και την Τουρκία. Ως αναρχικές στεκόµαστε µαζί µε τα λόγια και τις δράσεις των αγωνιζόµενων γυναικών που συναντιούνται σε µια υψωµένη γροθιά κι ένα βλέµµα αλληλεγγύης, το οποίο οπλίζει την αποφασιστικότητά µας να καταστρέψουµε κάθε µορφή καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να οικοδοµήσουµε µαζί έναν κόσµο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! NO PASARAN!

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία

– Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

*

Ζήτω η Αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών. Ζήτω η Ελευθερία!

Η διεθνής αλληλεγγύη των γυναικών μας ενθαρρύνει, μας γεμίζει δύναμη. Αυτή η αλληλεγγύη που δεν γνωρίζει σύνορα αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι, ανεξάρτητα από το πού είμαστε, τίποτα δεν μπορεί να μας κρατήσει μακριά από την ελευθερία μας.

Οι πολεμικές συνθήκες στην Τουρκία αναδεικνύουν πολλές περιπτώσεις στις οποίες οι γυναίκες χρησιμοποιούνται ως εργαλείο για τον πόλεμο. Όπως γίνεται φανερό και σε πολλούς πολέμους ιστορικά, οι γυναίκες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στη δική μας περιοχή, από τις χώρες που λεηλατήθηκαν από τον πόλεμο. Είμαστε σαφώς μάρτυρες στο πώς ο πόλεμος και η μετανάστευση επηρεάζουν τις γυναίκες σήμερα. Χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν στα σύνορα της Τουρκίας για να περάσουν στην Ευρώπη. Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν τη βία του κράτους και τα βασανιστήρια. Ενώ εμείς, οι γυναίκες, αντιστεκόμαστε στη συστηματική βία αφενός, αντιστεκόμαστε επίσης στις κρατικές πολιτικές που προσπαθούν να μετατρέψουν τα σώματά μας σε εργαλεία πολέμου.

Καθώς το κράτος τροφοδοτείται από την πατριαρχική βία, είμαστε εκτεθειμένες τόσο στην κρατική όσο και στην πατριαρχική βία ως γυναίκες. Αντιστεκόμαστε σε αυτή τη βία σε όλους τους τομείς της ζωής μας και γινόμαστε ελεύθερες καθώς παλεύουμε.

 Δεν είναι εύκολο να είσαι «γυναίκα». Ανεξάρτητα από το πού γεννιόμαστε… Στην Ανατολή ή στη Δύση, σε μια μικρή ή σε μια μεγάλη πόλη, η ζωή μας ήταν πάντα δύσκολη. Τα βιώματα μας είναι πολύ παρόμοια. Ακόμα κι αν ήμασταν πολύ διαφορετικές, ακόμα κι αν μιλούσαμε διαφορετικές γλώσσες, ακόμα κι αν δεν «μοιάζαμε» ακριβώς, είχαμε ένα κομμάτι μέσα μας, το οποίο ήταν ίδιο. Τα ίδια πράγματα μας διδάχθηκαν. Ότι είμαστε εύθραυστες ή αδύναμες, ότι ήμασταν αδέξιες και ανόητες, ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε σωστά και να είμαστε υπάκουες. Είμασταν αλυσοδεμένες με τα δεσμά της πατριαρχίας.

Ξεκινήσαμε να αντιστεκόμαστε στα πράγματα που «μας διδάχθηκαν». Αρχίσαμε να αντιστεκόμαστε στην αντρική κυριαρχία, σε εκείνους που προσπαθούν να μας κάνουν να πιστεύουμε ότι κανένας άλλος τρόπος δεν είναι εφικτός. Αρχίσαμε να αγωνιζόμαστε για τον εαυτό μας, για όλες μας. Καθώς κρατάμε η μία το χέρι της άλλης γινόμαστε πιο δυνατές, πιο γενναίες, πιο ξύπνιες, πιο συνειδητοποιημένες, πιο πεισμωμένες, πιο ελεύθερες…

Καθώς πολεμάμε την πατριαρχία, καθημερινά γινόμαστε όλο και πιο οργανωμένες. Έχουμε δει ότι όταν είμαστε μαζί, τίποτα δεν μπορεί να μας κρατήσει μακριά από τον αγώνα μας.

Αναρχικές γυναίκες (Τουρκία)